Melancholia to wieczna żałoba spowodowana niemożnością opuszczenia utraconego obiektu. Zamiast tego utracony obiekt może zostać zachowany w psychice jako cenny fetysz przez długi czas, czasem na zawsze, symbolizujący fallusa. Melancholia to nieukojony żal, gdy utraconego obiektu nie można uwolnić i libido nie może zostać przeniesione, nawet jeśli jest to na zewnątrz. Od dawna znaleziono dla niego zamiennik. I, co ważne, melancholijnymi ludźmi są przeważnie mężczyźni. Dlaczego tak się dzieje? GORĄCY WZROST ZNACZENIA PRZEDMIOTU Z silnym akcentem narcystycznym (lęk o samoocenę, niestabilność samooceny), odrzucenie. może zadziałać wyzwalająco i doprowadzić do gwałtownego wzrostu znaczenia porzuconego obiektu. Niestety, porzucenie, odrzucenie może sprawić, że obiekt stanie się wielki i okazały. W ten sposób matrix narcystyczny może działać w przewrotny sposób – osoba, która rezygnuje, może zyskać aurę wyższości. Jak mówi znane przysłowie: tego, co mamy, nie zatrzymujemy; gdy tracimy, płaczemy. Przysłowie to opisuje mentalną dynamikę zmiany znaczenia przedmiotu po jego utracie. A znaczenie może wzrosnąć szczególnie radykalnie, jeśli przedmiot nie tylko zostanie utracony, ale porzuci podmiot. Może nagle zyskać jasną i imponującą aurę wyższości (konwencjonalnie „jaki jesteś fajny, że potrafisz rzucić”). Narcywna wyższość polega na wykazaniu braku potrzeby posiadania innych, samowystarczalności i całkowitej autonomii. (Zobacz o tym - Narcystyczna fantazja o wszechmocy) To właśnie takie fantazje na temat porzuconego obiektu mogą pojawić się w rozpalonej wyobraźni porzuconego podmiotu, jeśli zostanie on narcystycznie zraniony. Oczywiste jest, że w rzeczywistości te idee mają charakter fantasmagoryczny i obalanie ich jest jedną ze strategii leczenia powstałej traumy, JEŚLI TWÓJ MATRYCA NARCYSTYCZNA JEST AKTYWOWANA Zatem antycypacyjne odrzucenie może działać jak hak aktywujący matrycę narcystyczną, tj. obejmują cały Narc. zestaw: - idealizacja, zazdrość, rywalizacja i lęk przed kastracją („boże, teraz jestem przegrany”). A gdy tylko matryca narcyza zostanie aktywowana, następuje kolejny krok - identyfikacja z błyszczącym przedmiotem przedmiot promieniował boską aurą wielkości, jest wyidealizowany i namagnesowany zazdrością i z tego powodu podmiot nie jest w stanie go wypuścić. Jak to mówią, sam potrzebujesz takiej krowy. Zamiast odpuścić, podmiot identyfikuje się z tym obiektem, projektując na niego swoją wielkość. Podmiot zlał się z utraconym przedmiotem w smutnym, ale i na swój sposób słodkim impulsie. I - voila - witaj, melancholijno. Melancholia ma to do siebie, że nie przemija. Jest to żałoba wieczna i staje się wieczna, ponieważ obiektu nie można wypuścić - w nią rzutuje się cała narcystyczna wielkość samego melancholika, dzięki czemu przedmiot może na zawsze pozostać w psychice podmiotu - w wzniosłej i bolesnej krypcie. Jest tam wiecznie żywy lub wiecznie martwy. W duszy zostaje zachowany duch przedmiotu, kształtuje się jego kult – ukryty i intymny. Coś w rodzaju requiem dla snu JEŚLI OPUŚCISZ NARCYZA Warto osobno zastanowić się nad początkowo narcystycznym związkiem. Jeśli obiekt opuścił narcyza, a on go nie zwrócił, wówczas obiekt ten może zająć ekskluzywne miejsce w psychice narcyza i wywołać w nim melancholię, tj. długotrwała depresja narcystyczna Można tu zadać logiczne pytanie: – w jaki sposób partner narcyza może być skromnym self-obiektem, który pełni jedynie rolę przedłużenia, zwierciadła podziwu i emocji. przepis - może zamienić się w wspaniały i niezapomniany obiekt melancholii? Odpowiedzią jest porzucenie i nie powrót. Zgodnie z logiką narcyza, ten, kto go porzucił, pokonał go, przewyższył go i stał się obiektem kultu. Na taki obiekt projektuje się wielkość, doskonałość i wszechmoc, po czym następuje zazdrosna, zachłanna identyfikacja (połączenie, oślepienie) z tym obiektem. Teraz nie można go puścić, wyrzucić, pomimo całego bólu, jaki powoduje. Przecież wraz z nim utracona zostanie idealna, wspaniała, „najlepsza” część samego tematu. I tak stał się przedmiot +7 922 203 13 47