Na forach psychologicznych często można spotkać pytanie: „Czy to normalne?”, odnoszące się do tych aspektów życia, dla których norma jest bardzo warunkowa. A pytanie z reguły wynika z faktu, że decyzje i działania autora nie są do końca typowe dla stereotypów społecznych, rodziny i środowiska. I to pomimo tego, że pytającemu o normalność najczęściej wystarcza wszystko, ważne jest jednak, aby uzyskać zgodę/pozwolenie z zewnątrz. Próba odgadnięcia, co jest normalne w związku, jest najczęściej typowa dla osób z rodzin uzależnionych, ale nie tylko dla nich. A jeśli nie dzieje się krzywda tobie, partnerowi ani osobom trzecim, nie ma żadnej normy. Liczy się tylko to, jak dobrze to działa na konkretną osobę i parę. Przykład: Alicja zarabia znacznie więcej niż jej mąż, a jednocześnie kocha swoją pracę. Mąż Alicji, Nikołaj, jest bardzo przeciętnym specjalistą, nie angażuje się, ale lubi zajmować się domem i dziećmi, co znacznie odciąża żonę, która nie lubi stać przy kuchence i bawić się odkurzaczem. I wszystko było w porządku Alicja i Mikołaj aż do przybycia siostry Alicji. Siostra od razu zaczęła dopytywać, jak Alicja doszła do takiego życia, że ​​pozwala się jeździć, i sugerować, że mężczyzna powinien zarabiać pieniądze. Siostra wciągnęła w to rodzinę i pod naporem ciężkiej artylerii rozpoczęły się kłótnie między Alicją a Mikołajem. Jednak po konsultacji ze specjalistą Alicja i Mikołaj przypomnieli sobie, że Alicja bardzo lubi pracować, a Mikołaj bardzo lubi zajmować się domem. I żeby nikomu nic nie byli winni, tylko żeby każdy mógł robić co mu się podoba, uwalniając drugiego od mniej przyjemnych dla niego zajęć, szczęśliwie pozostając razem. Oczywiście mógłby znaleźć pracę ze średnimi dochodami lub niższymi. i Alicja osiedlają się w domu. Ale czy byliby usatysfakcjonowani (w tym finansowo) i szczęśliwi? Bardzo często podczas dyskusji na temat inicjatywy mówi się także o „normalności” nawiązania związku. Wiele dziewcząt i kobiet żyjących na naszych szerokościach geograficznych nigdy nie zbliży się do mężczyzny, który im się podoba, a o tych, którzy to robią, mogą powiedzieć, że kobieta jest w rozpaczy z powodu braku wymagań. Tymczasem w innych krajach kobieta może spokojnie spotkać się i odebrać numer telefonu mężczyźnie, którego lubi. I tu nie ma rozpaczy i braku wymagań, wręcz przeciwnie, jest wzięcie odpowiedzialności i pozwolenie sobie na wybór. Wybieraj nie tylko spośród tych, które wcześniej sam wybrałeś. Wreszcie pytania o normę często pojawiają się w związku z zawodem i zainteresowaniami, które dzielą się na kobiety i mężczyzn. I znowu przykład z życia: dziewczyna i broń. Julia uwielbia kolekcjonować repliki rewolwerów i w wieku 30 lat zgromadziła ich imponującą liczbę. Julia, która od dawna spotykała się z Aleksandrem, bała się zaprosić go do siebie, zawstydzona swoim hobby, ponieważ jej rodzice i przyjaciele mówili, że broń nie jest normalna dla kobiety, ponieważ jest „męską zabawką”. A starszy brat Julii otwarcie powiedział, że nigdy nie związałby się z dziewczyną, która ma osobistą „zbrojownię”. Jednak to Aleksander był zachwycony zarówno kolekcją, jak i faktem, że krucha i kobieca Julia miała tak niezwykłe hobby. Możemy więc odpowiedzieć „nienormalne” na temat przemocy domowej. Jeśli jednak podejście do rozwiązania jakiegoś problemu życiowego nie przynosi nikomu szkody, ale przynosi korzyść osobie, która to robi, to nie ma normy. Są tylko rzeczy, które działają lub nie działają dla konkretnej osoby lub rodziny..