Jak rodzice mogą chronić swoje dzieci przed grupami samobójczymi? Po pierwsze: samobójstwa nastolatków zawsze istniały w cudownej historii Romea i Julii „I jutro „była wojna” pamiętajcie: „Co zrobiła uczennica, gdy kazano jej oddać ojca?” Na tym właśnie polega syndrom pozytywnej autoprezentacji: dobrze się uczyła, była córką wielkiego szefa i na zajęciach trzymała się z daleka. Po prostu pouczająca historia G. Szczerbakowej „O której nawet nie marzyłeś” opowiada o dwójce nastolatków zakochana i tę książkę śmiało można uznać za poradnik dla rodziców: „Co robić, czego nie robić, jak postępować z nastolatkami?” M. Lwowski napisał opowiadanie „Proszę, abyście obwinili Klawę K za moją śmierć”. Film bardzo wyraźnie pokazuje, jakich rodziców ma Seryozha - uważny, kochający. I w tej historii tak jest, ale tam główny bohater, po tym jak rodzice pomogli mu przetrwać trudny okres w życiu, spotyka Klavę. Sfrustrowany udaje się na klif, „próbuje wytrzymałość krawędzi klifu” – i kończy w poważnym stanie w szpitalu. Wszystkie te prace powstały na długo przed pojawieniem się Internetu. Kiedy w wiadomościach ciągle pojawiała się informacja o samobójstwie nastolatków, pomyślałem o psychologicznym portrecie dzieci, które mogły tam trafić. Niecały tydzień później miałam taką klientkę. Fizjologia jest taka, że ​​okres dojrzewania charakteryzuje się „wybuchem hormonów”… ciało rozwija się szybciej niż psychika. Niekończące się, ostre wahania nastroju – od radości do głębokiego przygnębienia, sprawiają, że dziecko jest bezbronne i łatwo podatne na zranienie. Ten okres życia charakteryzuje się typowymi nastoletnimi reakcjami behawioralnymi – pisze o tym N.D. Lakosina. Kliniczna psychologia sprzeciwu – aktywny sprzeciw wobec żądań dorosłych, emancypacja – chęć wyzwolenia się spod patronatu i kontroli dorosłych – uczestnictwo w grupach, których łączą różne motywacje – chęć naśladowania pewnego ideału lub idola. nadmierna rekompensata - uporczywe pragnienie nastolatka znalezienia uznania i osiągnięcia sukcesu w tej dziedzinie działalności, w której jest najmniej zdolny. W szkole powstają dwa syndromy - Wenger A.L. „Na co narzekasz? Identyfikacja i korygowanie niekorzystnych opcji rozwoju osobowości dzieci i młodzieży. Centrum Pedagogiczne „Eksperyment” 1. Syndrom pozytywnej autoprezentacji – znakomici uczniowie, dzieci dobrze wykształcone, kulturalne, które od dzieciństwa uczone są „zachowywać twarz”2. Syndrom negatywnej autoprezentacji - coś w rodzaju chuliganów, aroganckich, demonstracyjnych. Ale w obu przypadkach są to z reguły bardzo nieszczęśliwe dzieci, ale tym pierwszym jest trudniej, bo nauczyciele „dolewają oliwy do ognia” przez swoje dzieci. dając im przykład dla innych uczniów, w rezultacie z reguły są atakowani przez kolegów z klasy z powodu zazdrości o ich dobre wyniki w nauce. PIERWSZA MIŁOŚĆ to bardzo zły stan emocjonalny . Z reguły stan ten rozwija się u dzieci przeciążonych zabawkami. Rodzice dużo pracują, po prostu nie mają czasu na rozmowę z dziećmi, a komunikacja opiera się na zasadzie: „Kupuję ci kolejną zabawkę”. Czy dziecko tego potrzebuje? nie potrzebować? najważniejsze to kupić. A w okresie dojrzewania dziecko nie rozumie swoich pragnień, czym się interesuje, co chciałby robić w przyszłości. GRY KOMPUTEROWE - w których zawsze jest życie w magazynie i można je nawet „kupić”, jeśli się skończą . Nie znając tych ważnych rzeczy, rodzice sami, bez zastanowienia, mogą popchnąć swoje dziecko do samobójstwa. Przypadek z mojej praktyki Na wizytę przyszedł 14-letni nastolatek z mamą. Odmówił konsultacji w obecności matki. Dołączyła do grupy samobójczej. Jak to się zaczęło: Cała klasa świętowała urodziny (reakcja grupowa) Chłopiec nie wrócił do domu o 22:00 (reakcja emancypacyjna). Wtedy na imprezę przyszedł tata i kazał synowi wracać do domu i go zabrał. W tej grupie młodzieżowej była też dziewczyna (miłość), która spodobała się nastolatkowi, gdy zapytałem: „Dlaczego dołączyłeś do tej grupy?” Odpowiedź.