Bajka jest kłamstwem, ale jest w niej podpowiedź... Kochani, szczęśliwego 23 lutego. Zadbaj o siebie, swój i jej raj. Dawno, dawno temu był raj, gdzie śpiewały ptaki i pachnące kwiaty, gdzie liście ogromnych drzew chroniły przed upałem i złą pogodą, dając swoje owoce na zaspokojenie głodu. , gdzie płynące górskie rzeki stworzyły oazy dla każdego. I rządził tam człowiek, żył nie znając głodu i potrzeb, był szczęśliwy. Wykonywał swoją pracę, która sprawiała mu przyjemność i odpoczywał, ile chciał. W jego duszy był raj i on był jego władcą. Któregoś dnia odpoczywając w cieniu drzewa, słuchał śpiewu ptaków i widział, jak pięknie rudowłosa śpiewa dla swojej wybranki, a ona śpiewa w odpowiedzi na niego, a ich związek obdarzył każdego, kto usłyszał, pięknymi brzmi inspirująco i podnosząco na duchu. Po chwili siedząc na brzegu zobaczył dwa delfiny pluskające się w promieniach zachodzącego słońca i było im razem dobrze. Każdy z nas miał parę, która tak bardzo uzupełniała życie, inspirując nas do nowych osiągnięć i pokonań. Z tych związków zrodziło się coś nowego, nie mniej pięknego od nich samych. Mężczyzna także myślał o swojej partnerce, ale nie wiedział, kim ona jest, jego wyobraźnia rysowała jedynie kontury, a jego pragnienia szukały godnego obrazu. Mijały miesiące, aż górska rzeka przyniosła piękne dźwięki, doszły one z głębi lasu i mężczyzna tam pojechał. Tam młoda dziewczyna śpiewała piosenkę, zbierając chrust na ognisko. Jej głos i wygląd były atrakcyjne, więc mężczyzna wziął ją za rękę i poprowadził ze sobą. Wpatrując się w jej spojrzenie, rozpoznając jej myśli, coraz częściej odnajdywał pożądane cechy, a obraz nabierał kształtu, był to jego wybrany. I rozpoznała go, coraz bardziej znajdując w nim tego, o którym marzyła, zakochując się w jego rysach, głosie, myślach, zanurzając się w głębiny jego spojrzenia. Zostały stworzone dla siebie, uzupełniając każdy brakujący element drugiego, stały się jedną całością, odzwierciedlając swoje zalety w swoich oczach jak lustrzana woda. Czas mijał, a nawyk szukania inspiracji w jej oczach zrodził wymagania go, ponieważ nadal chciał wcielić twoje pragnienia w rzeczywistość. A ona, szukając pięknych i kochających oczu, w których odbijała się siła i bezpieczeństwo, wciąż chciała zobaczyć tę iskrę, ale w przyćmionych i zmęczonych oczach nie zawsze znajdowała odpowiedź i pojawiały się w niej wątpliwości. Żądania i wątpliwości splatały się ze sobą i z biegiem czasu rodziły niechęć, złość i irytację. Odbite w oczach innego, nie widziały już głębi duszy, a opętała ich jedynie udręka, smutek i melancholia. Integralność ich raju została zachwiana, a wcześniej stabilny świat zaczął się rozpadać. Aby obudzić dawne uczucia, każdy zaczął szturchać drugiego palcem, wytykając mu swoje niedoskonałości. „Zmień się, musisz”, „Zmień się, musisz”. I we łzach, udręczeni, odwrócili się od siebie, on poszedł nad morze, a ona poszła w głąb lasu do rzeki. Tam nad morzem poznał kolejną słodką, śpiewającą, atrakcyjną dziewczynę i zainspirował się nią. Znowu struny jego serca zostały szarpnięte, ale nie patrzył jej w oczy, nie rozpoznał jej myśli, ale rzucił się, by jej zaśpiewać i wezwać ją do swojego życia, czekając na utraconą niegdyś odpowiedź. Śpiewała i głos miała piękny, taka była, ale czegoś jej brakowało, w jego duszy już wrzała burza i szukał w niej skazy, porównując ją z przeszłymi uczuciami. Nie mógł uspokoić swoich emocjonalnych impulsów i wrócić do swojego raju, jej tam nie było, jego myśli kazały mu patrzeć dalej. Czas mijał, ale harmonii nie było, padały ulewne deszcze, wiał wiatr, życie stało się śliskie i ponure. Nawet słońce, zapach kwiatów i śpiew ptaków nie podobały mu się tak jak wcześniej. Gdzie ona jest, ta wybrana i sojuszniczka? Jak odnaleźć lub zwrócić przeszłość? Może nie widział w niej czegoś ważnego dla siebie? Może pozwolił ci wcześniej odejść? Może zniszczył swój własny raj? Gdzie ona jest? Czy ją znajdę? Dręczyły go myśli, szukał, ale czy znajdzie ją w swoim raju, tylko on wiedział. Nie oceniaj ściśle, to była próba pióra. Byłabym wdzięczna za odpowiedź, dziękuję 👍. Nie wymyśliłem jeszcze nazwy, możesz podzielić się swoimi przemyśleniami w komentarzach. Dziękuję za Twój czas.