Czy znasz uczucie samotności? Strach przed samotnością może sprawić, że będziemy unikać tego uczucia, chowając się za innymi ludźmi. Czasami dlatego wybieramy partnerów, którzy nie są dla nas odpowiedni i nie pomagają nam uczynić naszego życia lepszym i szczęśliwszym. Może nam się wydawać, że nie będziemy przy nich samotni, skoro fizycznie nie jesteśmy sami. Trudno jednak zapełnić wewnętrzną pustkę przy pomocy drugiej osoby. Zwłaszcza, gdy Cię nie rozumie i nie akceptuje Cię taką, jaką jesteś. Samotność może żyć w nas, nawet jeśli jesteśmy otoczeni ludźmi. Sami przychodzimy na ten świat i sami też odchodzimy. Nasze życie jest drogą do jego końca. Z każdym dniem jesteśmy coraz bliżej śmierci. Ta świadomość jest przerażająca i przesiąknięta bólem od środka. Desperacko boimy się utraty naszych bliskich, tych, których kochamy całą duszą. Boimy się przestać oddychać i cieszyć się życiem. Ale jednocześnie tęsknimy za cennymi chwilami teraźniejszości. Jak nie przegapić najcenniejszych chwil? Po prostu bądź tu i teraz, a jednocześnie bądź świadomy siebie w tej przestrzeni. Wsłuchaj się w swoje odczucia w swoim ciele. Zadaj sobie pytanie: Czego chcę teraz? Co obecnie otrzymuję? Co daję i czym jestem gotowy się teraz podzielić? Czy chcę tu być? Jeśli nie, gdzie chcę teraz być? Czy mam teraz kontakt ze sobą i tą osobą? Czy jestem tu szczery? Jak chcę się teraz manifestować? Nawiązanie kontaktu ze sobą i swoim wewnętrznym dzieckiem nie jest łatwym zadaniem. Wymaga to dużo ćwiczeń i regularnych ćwiczeń. Wskazane jest codzienne praktykowanie technik uważności. W takim przypadku prawdopodobnie odczujesz pozytywny efekt. Jeśli nie jesteś jeszcze w stanie praktykować uważności na co dzień, ważne jest, aby zaakceptować fakt, że teraz tak jest i być dla siebie życzliwym. Dobrze jest mieć na swojej drodze przewodnika, który będzie Cię wspierał i poprowadzi na tej ciekawej i ważnej ścieżce. Inspiracją do tych refleksji był spacer po moich ulubionych miejscach z dzieciństwa. Dzielę się z Wami moimi wrażeniami fotograficznymi.