Osoba, która doznała traumy psychicznej i emocjonalnej, może doświadczyć stanu wewnętrznej walki, ponownego przeżywania powtarzającej się negatywnej sytuacji, z przerażającymi wspomnieniami lub poczuciem ciągłego niebezpieczeństwo, którego nie możesz już zmienić, ponieważ ona należy już do przeszłości. Ten stan wewnętrznej straty może objawiać się uczuciem drętwienia niektórych części ciała, emocjonalnym „wyłączeniem” i brakiem zaufania do innych osób. Po traumie psychicznej i emocjonalnej musi minąć pewien czas, aby przezwyciężyć ból wewnętrzny i przywrócić poczucie bezpieczeństwa. Trauma emocjonalno-psychiczna jest następstwem stresujących wydarzeń, które niszczą poczucie bezpieczeństwa, a w prawdziwym życiu czynią osobę bezradną i bezbronną. Trauma psychiczna i emocjonalna zwykle wiąże się z zagrożeniem życia i bezpieczeństwa. Im silniejszy był negatywny składnik emocjonalny stresu i im dłużej dana osoba pozostawała w stanie lęku i poczucia bezradności, tym była bardziej podatna na urazy psychiczne i emocjonalne. Ponadto na stopień urazu wpływają czynniki wzmacniające proces negatywny: 1. Negatywne wydarzenie wydarzyło się niespodziewanie. 2. Osoba nie była na to przygotowana. 3. Osoba czuła się słaba, więc nie mogła zapobiec zdarzeniu. 4. Negatywne zdarzenia miały miejsce wielokrotnie. 5. Negatywne wydarzenie było celowo okrutne. 6. Negatywne wydarzenie miało miejsce w dzieciństwie. Trauma emocjonalna i psychiczna może być spowodowana jednorazowym, krótkotrwałym narażeniem na negatywne zdarzenia, np. straszny wypadek, klęska żywiołowa lub brutalny atak. Trauma może powstać także na skutek ciągłego, długotrwałego, negatywnego stresu, np. w procesie przygotowania i popełnienia przestępstwa, życia z diagnozą ciężkiej choroby przewlekłej i w innych podobnych przypadkach. Powstawanie urazów emocjonalnych i psychicznych z przyczyn pośrednich, które istniały w przeszłości: 1. Złamania i zwichnięcia narządu ruchu, w tym urazy sportowe 2. Operacje (szczególnie pierwsze 3 lata życia) 3. Nagła śmierć bliskiej osoby 4. Konsekwencje po wypadku samochodowym 5. Zdrada i zdrada bliskiej osoby 6. Poniżający styl życia, który doprowadził do głębokiego rozczarowania 7. Odkrycie choroby zagrażającej życiu traumatyczne zdarzenia mogą prowadzić do trwałego stanu patologicznego. Niektórzy ludzie potrafią szybko otrząsnąć się po nawet najbardziej tragicznych i szokujących przeżyciach. Inni ludzie doświadczają ekstremalnej traumy spowodowanej powszechnym problemem życiowym. Ocena sytuacji musi być dokonana wyłącznie ściśle indywidualnie. Kumulacja czynników ryzyka może sprawić, że osoby wrażliwe na traumę emocjonalną i psychiczną znajdą się w trudniejszej sytuacji. Przy ustalaniu wyboru indywidualnego programu należy to wziąć pod uwagę. Mogą już cierpieć z powodu stresującej sytuacji z przeszłości, a dodanie nowych stresujących wydarzeń zwiększy emocjonalny, patologiczny stres. Zwłaszcza jeśli poprzednia trauma miała miejsce w dzieciństwie, późniejszy stres może zwiększać ryzyko przyszłej traumy psychicznej. Trauma z dzieciństwa ma długotrwały skutek, co wynika z faktu, że po traumie psychicznej i emocjonalnej dzieci zmieniają swoją wizję otaczającego ich świata z zasadniczym poczuciem strachu i bezradności, a później w dorosłości stwarzając warunki do dalszego uraz. Po traumatycznym wydarzeniu większość ludzi doświadcza szerokiego zakresu reakcji fizycznych i emocjonalnych. Są to normalne reakcje na nietypowe zdarzenia. Objawy mogą utrzymywać się przez kilka dni, tygodni lub nawet miesięcy po urazie, stopniowo zanikając, a następnie ponownie się zaostrzając. Nawet jeśli dana osoba czuje się lepiej, od czasu do czasu może odczuwać niepokój