Od autora: Podczas sesji terapeutycznej powstaje „kontekst zmiany”. Czym jest i jakie ma wymiary – o tym mowa w tym artykule. Kiedy myślę o tym, czym jest konsultacja, pierwszą rzeczą, która przychodzi mi na myśl, jest kontekst. Specyficzny kontekst zmiany. Świat, w którym wszystko jest możliwe, ma się wrażenie, że przestrzeń, w której odbywa się sesja, naprawdę przesiąknięta jest szczególnym duchem zmiany. Świadomie lub nie, skojarzenie to występuje u każdego uczestnika terapii. Już same ściany gabinetu stają się „uzdrawiające”. Czasem pojawia się myśl o przeprowadzeniu eksperymentu: czy sam kontekst konsultacji ma właściwości lecznicze? Zaproś klienta do znajomego pokoju z innym problemem i poczekaj, co się stanie, bez rozpoczynania z nim rozmowy. Czy samo przebywanie w pokoju, w którym inne problemy zostały już rozwiązane, zrobi pozytywną różnicę? Nie wiem, czy ktoś przeprowadzał podobny eksperyment, ale myślę, że mógłby dać jakiś efekt. Oczywiście same ściany nie pomogą. Oprócz aspektu fizycznego konsultacja tworzy także kontekst emocjonalny. Atmosfera wyzwolenia, ujawnienia się, oczekiwania, że ​​dręczące problemy wkrótce zostaną rozwiązane. Jeśli nastąpiło doświadczenie wglądu, wyjaśnienia lub silne doświadczenia transformacyjne, wówczas dzieje się tak, że ściany są „przesiąknięte duchem zmiany”. Ale co z procesem mentalnym? Rzeczywiście, podczas sesji zarówno klient, jak i terapeuta muszą zaangażować się w intensywną aktywność umysłową. Pytania, odpowiedzi, zadania, techniki, ćwiczenia, informacje zwrotne. Często po konsultacji klienci przyznają, że „już dawno nie musieli tak dużo myśleć”. Do dwóch wymienionych kontekstów dochodzi jeszcze kontekst mentalny. Mało prawdopodobne, aby jakakolwiek konsultacja zakończyła się bez „podróży” w czasie. Badane są wszystkie możliwe czasy: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Istnieją również możliwe opcje, takie jak pożądana przyszłość lub przeszłość aktualizowana po pracy psychoterapeutycznej. Bez przesady można powiedzieć, że podczas sesji terapeutycznej tworzy się szczególny ponadczasowy kontekst. Wspominaliśmy już o pytaniach, odpowiedziach, technikach, bez których praktycznie żadna konsultacja nie jest kompletna. Na każdym etapie następuje intensywna wymiana informacji pomiędzy terapeutą a klientem. Problem klienta jest dokładnie badany, następnie trwają prace nad przekształceniem problemu w prośbę. Każda zidentyfikowana przeszkoda jest również dokładnie sprawdzana i przerabiana. Tworzy się inny kontekst, szczególnie ważny w naszych czasach – kontekst informacyjny. Skoro zaczęliśmy mówić o zmianach, dla których w zasadzie organizuje się spotkanie terapeuty z klientem, powiedzmy. kilka słów o innym wymiarze. Poszukiwanie i aktualizacja zasobów wewnętrznych prowadzi do znaczących, a czasem gwałtownych zmian. Przypominają przejścia kwantowe z jednego poziomu energii układu na drugi. Dlatego całkowicie słuszne jest rozważenie konsultacji jako kontekstu energetycznego. Kontynuując temat aktualizacji zasobów, które pozwalają klientowi pokonać przeszkody, chciałbym poruszyć temat szczególnego rodzaju zasobów. Są to zasoby o wyższych wartościach i znaczeniach, które zawsze mają korzystny wpływ na proces terapii. Czasami droga do takich zasobów okazuje się dość długa, jak wspinaczka górska. Jednak kontakt z nimi otwiera nowe, bardzo głębokie duchowe poziomy psychiki klienta. W tym przypadku sesja terapeutyczna tworzy inny rodzaj kontekstu – duchowy. Kontekst ten można śmiało nazwać integrującym dla wszystkich poprzednich. Sprawdziliśmy zatem, z jakich poziomów składa się kontekst zmiany kreowanej podczas sesji terapeutycznej. Są to następujące poziomy: Przestrzenno-fizyczny Emocjonalny Mentalny Ponadczasowy Energia informacyjna Duchowy Nic dziwnego, że konsultację można postrzegać jako cały świat zmian, gdyż jej kontekst jest wielowymiarowy i różnorodny jak sam świat. PS Powyższy wielopoziomowy opis kontekstu