Od autorki: Bardzo ważne jest, aby w pierwszym roku życia dziecka stworzyć mocny fundament! Nie będzie na to innego czasu! Albert Einstein powiedział kiedyś: „Ryba ostatnia odkryje wodę”. Ryba żyje w wodzie, to jest jej świat, jej sposób życia. Przywiązanie do dziecka jest tak samo naturalne, tak zrośnięte z dzieckiem, że po prostu nie da się ich od siebie oddzielić... nie powinno. I dopiero jego brak mówi o jego żywotnej konieczności! Dla wielu rodziców, którzy dopiero poznają swoje pierwsze dziecko, a może nie pierwsze, ważna, po prostu niezwykle ważna, jest wiedza o tych prostych, ale istotnych potrzebach dziecka. Ważne jest, aby karmić dziecko, kiedy ma na to ochotę, i nie według harmonogramu, jak to niestety robi wiele osób dzisiaj. Dla matki ważne jest, aby w pierwszych miesiącach życia być blisko dziecka. Ważne jest, aby słyszał i czuł swoją matkę. Jest to tzw. czwarty trymestr, kiedy dziecko z jednej strony już się urodziło, a z drugiej wymaga jeszcze stałego kontaktu z mamą. Dlatego ważne jest, aby nie biegać, zajmować się swoimi sprawami, ale pomóc kobiecie tak bardzo, jak to możliwe w tym momencie, zrobić wszystko, co możliwe, aby mogła być spokojna, spędzać z dzieckiem jak najwięcej czasu, robić wszystko, co konieczne aby dorósł. A spełnienie potrzeb dziecka jest bardzo ważne! A jeśli będzie płakać, jeśli będzie krzyczeć, nie ma potrzeby wychowywać go na bohatera za kilka miesięcy. Ważne jest, aby w jak największym stopniu zaspokoić potrzeby dziecka! Napełnić naczynie można tylko w jeden sposób – w wielu kulturach dziecko przez cały pierwszy rok życia nosi się na rękach, jest karmione bez przerywania pracy i stale przy nim. Niektóre matki uważają, że może to prowadzić do tego, że takie dziecko będzie stale prosiło o trzymanie, dlatego lepiej go teraz do tego nie przyzwyczajać. Obserwacje wskazują jednak na efekt odwrotny: dzieci, które w pierwszym roku życia otrzymały od matki maksimum, szybko stają się samodzielne i niezależne niż te dzieci, które były pozbawione lub ograniczone w swoich potrzebach. Jak to mówią, jeśli jesteś pełny, nie odejdziesz od stołu z kawałkiem chleba.