„Mówią, że dawno temu mrówka zapytała stonogę: jak udaje ci się tak dobrze chodzić wszystkimi nogami jednocześnie? Wyjaśnij mi, jak udaje ci się panować nad wszystkimi nogami? Stonoga zaczęła o tym myśleć i zapomniała, jak się chodzi.” Prawdopodobnie słyszeliście o tej historii. Zobaczmy co się stało. Stonoga szła naturalnie i nie myślała o tym. Zaszło jakieś wydarzenie (w tym przypadku pytanie zewnętrzne), które przeniosło uwagę stonogi z miejsca, w którym była, na myśli (!) o tym, jak dokładnie chodzi. W tym momencie myśli stały się głównym regulatorem zachowania, tj. ich znaczenie przeważa nad tym, co faktycznie dzieje się w otaczającej rzeczywistości. Co może się wydarzyć dalej? Bądźmy kreatywni. Myślę, że stonoga mogłaby zacząć zadawać pytania typu: „Myślę, że nie mogę teraz chodzić, co mogę zrobić, aby pozbyć się tych myśli?”, „Wcześniej wszystko było inne, mogłam normalnie chodzić, ale teraz jestem zdesperowana”. i nie wiem, co robić”, „a co jeśli już nigdy nie będę mogła chodzić tak jak wcześniej, muszę coś zrobić z tymi myślami i tym strachem, jakoś się ich pozbyć”. Jednocześnie zauważmy, że funkcja i umiejętność chodzenia w stonodze nigdzie nie zniknęła! Nadal może chodzić jak wcześniej, ale jej uwaga skupiła się na kontrolowaniu procesów wewnętrznych, takich jak myśli i uczucia, tak jakby to one stanowiły problem. Coraz częściej postrzega myśli i uczucia jako zagrożenie, próbując coś z nimi zrobić, ale nie osiągając rezultatów , czując się bezradna, stonoga mogła coraz bardziej pogrążać się w swoich myślach. A ja jeszcze raz chcę zwrócić uwagę na fakt, że tak naprawdę umiejętność stonogi, której nauczyła się kiedyś poprzez doświadczenie, w naturalny sposób pozostała przy niej. To doświadczenie jest nadal obecne. Rozwiązania stały się problemem. Naturalny proces, rozpoczynający się od kontroli i przejścia do myśli, stworzył pułapkę, w którą wpadła stonoga. Nasza kultura wspiera ideę „kontroli umysłu” nad wszystkim i stawia myśli na piedestale. Problem w tym, że myślenie jest narzędziem i istnieją konteksty odpowiednie do jego użycia i są też nieodpowiednie. A jeśli umysł jest bardzo dobry w kontekstach zewnętrznych i rozwiązywaniu rzeczywistych problemów, to zastosowany do procesów wewnętrznych i zachodzących w naturze może stworzyć problemy - pętle i dżemy Więc napijmy się (pysznej herbaty lub czegokolwiek innego), aby pamiętać stonogę, jej problem i jej zasoby. I pomimo tego, że utknęła, pamiętaj też, że nie ma sytuacji beznadziejnych, są po prostu strategie, które nie działają i które można zmienić.