Od autora: Tekst opisuje metodę rehabilitacji dzieci i dorosłych (cechy rozwojowe, diagnozy psychiatryczne, geriatria, opieka paliatywna) Mówią: „wszyscy gitarzyści (fotografowie) na wsi są fabryki” i wiadomo, jestem za! Jestem za tym, żeby ludzie byli kreatywni, nie zagłębiajmy się w tło gospodarcze i polityczne, dlaczego w kraju są fabryki, ale to, że ludzie są kreatywni, jest zawsze świetne! I wspaniale, że kreatywność jest dostępna dla każdego i każdy może wyrazić siebie, bo kreatywność zawiera w sobie potężne źródło energii, źródło naszego rozwoju, naszą twórczość wypełniamy sobą, a ona napełnia nas nową siłą. Ponieważ większość mojej pracy dotyczy osób niepełnosprawnych i dzieci niepełnosprawnych, często widzę (w sieciach społecznościowych i w życiu), jaki sukces mogą osiągnąć te osoby. A po tym, co zobaczyłam, nie mam odwagi nazwać ich „osobami niepełnosprawnymi”. Tak, i to jest fajne! Ale prawdziwymi bohaterami nie są nawet oni, ale ich rodzice, za każdym takim dorosłym czy dzieckiem stoi jego rodzina, która bardzo, bardzo, bardzo ciężko pracowała nad rozwojem fizycznym, intelektualnym i emocjonalnym, wspierała go i do końca w niego wierzyła. To właśnie jest prawdziwy bohater. Nie chcę poruszać kwestii polityki społecznej w naszym kraju, po prostu są warunki i prawie dla wszystkich są takie same, i trzeba się zastanowić, co tu można zrobić. i teraz w tej konkretnej sytuacji. Gdzie się zwrócić i w jaki sposób możemy pomóc sobie i osobie obok nas. Do pełnej rehabilitacji potrzebujemy ilości godzin na zajęcia niemal równej pełnemu tygodniowi pracy, średnia ABA to 20 godzin, DIR/Floortime to 12 godzin, a jeśli diagnoza to porażenie mózgowe, koszty rehabilitacji liczone są w miesiącach! A takie ciężary są dla dziecka trudne do udźwignięcia, a przecież musi, bo inaczej nie mówimy o rehabilitacji, tylko o zajęciach na rzecz rozwoju, ale przede wszystkim jest to trudne dla rodzica. To nie jest tylko wypalenie emocjonalne, ale po prostu wypalenie się doszczętnie, a to jest bardzo niebezpieczne dla nas samych, dla ludzi wokół nas i dla osoby, której chcemy pomóc. I bardzo chciałabym podzielić się z Wami tą metodą praca, metoda rehabilitacji, która sprawdza się nie tylko u dzieci, ale także u dorosłych – muzykoterapia. Chcę konkretnie porozmawiać o muzykoterapii opartej na dowodach, kierunku pracy, który zaczął się aktywnie rozwijać w Rosji dosłownie 3 lata temu dzięki uruchomieniu strony internetowej MuzTherapist, autorka projektu Alisa Apreleva (MA, BM, MT-VS, SBD - dyplomowany muzykoterapeuta). Ten obszar pracy z różnymi grupami ludności ma w wielu krajach oficjalny status zawodowy. Profesjonalni muzykoterapeuci pracują w szpitalach Europy, Azji i obu Ameryk, pomagają niemowlętom i dzieciom przebywającym w szpitalach, dzieciom z niepełnosprawnością rozwojową i dzieciom neurotypowym, dzieciom z zaburzeniami mowy, dorosłym w psychiatrii oraz osobom o prawidłowym zdrowiu psychicznym, osobom starszym, osobom z zaburzeniami ALS, osoby z chorobą Alzheimera, osoby po udarze lub zawale serca i oczywiście muzykoterapia pomaga osobom objętym opieką hospicyjną (opieka paliatywna). Jak dotąd w Rosji istnieją jedynie kursy z zakresu muzykoterapii i psychoterapii, w których mogą brać udział psychologowie, pracownicy medyczni, socjalni i pedagogiczni. Szczegółową historię zawodu opisujemy na stronie internetowej, ale myślę, że nie jest tajemnicą, że wpływ muzyki na człowieka wiadomo już od czasów starożytnych, a że niemal codziennie zajmujemy się muzykoterapią pasywną, słuchając naszej ulubionej muzyki i radując się, gdy w radiu leci nasza ulubiona piosenka. Profesjonalne terapeutyczne wykorzystanie muzyki to nie tylko słuchanie muzyki, ale grając także na instrumentach muzycznych, wykorzystujemy wszystkie właściwości muzyki (rytm, tempo, wysokość, głośność) w celu poprawy samopoczucia fizycznego i emocjonalnego, poprawy komunikacji, wpływu na rozwój umysłowy i poprawy ogólnej jakości życia. Bardzo ważne jest dla nas jakiej muzyki dziecko lubi słuchać, lub jakiej muzyki lubiła słuchać. 2016.