Istnieją różne rodzaje i cechy narcyzmu. Musiałem zwrócić uwagę na jeszcze jedną. Bardzo wypaczony, cichy i podstępny. Można to spotkać na wsiach. Gdzie młodym ludziom wpaja się „wyłączność”, egoizm, wszystko dla siebie, branie, branie i sranie na plecy. To część wychowania i mentalności mieszkańców wsi. To jest ich „obrona”. W ten sposób „bronią się” i wyrażają swoją niższość. Na tym polega ich agresywność i wąskie spojrzenie. W każdym przybyszu widzą zagrożenie, jakby przyjeżdżali z miasta, żeby im zabrać i zarobić, i czuwają nad całą wioską. Jeszcze nic się nie wydarzyło, a oni już obrażają, „uczą” i atakują w plecy. Jednocześnie sami bardzo kochają gratisy i otrzymywanie. To wypaczona zbiorowość i instynkt stadny. Tacy ludzie absolutnie nie nadają się do związków partnerskich. Albo pozostają samotni, albo dominują i pożerają cudze zasoby. Niezdolni do wymiany i szacunku Będąc w mieście, bezczelnie i arogancko szukają zasobów, próbują przylgnąć do cudzej własności, zabrać ją, potajemnie wycisnąć i przedostać się na cudze terytorium. Wiele osób wie, że wieśniacy są bardzo przyziemni i nieustępliwi. Mają nawet zimny, konsumpcyjny stosunek do swoich bliskich. Dlatego jeśli w twoim otoczeniu są toksyczni krewni, przyjrzyj się im bliżej. Nigdy nie są oddzieleni od wioski, a stado zawsze podąża za nimi jak szlak, jak szarańcza. Przybywając do wioski, musisz się przywitać, przeprosić i porozmawiać ze wszystkimi, nawet z obcymi, nieznajomymi dla ciebie. Nie ma znaczenia, że ​​do nich nie przyszedłeś. Każdy może Cię ocenić, napluć Ci negatyw w plecy, przylgnąć do Ciebie i nie pozwolić Ci przejść. I każdy chce otrzymywać. „Co dla nas znaczysz?” – to typowe pytanie zadawane przez mieszkańców wioski. Pozostaje nieprzyjemny posmak, że każdy może cię zaczepić i każdemu jesteś to winien. Na wsiach nie ma granic, tam człowiek musi być taki jak wszyscy i ze wszystkimi. Mieszkańcy wioski nie rozumieją odmowy. Zachowują się bezczelnie. Próbują przenieść swoje nawyki na miasto. Kultura miejska znacząco i silnie różni się od kultury wiejskiej. W mieście relacje między ludźmi są zupełnie inne. Na wsi nie ma ani indywidualizmu, ani kolektywizmu. I prymitywne relacje. Zakazy i ograniczenia „nie idź tam, nie idź tutaj” to wychowanie wsi. Ograniczenia i wadliwe koncepcje uważane za codzienność. Wiejski, małomiasteczkowy narcyzm to odrębny gatunek homo, daleki od sapiens. Typowe wiejskie wesele: nie bierzcie, nie dotykajcie, wszystko jest nasze, zamiast pogratulować nowożeńcom, goście ze wsi idą się pokazać i przyjąć; Zamiast zrozumienia i człowieczeństwa, ich typowym zachowaniem jest egoizm i agresja. Obowiązują tam własne zasady, odbiegające od normy. Może pamięć genetyczna. Perveznye, ukryte żonkile częściej można spotkać na obszarach wiejskich. Osobiście nigdy nie spotkałem w środowisku wiejskim odpowiednich, normalnie wykształconych osób. Nie da się zrozumieć ich zachowania. Sami nie zdają sobie z tego sprawy i nie zmieniają tego. Ogólnie rzecz biorąc, można to tylko opisać. Oczywiście musisz szukać komunikacji w odpowiednim, równym i odpowiednim środowisku.