Nazywam się Anna. Moja matka zawsze rządziła, a ja byłam cichą i słabą córką. Z powodu częstych chorób do piątego roku życia nie mogłam chodzić do przedszkola. Ale kiedy poszłam do przedszkola, zaczęły się tam jeszcze większe kłopoty - dziewczynka o imieniu Sveta ciągle mnie szydziła, ciągle skarżyłam się mamie. Po roku trudności w przedszkolu mama zdecydowała się posłać mnie do szkoły podstawowej. Tam, pomimo mojej nieśmiałości i nieśmiałości, odkryłam, że mogę się uczyć z sukcesem. To stało się moim wybawieniem. Zdziwicie się :) lub nie, ale: Bardzo się starałam i całą swoją siłę poświęciłam nauce, mając nadzieję, że zyskam aprobatę mojej mamy, a dla mnie jej akceptacja była bardzo, bardzo ważna. Być może to powoduje uczucie zaskoczenia.... Nawet gdy dostawałam najwyższe oceny, często była niezadowolona i reagowała na to, co jej mówiłem, pewnego rodzaju irytacją, a jeśli ocena nie była dostatecznie wysoka, to wybuchami złości. Czasem irytacją Sukcesy w nauce przyniosły mojej matce chwilową satysfakcję. Kiedy dorosłam i byłam już na tyle duża, poszłam do psychoterapeuty i po raz pierwszy usłyszałam, jak użył terminu „narcyzm” w kontekście mojej relacji z mamą. Niestety. Zdałem sobie sprawę, że zazdrość i wściekłość, które odczuwała moja matka, wynikały z jej głęboko zakorzenionej osobowości z zaburzeniami narcystycznymi. Jej narcystyczna zazdrość objawiała się wybuchami wściekłości, ilekroć osiągnąłem coś znaczącego. Pomimo moich osiągnięć nie mogła szczerze cieszyć się z moich sukcesów zagroziło jej poczuciu własnej wartości i był to narcyzm. Moja matka zazdrościła mi, kiedy osiągnęłam coś ważnego. Moje sukcesy zagroziły jej narcystycznej poczuciu własnej wartości, ponieważ postrzegała je jako odzwierciedlenie jej własnych wad był sposobem na stłumienie moich wysiłków zmierzających do osiągnięcia i utrzymania poczucia wyższości. Moje sukcesy sprawiły, że zwątpiła w siebie i swoją wartość. Jej narcystyczna potrzeba ciągłego podziwu i uznania spowodowała, że ​​krytykowała i bagatelizowała moje osiągnięcia. Zrozumienie narcystycznych tendencji mojej matki było wyzwalające Dla mnie. To pozwoliło mi zdać sobie sprawę, że jej zachowanie było spowodowane jej własnymi problemami wewnętrznymi, a nie było skierowane przeciwko mnie osobiście. Podczas psychoterapii spotkałam się z bólem uświadomienia sobie, że moja mama nie była idealna, jak zawsze myślałam, ale tego nie rozumiałam to jest narcyzm. Ta świadomość dała mi siłę i odwagę, aby w przyszłości przeciwstawić się jej destrukcyjnemu zachowaniu i wiele się nauczyłam podczas pracy z psychologiem. Czego nauczyłam się stawiać granice, chronić swoje interesy i szukać wsparcie ze strony innych ludzi. Mimo że doświadczyłam traum, narcyzm mojej matki nigdy się w pełni nie zagoi, ale znalazłam siłę, aby jej wybaczyć i zrozumieć. Zaczęłam postrzegać jej wady jako część bardziej złożonej osobowości skoncentruj się na pozytywnych cechach, które sprawiają, że moja mama jest dla mnie cenna Zdjęcie od prostooleh na Freepik Online Psycholog na Whatsapp: +7 965 101 7073 Możemy wspólnie przejść część trudnej podróży życiowej. Dbaj o swój dobrostan psychiczny i nie bój się prosić o pomoc, gdy jej potrzebujesz..