Nika i wojna Pewna dziewczyna, nazwijmy ją Nika, przyszła do mnie i opowiedziała następującą historię. Zdradzę Ci sekret, że ostatnio wiele osób zwracało się do mnie z tą samą prośbą, więc obraz okazał się zbiorowy. Historia Niki jest następująca: „Z jednej strony mam najdzikszy strach, a z drugiej mam całkowity wewnętrzny dystans. Osoby, które widzą mnie z zewnątrz, prawdopodobnie mogą powiedzieć, że reaguję niewłaściwie spokojnie. I chcę po prostu przestać płakać w nocy.” Postacie w aranżacji: NikaVoinaŁzy w nocy Na obrazie aranżacji: Wszystkie postacie stoją na tej samej linii. Klient nie stoi na swoim miejscu, ale w strefie odległej przeszłości, co najmniej kilku pokoleń wstecz. Ma kołatanie serca, łzy, panikę, osłupienie. Hipoteza: Najprawdopodobniej Nika przeżywa uczucia i płacze ze łzami bliskich, którzy widzieli Wielką Wojnę Ojczyźnianą. Nika dodała: „Pochodzę z Ukrainy. W czasie okupacji Niemcy zadali mojej prababci Olesi poważne obrażenia ciała.” Nice zaproponowano następujące rozwiązanie: oddzielić konteksty, uporządkować uczucia według epoki. To, co należy do Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, powinno zostać tam, w przeszłości, odesłane. To, co należy do dzisiaj, zostaw teraźniejszości. Nika zwróciła się do swoich przodków i bliskich, którzy przeżyli Wielką Wojnę Ojczyźnianą i okupację: „Moi drodzy krewni, dla Was ta wojna była niezwykle trudną próbą. Dziś płaczę Twoimi łzami. Informacja o trwającej wojnie jest wyzwalaczem. Zanurzam się w Twoim bólu i strachu. Tak Cię pamiętam, bliscy, którzy przeżyli Wielką Wojnę Ojczyźnianą, mówili Nice: „Trzeba nam współczuć…”. W tym momencie z oczu Niki popłynęły łzy. Przychodzi jej na myśl konkretne imię - prababcia Praskovya. A Nika zwraca się do swojej prababci tymi słowami: „Babcia Praskovya. Widziałeś wojnę. Widziałeś straszne konsekwencje. Doświadczyłeś bardzo trudnych uczuć. Teraz na Ukrainie jest wojna, a ja zanurzyłem się w wasze smutki, w wasze emocje, w wasze łzy, w wasze lęki. To tak, jakbym patrzył na sytuację twoimi oczami. Czuję to twoimi uczuciami. Płaczę Twoimi łzami. Ale w rzeczywistości wszystko jest twoje. I to należy do twojego czasu. Dziś pozostawiam Tobie Twoje uczucia, Twoje straty, Twoje cierpienie i Twoje łzy. Spoczywaj w pokoju. Obyś dobrze się tam bawił. I będzie mi tu dobrze. Decyduję się żyć zgodnie ze swoimi uczuciami i osiągać swoje cele. Spójrz na mnie łaskawie. Zawsze będę Cię miło wspominać i miłe słowa. Dziękuję za uratowanie i czekanie na moje życie.” Jednocześnie postać zastępcy Niki została przeniesiona ze strefy przeszłości do centrum teraźniejszości, do centrum przestrzeni jego teraźniejszości. Efekt: Od razu stało się lepiej. Łatwiej to zauważyć. Wewnętrzny relaks. Lekki zawrót głowy.*** Rozpakowaliśmy zawroty głowy i doszliśmy do drugiego rozwiązania, które najpierw zostało przetestowane w trybie hipotezy, a następnie wzmocnione w konstelacji. Brzmiało to tak: „Ty, Nika, jesteś zwyczajną obywatelką swojego kraju i nie da się udźwignąć ciężaru odpowiedzialności, która istnieje na szczeblu rządowym. Konieczne jest zdjęcie części odpowiedzialności za to, co się dzieje. Przekażcie część odpowiedzialności za to, co dzieje się rządom. „Drogie rządy. To jest Twój poziom odpowiedzialności. I zwracam ci twoją odpowiedzialność. Zdecydowanie nie mogę dźwigać tego wszystkiego jako swojego ciężaru. To dla mnie za dużo.” Rezultat: Pojawiła się odporność i spokój, pojawiła się wiara w najlepsze rozwiązanie obecnej sytuacji. ***Zamiast wniosków i konkluzji, ogromna liczba osób obecnie doświadczających niepokoju, lęków i niepokoju, nie doświadcza własnych uczuć, a nie uczuć dnia dzisiejszego. Przytłaczają ich przemieszczone uczucia, uczucia wyrwane z kontekstu odległej przeszłości. Są to doświadczenia naszych przodków, które zostały odłożone w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Wyzwalaczem dla naszej psychiki były wieści z frontów. Jednym z bardzo skutecznych rozwiązań, jakie można zastosować na poziomie pomocy psychologicznej ludziom, jest powrót ładunku emocjonalnego Wielkiego