Ciężki czołg, kołysząc się na dziurach i potrząsając ogromną lufą, jechał ulicą znaną mu z dzieciństwa. Przed nami był dom, w którym dorastał, podwórko, na którym on i chłopcy bawili się nożami, zarośla bzów i ławka. Tutaj po raz pierwszy pocałował Marinkę - swoją pierwszą i jedyną miłość. Czołg zwolnił w pobliżu domu i zawrócił wieżę; był w środku. Jego oczy bez mrugnięcia okiem patrzyły przez potrójny celownik na tę ulicę, a krzyk zamarł mu w gardle. Trudno było oddychać, kliknął myszką i czołg ruszył w kierunku centrum miasta, kontrolował go. Tył mojej koszuli był mokry i ręce mi się trzęsły. Nie mógł zatrzymać procesu, siedział w symulatorze. Przed nim stał monitor komputera, który dokładnie odtwarzał wszystko, co widzi cysterna prowadząca tego kolosa. Musiał wykonać przydzielone mu zadanie – wesprzeć piechotę, zniszczyć punkty strzelnicze wroga i zdobyć miasto. To było jego rodzinne miasto! Instruktor francuskiej Legii Cudzoziemskiej, wchodzącej w skład wojsk NATO, zupełnie przypadkowo włączył do tego Rosjanina program zdobycia wrogiego miasta, w którym się urodził. Żeby w razie potrzeby znał ulice tego miasta w Rosji jak własną kieszeń. Żeby wiedział gdzie iść i gdzie strzelać. Powszechną praktyką w szkoleniu żołnierzy NATO jest wykorzystywanie nowoczesnych technologii do badania terytorium, na którym będą musieli walczyć. Instruktorowi było to obojętne, przed nim siedział najemnik z legionowymi pasami na ramionach, a on miał obowiązek wykonać przydzielone mu zadanie. Było mu obojętne, w jakim kraju ten żołnierz się urodził, musiał go nauczyć, jak walczyć w Rosji. Ten facet musi znać na pamięć ulice i pasaże rosyjskich miast, aby pokonać tych, którzy będą się bronić. Kiedy czas minął, wstał z krzesła i wyszedł na korytarz centrum szkoleniowego. Jak we śnie wyszedł na zewnątrz i spojrzał w niebo. Nad jego głową wisiały gwiazdy i nagle każdą komórką ciała poczuł, że to nie są jego gwiazdy. U siebie, tam w ojczyźnie są inni i całkiem możliwe, że będzie musiał przejechać ulicami swojego miasta pod nimi, na tym czołgu. Po prostu nie można było w to uwierzyć, a jednak tak było i los, który sprowadził go do środka Europy w poszukiwaniu lepszego życia, zdawał się teraz z niego śmiać. W koszarach czekał na niego rodak, także Rosjanin, który niespodziewanie się wzbogacił. On także zaciągnął się do tego legionu, przeszedł szkolenie i udał się na kontynent afrykański. Oczywiście - nie z własnej woli i oczywiście nie na spacer. Wrzucono ich na teren pomiędzy dwiema osadami, na niemal nieprzejezdne bagno, aby mogli wykonać niezwykle ważne zadanie dla mieszkańców „białego wzgórza”. Trzeba było kłócić się z ludnością mieszkającą w sąsiednich wioskach. W tym regionie potrzebna była wojna domowa. Nie ma nic prostszego - najpierw celuj w osobę z lewej wioski, np. w osobę, która wypędziła krowę na pastwisko. Płynnie pociągasz za spust i złotówka wpada Ci do kieszeni, potem celujesz w ludzi z innej wsi, dobrze, jeśli to dziecko….. Kolejna złotówka. Kilka dni później ludzie, nie rozumiejąc, kto ich zabija, rzucili się na siebie! Zaczęli mordować ludzi z sąsiedniej wsi, zakładając, że te wszystkie śmierci były na ich rachunek. Dobrze pamiętał wszystko, co go tu sprowadziło. Wierzył w to, co pisano na portalach społecznościowych, w to, co krzyczeli na wiecach młodzi ludzie tacy jak on, którzy nic w tym życiu nie rozumieli. Wiatr zmian, nowe perspektywy i szerokie możliwości pchnęły mnie do przodu i sprawiły, że zapomniałam o czymś ważnym, co wchłonęło mleko mojej mamy. Wierzył tym, którzy oferowali mu szczęście i bogactwo. Kupił bilet i teraz ma pełne prawo pójść do kawiarni i napić się kawy z rogalikiem, a może napije się doskonałego francuskiego wina. Na terenie jednostki znajduje się bar, w którym można zagłuszyć tęsknotę za Ojczyzną. Dawno temu czytał historyczną opowieść o tym, jak w tej Europie powstawały mankurty – ludzie bez wszystkiego. Bez przeszłości swojego narodu, bez miłości do Ojczyzny, do bliskich, bez litości i serca.. 12.02.21.