Kim jest perfekcjonista? Każdy, kto chce zrobić wszystko perfekcyjnie NATYCHMIAST, jest gotowy na ciągłe udoskonalanie swojego dzieła do ideału. Stało się to cechą jego charakteru, jego osobistej postawy, która odzwierciedla jego poglądy na świat, na siebie, na innych ludzi. Perfekcjonista ucieka przed błędami, a jednocześnie popełnia błąd główny – źle myśli i stąd wszystkie jego kłopoty. Te błędy logiczne uniemożliwiają perfekcjoniście życie i czerpanie z niego satysfakcji. W tym artykule przeanalizujemy błędy logiczne ludzi, którzy chcą zakwalifikować się jako bogowie (w końcu tylko bogowie są doskonali). Błąd nr 1: Perfekcjonista nie skupia się na istotnych cechach swojej pracy i samoocenie. Detalom poświęca tyle samo czasu i wysiłku, co sprawom głównym (istotnym). Co w naturalny sposób wpływa na jakość pracy. Weźmy na przykład przygotowania do występu. Co jest tutaj najważniejsze i istotne? To przygotowanie tekstu przemówienia, zrozumienie tego, co chcesz przekazać słuchaczom. Ale są też zadania dodatkowe, takie jak tworzenie slajdów demonstracyjnych. Czy możemy obejść się bez slajdów? Chyba tak. Ale perfekcjonista nie tylko tworzy slajdy, on spędza na nich mnóstwo czasu, dopracowując ich urodę i wygląd. Okazuje się, że niemożność podkreślenia tego, co najważniejsze, prowadzi do rozproszenia sił i spadku produktywności. Błąd nr 2: Perfekcjonista stale porównuje się do innych. I nie na twoją korzyść. Jednocześnie popełnia błąd logiczny - porównanie na podstawie niepełnego zestawu cech. Na przykład jego artykuł nie został wybrany do udziału w konferencji, w przeciwieństwie do jego kolegi. A perfekcjonista jest skłonny wierzyć, że jest gorszy, po prostu na tej prostej podstawie, że odmówiono mu tylko w tej konkretnej kwestii. Czy to oznacza, że ​​jest we wszystkim gorszy? NIE! Ale idea globalizacji żyje w głowie perfekcjonisty – dochodzi do wniosku, że jest we wszystkim zły. Na tym tle zaczyna się mentalne żucie. Błąd nr 3: Błąd przedwczesnego uogólnienia. Co to jest? Jest to tendencja do oceniania tego, co często zdarza się w życiu, jako stałego. Oznacza to, że perfekcjonista ocenia wszystko na raz na podstawie pojedynczych przypadków. Przykładowo 2-3 razy nie przygotował raportu i dochodzi do rozczarowującego wniosku, że nie stać go na taką pracę. A może za piątym razem zrobi to znacznie lepiej? Ale perfekcjonista nie daje sobie szansy na doprowadzenie sprawy do piątej próby. Jest gotowy zatrzymać się na pierwszych dwóch! Błąd nr 4: myśli abstrakcyjnymi pojęciami, bazując na kryteriach „złego” i „dobrego”. Każdy oceniając coś, wkłada w to coś swojego. Na przykład, czym jest dobra praca? - każdy ma swoje subiektywne zrozumienie. Co więcej, perfekcjonista, opierając się w swoim życiu i działaniu na abstrakcyjnych ocenach innych ludzi, jest w błędzie i w istocie oddaje w ten sposób innym władzę nad sobą. Błąd nr 5: Perfekcjonista ma tendencję do posługiwania się przeważnie negatywnymi pojęciami: niedoskonała praca, bezproduktywny dzień, nie najlepsze zakończenie, nieosiągalny wynik – czyli tak mówi o tym, czego nie ma. Ale jest coś takiego! Perfekcjonista nawet tego nie zauważa! Błąd nr 6: Perfekcjonista w swoim rozumowaniu dokonuje błędnej korelacji pojęć, na podstawie której wyciąga błędny wniosek: „Przykładowo, gdy jeden mówi, że jakiś przedmiot jest biały, a drugi, że jest czarny, to oba mogą się mylić - może być zarówno czerwony, jak i zielony, i niebieski (jest to relacja sprzeczności). Kiedy mówimy, że jakiś przedmiot jest biały, a ktoś nam się sprzeciwia: że nie jest biały, to jedna z tych opcji koniecznie okaże się prawdziwa. Te koncepcje (biały - nie-biały) wykluczają się wzajemnie Karen Horney, zauważając oznaki złego samopoczucia psychicznego, w tym postawę „jeśli nie jestem na szczycie, to jestem w dołku”. Oznacza to, że pojęciom tym przypisuje się relację wzajemnego wykluczenia. W rzeczywistości są one jedynie w relacji sprzeczności. W ciągu kilku minut życia znajdujemy się w dołku lub na szczycie, ale większość tego czasu spędzamy na zboczu, gdy wspinamy się do celu” (M. Litvak, N. Epifantseva).