Od autora: W artykule przedstawiono schemat pracy psychologa z klientem – jego stanowisko, stanowisko klienta i stanowisko Charakterystyka interakcji Miejsce psychoterapeuty (psychologa) i jego klientów – czyli Jaka jest różnica między interakcją? Psychoterapia – sam proces psychoterapeutyczny nie mieści się w jednej prawidłowej formule, warunkach i zasadach. Wszystko jest bowiem indywidualne. zarówno sytuacje, jak i prośby, klienci i specjaliści Na tym polega specyfika, złożoność i wyjątkowość naszego zawodu. Za każdym razem, tak jak za pierwszym razem... Jeśli jednak uzbroimy się w wiedzę – podstawy teoretyczne – będziemy mieli schemat bazowy, na którym i według którego specjalista psycholog czy psychoterapeuta będzie podążał we właściwym kierunku. Schemat nakierowany jest na następujące punkty: - jaka jest pozycja psychologa - pozycja klienta - kto mówi - kto słucha - więcej niż drugi uczestnik procesu psychoterapeutycznego. Wymienione punkty zależą bezpośrednio od żądania klienta. Żądań są miliardy... a schemat opiera się na 4 pozycjach - czyli będziemy korelować wszystkie żądania z tymi 4 pozycjami i każde żądanie przypiszemy do jednego z nich. pozycje. A więc sam schemat. Zapytanie 1. Najtrudniejsze. Należą do nich depresja, strata, żal, samobójstwo, uzależnienie, syndrom bliskiej śmierci (kiedy człowiek wie, że umrze), skrajna starość, straszny stres spowodowany przemocą emocjonalno-fizyczno-seksualną, doświadczone ataki terrorystyczne (intensywny horror) i katastrofy ekologiczne, ogromne poczucie ukrytej winy za „straszny” czyn – śmierć, jako pokuta i inne prośby. Powszechną cechą jest apatia wobec życia, utrata sensu życia, brak wartości – „chcianie czy nie, wszystko jedno”. Ci klienci nie przychodzą sami do psychologa. Są albo przyprowadzani, albo kierowani przez lekarzy, przychodzą w stanie półprzytomnym, zaglądają do specjalisty – ich to nie obchodzi, nie słyszą… Jak do nich dotrzeć? Pozycja Klienta jest napięta, patrzy w jeden punkt, twarz przypomina maskę, napięte ramiona, całkowita bezczynność, świadomość oszołomiona (częściowo). Od razu sprawdzamy reakcję – machamy ręką na wysokości oczu, naprzemiennie klikamy palcami w lewe i prawe ucho. Jeśli zachodzi reakcja oparta na ruchu gałek ocznych, to nasz klient jest nasz. Jeśli nie, udaj się do psychiatry. Stanowisko Specjalisty – opieramy się na 3 głównych punktach – nie usłyszy nas – prawie zapomniał, jak się czuć – reakcja obronna na ból emocjonalny istnieje od dawna i stało się to normą. - na tym polega trudność i długoterminowość psychoterapii w przyszłości (tacy klienci wracają do zdrowia latami, pod warunkiem systematycznego poradnictwa). - jest nieaktywny... przez długi czas.... z powodu braku zainteresowania i sensu w życiu - co oznacza, że ​​umarły „potrzeby” i motywacja. Ważne W tym przypadku psycholog – działa – dosłownie bierze klienta za rękę – pracuje z ciałem (techniki cielesne) – i z twarzą (Rezet) – osiąga różnicę. w odczuciach klienta od napięcia do relaksu - teraz ciało jest przebudzone i jest on w stanie słyszeć i słuchać - dopiero potem na procesach nieświadomych - metody figuratywno-zmysłowe i behawioralne tu nie działają, przynajmniej na początku. A także - angażujemy bliskich - uczymy, jak właściwie wspierać pacjenta - najważniejsze jest - nie żałuj - nie rób tego za niego - przejmij odpowiedzialność i zrób to..... nieważne..... Oraz - polegaj na swoich dotychczasowych doświadczeniach - łatwiej jest go zająć i zainteresować tym, czym wcześniej się interesował - czymkolwiek: rysowaniem, śpiewaniem, bieganiem, narciarstwem, seksem, zakupami... pyszne jedzenie - a także osiągnięcie normalizacji snu, dzięki czemu konsultacja z neurologiem jest obowiązkowa. Podsumowanie grupy 1 – klient milczy i stoi przed psychologiem – wspiera i prowadzi; Psycholog rozmawia towarzysząc swoim działaniom i w celu uzyskania informacji zwrotnej od klienta, który pod wpływem cielesnych metod i bodźców zaczyna się budzić – odczuwać. Grupa 2. Klient w „wąskim korytarzu uczuć” – uogólnienie jednego uczucia! Przez długi czas! Utknąłem – na tym polega trudność. To uczucie jest negatywne. Nie widzi i nie słyszy nic poza swoim problemem. Na przykład Twój mąż oszukał, Twój syn nie dostał się na studia, spłonęła Twoja firma, ktoś z krewnych zachorował itp. Klient -jest obok ciebie - oko w oko nie jest ważne. Mówi i mówi…..Nie słyszy cię. Zachowuje się nadmiernie emocjonalnie i musi zabrać głos. Trudność polega na przywróceniu zaufania do psychologa (jako przynależącego do świata ludzi), bo klientowi wydaje się, że świat jest niesprawiedliwy, został zdradzony, nikt nie jest w stanie zrozumieć. jego ból Psycholog jest w pobliżu, słucha, pozwala mu się wypowiedzieć - zaczyna od technik cielesnych - ważne jest, aby znaleźć i uogólnić pozytywne uczucie - jako zasób z przeszłości - jako zaufanie do siebie i świata - przywracamy pamięć. że świat jest inny – skupiamy się na pozytywnym aspekcie sytuacji poprzez zdobywanie doświadczenia – następnie metody cielesne (najpierw krótkoterminowe, główny nacisk położony jest na RPT, EMDR-eye, metody pomocnicze MAC, później podejścia Gestal – koniecznie). w punkcie równoważnym od 0-10 porównać zmiany jego wrażliwości ze złej na dobrą pod względem ilościowym pod względem zaufania, znaczenia i motywacji do dalszej psychoterapii. Podsumowanie dla grupy 2 - psycholog i klient siedzą obok siebie lub nawet odwracają się , oko w oko nie jest na pierwszym etapie ważne - klient powinien mieć możliwość wypowiedzenia się - dopiero po różnicy uczuć - rozbudzonych pozytywnych relaksacjach w wyniku redukcji lęku metodami cielesnymi - czy klient jest w stanie słuchajcie - albo zastępujemy emocje kreatywnością - dajemy (już dyrektywno-autorytarne!) metody rysunkowo-projekcyjne - dalej pracujemy metodami. Grupa 3. Grupa główna. Są to przypadki, gdy klient znajduje się w trudnej sytuacji, aby osiągnąć pragnienie i cel. Nie zna pytań, na które powinien odpowiedzieć Klient jest świadomy swoich trudności – nie wie, jak je rozwiązać – mówi i słucha – ma zaufanie do psychologa – motywacja jest duża – rozumie jego uczucia. psycholog jest przed klientem - postawa ufna - gaz w oczach - konstruktywny dialog - możesz od razu pracować nad poprawą sytuacji - na rzecz osobistego wzrostu i rozwoju - bez marnowania czasu na pracę z uczuciami i ciałem - metody są. bardzo różne, w zależności od prośby - na przeszkodzie stają ukryte korzyści, pracujemy z potrzebami i postawami, z podstawieniem koncepcji i nabyciem praw do bliskiej Ci osoby. Podsumowanie: Psycholog i klient w dialogu, na równych pozycjach, Techniki podstawowe: od pytania i odpowiedzi - do pracy z nieświadomością, grupa 4. Są bliscy wglądu. Klient zna odpowiedź na wszystkie swoje pytania, wystarczy, że dopasuje metody działania i wybierze wynik z zestawu 2 możliwych. Zadaniem terapeuty jest rozszerzenie skuteczności na więcej niż 2 opcje. To najbardziej wdzięczni klienci (nawet napiwki). Przykładowo – jest uwikłany w trójkąt miłosny – terapeuta wyraźnie podaje technikę „Koła Twojego Życia”. Albo prośba o podwyżkę, zakup samochodu, podniesienie kompetencji... Klient jest bardzo zmotywowany, mówi, monologuje, siedzi (częściej stoi) obok niego, może nie odzywa się, ale płacze i dziękuje mu dla pomyślnej konsultacji Psycholog milczy, przeważnie zgadza się i aprobuje - kieruje - stosuje metody samorealizacji, behawioralne, MAC. Jako wyjątek dodamy grupyGrupa 5. Klienci specjalni. Przychodzili do psychologa, czasem żeby się położyć. A właściwie niech kłamie – sprawdzamy poczytalność lub manipulację i wtedy w zależności od okoliczności Grupa 6. Nieobecny…czasami….. Dlatego też stanowiska klienta-psychologa, w zależności od okoliczności. Zwykle neutralny, niekontrolowany, poza przestrzenią psychoterapeutyczną. Czy kiedykolwiek się pojawi? We wszystkich przypadkach sprawdzamy wywiad w celu wykluczenia uszkodzeń organicznych, chorób, psychiatrii, historii rodziny, sprawdzamy procesy psychiczne - pamięć, uwagę, myślenie, stan świadomości, obecność momentów depresyjnych według objawów: od stanu depresyjnego moment do stanu, a następnie stopień depresji: 1 -2-3 wagi. W przypadku nasilenia 3 z zachowaniami samobójczymi i halucynacjami słuchowymi (np. - weź nóż i skalecz się...) kierujemy Cię do psychiatry. Tutaj warto rozróżnić fałszywe działania samobójcze od prawdziwych (różnica polega na tym, że z fałszywymi)