Ja i moja mama Na całym świecie - Prawdziwie najlepsi Przyjaciele. Jestem z mamą, na holu, Gdzie jest moja matka, Gdzie jestem ja. Razem w kuchni I w stodole, W warzywniku I w ogrodzie, Razem jemy, Bawimy się i pływamy W stawie (Ovsey. Driz) Ostatnio na przyjęciu było dużo dzieci „matek”. Symbiotyczne, nie oddzielone od matki, nie do końca rozumiejące siebie oddzielnie. - Napisz 10 odpowiedzi na pytanie „Kim jestem?” - Mówię do 15-letniej nastolatki: „Czy mogę to zabrać do domu, mama pomoże mi odpowiedzieć?” - po 10-minutowej próbie urodzenia czegoś. Ma 15 lat, nie uczy się, opuszcza szkołę, niczego nie chce, siedzi przy komputerze. Nie ma przyjaciół, wychodzi z domu tylko na zakupy z mamą. Gruby, niezdarny, zniewieściały. Otyłość. Widziałem kiedyś tatę, przyszedł z żoną na konsultację, siedział cicho i grał na komórce. Odpowiedzialna za niego była jego żona. 8-letni chłopiec, trudności w komunikacji, tiki. Niezdarny, matka nie pozwala mu biegać na zewnątrz, wspinać się na wzgórze ani skakać. „Mama jest moją najlepszą przyjaciółką” – mówi. W przedszkolu nie bawiłam się z dziećmi, stałam przy oknie i czekałam na mamę. Próba rozstania w wieku 7 lat (chodziłam do I klasy) zakończyła się ostrym atakiem, skurczem oskrzeli, a lekarze zdiagnozowali astmę. Nie ma przyjaciół, chłopcy się z niego śmieją. On i ja gramy dużo w gry na świeżym powietrzu. Na początku w ogóle nie mógł nic zrobić, nie rozumiał, jak rzucać rzutkami, nie potrafił łapać piłki, ale kiedy pokazałem mu, że musi złożyć ręce, od razu się nauczył i łapał wszystkie moje serwisy . Nie wie, jak zrobić coś „chłopięcego”, ale jest dobry w malowaniu i ubieraniu lalek oraz przygotowywaniu dla nich zabawkowego jedzenia. Powoli uczę się skakać i biegać. Mówię mamie, że czekam na konsultację z tatą. Przez 4 miesiące tata nadal nie mógł się wydostać - nie było czasu. Nastolatek 12 lat, wrażliwy, bezbronny. Prośba - żadnych znajomych, tylko wirtualni. Bardzo boi się, że zostanie odrzucony lub pobity, dlatego w szkole nie podchodzi do nikogo. Dobrze rysuje i haftuje, słabo biega i często boi się rano iść do szkoły. Obturacyjne zapalenie oskrzeli, tiki. Kiedy pytam o tatę, waha się i mówi, że tata dużo pracuje, zawsze przy komputerze. Komunikacja z nim sprowadza się do karcenia go za złe oceny. We wszystkich trzech przypadkach w rodzinie są ojcowie. Są po prostu bardzo zajęci pracą i rzadko pojawiają się w domu, a kiedy się pojawiają, śpią lub bawią się na komputerze. Są niedostępni emocjonalnie i fizycznie. „W ogóle nie znam mojego taty” – powiedział mi jeden z nich, gdy zapytałem, jaki jest jego ojciec. Nie ma relacji z ojcem, więź buduje się tylko z matką. Takie relacje nazywane są diadami. We wczesnym dzieciństwie dziecko nie ma innych relacji poza diadyczną relacją matka-dziecko. Do szóstego miesiąca życia dziecko nie rozpoznaje siebie oddzielnie od matki; są one praktycznie jedną całością. Matka postrzegana jest jako jej kontynuacja, dziecko i matka dopasowują się do siebie, z wyczuciem wychwytują niuanse swojego stanu i nastroju. Takie relacje nazywane są symbiotycznymi i na tym etapie są niezbędne do przetrwania i rozwoju bezbronnej istoty, jaką jest dziecko, do ukształtowania podstawowego zaufania do świata i poczucia bezpieczeństwa. W procesie rozwoju dziecko staje się bardziej niezależne, uświadamia sobie swoją indywidualność, swoją Jaźń. Ale nadal bardzo potrzebuje swojej mamy, ona wciąż jest dla niego całym światem. W wieku trzech lat dziecko musi rozpocząć proces separacji; matka nie jest już dla niego wszystkim; nadszedł czas, aby zaczęło stawiać czoła światu. Do tego potrzebny jest ktoś trzeci, ojciec, ktoś bliski i bezpieczny, ale nie matka. Ten, który od początku pojawia się w parze z matką, ale wcale nie jest do niej podobny. Z którym możesz zbudować relację zupełnie inną niż ta z Twoją mamą. Ten, który jest dla dziecka przewodnikiem w wielkim świecie, w wielkim życiu. Kogoś, z kim można wspólnie pobrudzić się piłką nożną, z kim wspaniale jest skakać po śniegu i rzucać śnieżkami, kto potrafi rzucać tobą wysoko, wysoko, kto nie martwi się, że upadniesz i ubrudzisz się. Kto może powiedzieć dziewczynie, jaka jest piękna w tej sukience, a chłopcu, jak odważny jest? 28.04.2015