Pojęcie „świadomości” jest powiązane z pojęciem „świadomości”. Mówi się, że człowiek jest świadomy, gdy potrafi widzieć, słyszeć, czuć, rozumieć, mówić, korelując te procesy z rzeczywistością. Na przykład, gdy ofiara odzyskuje przytomność, lekarz pyta go, jak się nazywa, czy pamięta swój adres, co działo się przed utratą przytomności i czy jest świadomy tego, co dzieje się teraz. Struktura świadomości zawiera trzy główne elementy, trzy sfery: 1. racjonalne myślenie; 2. emocjonalno-zmysłowy 3. silnej woli. Mózg jest przede wszystkim odpowiedzialny za naszą zdolność do bycia świadomym. Wszyscy żywi ludzie, którzy mają kontakt z istniejącą rzeczywistością, mają świadomość. Jednakże nadal istnieją różnice pomiędzy świadomością a świadomością. Jeśli świadomość jest właściwością psychiki, tak jak właściwość żołądka do trawienia pokarmu, to świadomość jest jakością funkcjonowania psychiki (w porównaniu z żołądkiem - jakością trawienia: można połykać jedzenie w dużych kawałkach, bez przeżuwając coś w ogóle, albo można przeżuć dokładnie, próbując poczuć pełnię smaku, a to wpłynie na trawienie i stan aparatu trawiennego). Uważność poprawia jakość przetwarzania poznawczego i funkcjonowania emocjonalno-wolicjonalnego. Kiedy nasza świadomość funkcjonuje w trybie automatycznym, wiele robimy według zwykłego scenariusza, nie zastanawiając się nad znaczeniem. Na przykład osoba „automatycznie” wyłączyła kuchenkę, wyszła na zewnątrz i odkryła, że ​​nie pamięta, jak ją wyłączył - to znaczy, że w tym momencie nie pamiętał siebie. Wykonywał wyuczoną, wielokrotnie ćwiczoną czynność i być może w czasie, gdy jego głowa była zajęta myśleniem o ważniejszych myślach. Albo inny przykład: kobieta ciągle pisze na messengerze do mężczyzny, który ją ignoruje – po prostu czuje impuls i ulega mu, nie zdając sobie sprawy, jak to nawykowe zachowanie wpływa na jej podłoże emocjonalne i reakcje drugiej osoby. Świadomość to „gra” pomiędzy bodźcem a reakcją, umożliwiająca podejmowanie bardziej świadomych decyzji. Podsumowując, możemy wyprowadzić główną zasadę uważności - uwagę skierowaną: jeśli rozmawiam z osobą, to patrzę na nią, próbuję ją poczuć, zrozumieć, co chce mi przekazać, i nie słucham od niechcenia, przewijając mój kanał w sieci społecznościowej; jeśli idę, to jestem włączony w spacer (wącham zimowy las, podziwiam krajobrazy, słucham skrzypienia śniegu) i nie zaprzątam sobie głowy myślami o niedokończonym raporcie; jeśli coś mnie niepokoi, złości, smutku, pozwalam tym emocjom, doznaniom, myślom, które je powodują, obserwuję, jak te myśli wpływają na mój stan emocjonalny, jak emocje wpływają na ciało, jak moje zachowanie wpływa na mnie i innych; Nie próbuję tłumić tych myśli i uczuć, zagłuszać je alkoholem i innymi niepotrzebnymi, a nawet szkodliwymi działaniami. Co daje uważność? 1. Umiejętność kontrolowania swoich impulsów poprzez koncentrację na chwili obecnej. 2. Możliwość czerpania większej przyjemności z życia, nadawania mu większego sensu, wchodzenia z nim w bliższy kontakt, dostrzegania jego różnych odcieni. 3. Możliwość poprawy relacji ze sobą i innymi poprzez rozwój umiejętności aktywnego zaangażowania w procesy komunikacyjne. 4. Zarządzaj stresem, ucieknij od zgiełku, ponownie wpływając na skupienie uwagi. Obecnie istnieje wiele ćwiczeń trenujących świadomość z wykorzystaniem kontrolowanej uwagi: są to praktyka świadomego oddychania, praktyka koncentracji na doznaniach cielesnych, codziennych czynnościach i inne. Jak rozumiesz uważność? *Obrazy utworzone przy użyciu sieci neuronowej Kandinsky 2.2. Więcej przydatnych informacji i komunikacji na moim kanale telegramu. Chętnie się zapiszę 😉 https://t.me/burkova_psy Szanuj prawa autorskie zgodnie z art. 146 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej ©