ArteterapiaArteterapia to kierunek psychoterapii, psychokorekcji i rehabilitacji, którego podstawą są klienci (pacjenci) zajmujący się sztukami wizualnymi. Terapię sztuką można uznać za jedną z gałęzi psychoterapii artystycznej, obok muzykoterapii, dramy i terapii ruchem tanecznym. Metody arteterapii mogą być stosowane na etapie procesu poradnictwa psychoterapeutycznego (czasami jako metoda diagnostyczna), wykorzystując terapeutyczny efekt twórczości wizualnej klienta, który polega na interakcji pomiędzy twórcą dzieła artystycznego, samym dziełem a specjalistą. Tworzenie obrazów wizualnych uważane jest za ważny środek komunikacji interpersonalnej i formę aktywności poznawczej klienta, pozwalającą mu wyrazić wczesne lub aktualne doświadczenia „tu i teraz”, które nie są dla niego łatwe do wyrażenia słowami . Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku dzieci. Dwa główne podejścia do terapii sztuką: 1. Sztuka sama w sobie ma działanie lecznicze, twórczość artystyczna umożliwia wyrażanie i przeżywanie wewnętrznych konfliktów, jest środkiem wzbogacającym subiektywne doświadczenia, arteterapia jest traktowana jako sposób na rozwój jednostki i jej potencjału twórczego, głównym mechanizmem jest sublimacja i transformacja. Facylitator zachęca członków grupy, aby zaufali własnemu postrzeganiu i zgłębiali swoje dzieła, zarówno samodzielnie, jak i z pomocą innych członków grupy.2. Na pierwszym miejscu są cele terapeutyczne, cele twórcze są drugorzędne, arteterapia jako dodatek do innych metod terapeutycznych, wyrażanie treści własnego świata wewnętrznego w formie wizualnej, człowiek stopniowo zbliża się do swojej świadomości, głównym mechanizmem jest transfer. Lider grupy zachęca członków grupy do swobodnego zrzeszania się i prób samodzielnego odkrywania sensu własnych dzieł. Część ćwiczeń polega na wspólnej pracy w grupie, np. tworzenie grupowych murali i tworzenie globalnego wizerunku grupy. Głównymi celami arteterapii są: wyrażanie siebie, poszerzanie osobistych doświadczeń, samopoznanie, wewnętrzna integracja osobowości (jej różnych aspektów i składników). oraz integracja z rzeczywistością zewnętrzną (społeczną, etniczną, kulturową). W arteterapii spontaniczne rysowanie i rzeźbienie jest rodzajem aktywności wyobraźni, a nie przejawem talentu artystycznego. Sztuka piękna jest pomostem pomiędzy światem fantazji a rzeczywistością. Zawiera w sobie elementy obu, pozwalając na stworzenie pewnej syntezy, której ani dziecko, ani dorosły nie jest w stanie stworzyć bez pomocy środków artystycznych. Ważną koncepcją arteterapii jest sublimacja – wyrażanie nieświadomych instynktów i popędów (czasami destrukcyjnych) poprzez. przekształcanie ich w dzieła sztuki; sztuka może jednocześnie „kierować w innym kierunku”, a także wyrażać uczucia złości, bólu, niepokoju, strachu. Zaletą metody arteterapii jest to, że: 1) daje możliwość wyrażania agresywnych uczuć w sposób społecznie akceptowalny. Rysowanie, malowanie czy rzeźbienie to bezpieczne sposoby na rozładowanie napięcia; 2) przyspiesza postęp terapii. Podświadome konflikty i wewnętrzne doświadczenia łatwiej wyrazić poprzez obrazy wizualne niż poprzez rozmowę podczas psychoterapii werbalnej. Niewerbalne formy komunikacji mogą łatwiej wymykać się świadomej cenzurze 3) stanowią podstawę do interpretacji i pracy diagnostycznej w trakcie terapii; Twórczej produkcji, ze względu na jej realność, pacjent nie może odmówić. Treść i styl pracy artystycznej dostarcza terapeucie bogactwa informacji, ponadto sam autor może przyczynić się do interpretacji własnej twórczości 4) pozwala mu pracować z myślami i uczuciami, które wydają się nie do pokonania (strata, śmierć, trauma i przemoc, lęki, konflikty wewnętrzne, wspomnienia z dzieciństwa, sny). Czasami okazuje się, że jest to środek niewerbalny.