Dzień dobry wszystkim! Wiecie, niedawno zacząłem oglądać cykl wykładów z wprowadzenia do teorii wiedzy, zorganizowanych przez Otwarty Uniwersytet Filozoficzny i czytanych przez Ilję Mawrinskiego (link zostawię poniżej). I wiecie, już na samym początku Ilja, odnosząc się do kolegi, stawia pytanie, od którego według niego (choć nawiązując) zaczyna się filozofia: „Co ja robię, kiedy to robię?” I wiecie, w chwili, gdy to usłyszałem, wróciłem ponownie do prostej idei, że każdy psycholog/psychoterapeuta, który szanuje siebie i swój fach, jest nierozerwalnie filozofem. Po prostu dlatego, że na każdej sesji klienta i poza nią, dobrowolnie lub mimowolnie, świadomie lub nie, ale zadaje sobie to pytanie - bez tego po prostu nie da się prowadzić psychoterapii: „Co robię, gdy jestem z klientem, a raczej z innym osoba? która przyszła do mnie po pomoc z problemem, którego sam lub z innymi nie potrafi rozwiązać? A potem pojawia się cała masa pytań, począwszy od „Co teraz mówię klientowi i dlaczego właśnie to?” na „Gdzie ja i klient jesteśmy teraz w jego (i mojej) podróży życiowej?” Z „Co robimy, kiedy dokładnie o tym dyskutujemy?” do „Co robimy, gdy czujemy to i tamto?”, i tak dalej, i tak dalej... Co więcej, pełen szacunku psycholog wprowadza klienta w dziedzinę filozofii, pomagając mu w formułowaniu tych samych pytań. A czasem pomaga w znalezieniu odpowiedzi. W tym przypadku ważniejsze są jednak pytania, które zachęcają do prawdziwej refleksji i samoświadomości – katalizują rozwój, torują drogę do samopoznania i samopoznania. Odpowiedź, choć pożądana, nie jest celem ostatecznym. Odpowiedź może zapewnić błogie wytchnienie, ale tylko po to, aby przygotować człowieka na nowe wyzwania życiowe. Pytania tradycyjnie ujawniają nowe pytania, a poszukiwanie odpowiedzi nadaje życiu ruch. Psycholog bez filozofowania jest psychologiem czystej metody i techniki. Psycholog, który udziela odpowiedzi, ucina pytania, zamyka oczy, uspokaja, spowalnia postęp autentyczności i rozwój. Oczywiście nie ma nic złego w technice czy metodzie, jednak oddzielone od refleksji, stosowane bezmyślnie i przedstawiane jako uniwersalne, są niczym innym jak morfiną, która łagodzi ból, ale wprowadza majaczącego w stan śpiączki. Kiedy pojawia się silny ból, wszyscy potrzebujemy znieczulenia, jednak bez odpowiedniej operacji jesteśmy zmuszeni wielokrotnie wracać do leku przeciwbólowego, pozostawiając otwartą ranę lub uraz. Terapeuta dociera do głębi urazu – może złagodzić ból , ale tylko po to, aby pomóc klientowi nabrać odwagi, siły, pewności, z jaką może (za pomocą pytań) zajrzeć do środka, odnaleźć to, co bolesne, poczuć to, zrozumieć i... dojść do odpowiedzi... dopiero potem przejść do nowych pytań, które wzbogacają i wyzwalają życie. Dziękuję za przeczytanie i do zobaczenia wkrótce! PS Obraz Rembrandta „Medytujący filozof” PPS OFF | Ilya Mavrinsky „Wprowadzenie do teorii wiedzy” – wykład 1 --- Udzielam pomocy psychoterapeutycznej: osobiście na terenie miasta Perm oraz online (Zoom, Microsoft Teams). Kontakt: +79223465529 (napisz na Telegram, Viber, WhatsApp ) lub pocztą [email chroniony]