Od autora: Ciąg dalszy dyskusji o technicznej stronie próby zapoznania się z konkretnym przykładem. Przykład „z kolekcji osobistej”. Każdy zbieg okoliczności jest przypadkowy. Tak czy inaczej, istnieje tylko jeden sposób na rozpoczęcie: „Zacznij!”. Pretekstem do tego może być dowolny słupek na ścianie. W niektórych miejscach komentarze są włączone, w innych nie. Jednak, jak pokazała praktyka, pojawienie się nowego komentarza nie zawsze jest miłym zaskoczeniem dla właściciela ściany. Lepiej napisać „osobiście”. I oczywiście musisz być przygotowany na to, że zostaniesz wyrzucony z różnym stopniem łaski. To jest normalna sytuacja. Nie może być tu nic upokarzającego. Ty wybierasz i ty też jesteś wybrany. Czasem zdarza się, że informacje są już nieaktualne, a potencjalny partner jest już „zajęty” lub w inny sposób nie spełnia Twojej prośby. To też nie powinno zniechęcać. Ogólnie rzecz biorąc, nic nie powinno zniechęcać. Niezbędny jest nieskończony zapas samoprzebaczenia za możliwe błędy i wszelkiego rodzaju niezręczne sytuacje, zwłaszcza jeśli doświadczenie jest niewielkie. I to jest główny problem. Jego rozwiązanie z reguły nie jest podawane raz czy dwa, ale jednocześnie jest prawie zawsze – jeśli nie napiszesz, że tak jest zawsze – co zrobić, gdy rozpoczyna się dialog? Cieszyć się. Na razie po prostu „przyszedłeś porozmawiać”. Wynika z tego, że nie ma sensu zaczynać, jeśli potencjalny rozmówca nie jest dla Ciebie interesujący. Zainteresowanie może nigdy nie powstać. Po prostu marnuj swój czas, jego i swój. Naturalnie dialog powinien być, jeśli to możliwe, tak poprowadzony, aby ostatecznie stało się jasne, czy potencjalny partner w związku będzie w stanie spełnić Twoją prośbę i czy Ty będziesz w stanie spełnić jego prośbę. Ma też prośbę. I warto o tym pamiętać. Większość osób, z którymi rozpoczniesz dialog, ostatecznie nie będzie w stanie spełnić Twojej prośby. Ktoś sam przerwie dialog, z kimś ty przestaniesz. Czasami będą cię dręczyć wątpliwości. Ale nie powinieneś tracić głowy. I tutaj pomaga jasno sformułować prośbę, czego chcesz od swojego partnera i co jesteś gotowy mu dać. Jeśli nie ma korespondencji, nie ma co myśleć, że wszystko jakoś się ułoży samo. Najprawdopodobniej tak się nie stanie. Cóż – osobiste spotkanie. Można włączyć punkt pośredni i komunikację wideo. Ale w tym przypadku nie było to wymagane. Spotkanie osobiste też nikogo do niczego nie zobowiązuje, a swoją drogą może przynieść niespodziewaną niespodziankę – przyjemną lub niemiłą. I nie sam. W sytuacji, którą rozważamy, tak właśnie było. Jak się okazało, postrzeganie żywej osoby znacznie różniło się od fotografii i nie na lepsze. Niemniej jednak postanowiono kontynuować komunikację, przynajmniej jako znajomości: wspólnota interesów była bardzo atrakcyjna. Potem okazało się, że partner nie wie, jak, a raczej wstydzi się się zaprezentować, co wyeliminowało sprzeczność i umożliwiło rozpoczęcie związku, który był celem dla obojga. To właściwie wszystko istnieje w momencie publikacji i ma pozytywną dynamikę rozwoju.. Ale to już zupełnie inna historia..