Nie chcę poznawać budyniu – powiedziała szybko Alicja – inaczej w ogóle nie będziemy jeść lunchu. Czy mam ci ukroić kawałek? Ale Czarna Królowa spojrzała spod brwi i powiedziała: - Spotkajmy się! Pudding, to jest Alice. Alice, to jest Pudding. Zabierz budyń! Dzisiaj piekłam ciasta i niespodziewanie dokonałam wielkiego odkrycia. Zrozumiałam, kim jest Kolobok i o czym jest ta bajka. Od dzieciństwa chciałam poznać istotę Koloboka. Znałem różne produkty z ciasta: ciasto, ciasto, ciasta. Kulebyaka i rassteg znałem nawet z książek. Ale dlaczego mama nigdy nie gotowała koloboka? Aż dziwne, że jej o to nie zapytałem. Było to wewnętrzne, retoryczne, dziecinne pytanie. A dziś po wyrobieniu ciasta odstawiłam je w ciepłe miejsce do wyrośnięcia. A potem – och, Eureko! - Zdałem sobie sprawę: to jest on! Kolobok nie jest produktem, jest jedynie preparatem, surowcem. Rosół podstawowy. Zarodek swojej babci i dziadka – Zeusa i Hery, a potem ucieka od rodziców („oddziel się od rodziców”) i zaczyna się w coś formować. Zdobywa doświadczenie życiowe. Odrzuca Wilka i Niedźwiedzia, bo nie stał się jeszcze produktem, nie stał się jadalny. Dlatego mężczyźni nie żenią się, bo nie są jeszcze gotowi. Ale nadeszła dojrzałość - i Lis go zjadł. Mówimy o naszych ukochanych dzieciach: „Mogłem cię zjeść” i bawimy się z nimi, udając, że gryziemy je po piętach. Kanibalizm to miłość. W plemionach zjadali tego, którego lubili i szanowali. Lis zobaczył, że Kolobok był dojrzały do ​​miłości i pożarł go - co oznacza, że ​​\u200b\u200bzakochała się i wzięła go za męża. Oznacza to, że „Kolobok” to mit o narodzinach bohatera. Coś w rodzaju mitu o stworzeniu świata. Pewnie dlatego za każdym razem, gdy przystępuję do testu, czuję się jak twórca. Moje rozmyślania przerwał telefon od przyjaciela. Narzekała, że ​​porzucił ją inny pan. „Po prostu jeszcze nie poznałaś Lisy”. To znaczy Lisa – powiedziałem. - Prawdopodobnie nie stał się jeszcze jadalny...