Jakiego rodzaju usługę świadczy psycholog klientowi - osobie, która się do niego zwróciła? Na początek chciałbym pamiętać, że psychika człowieka rozwija się w kontakcie z ludźmi. Dorośli nieświadomie podtrzymują w dziecku to, co sami lubią, z czego czerpią przyjemność i satysfakcję. Dziecko, aby poczuć miłość dorosłego, zachowuje się odpowiednio. Uczucia, których doświadcza w tych związkach, stają się dla niego znajome i naturalne. Tworzy się obraz siebie, subiektywne wewnętrzne postrzeganie siebie i świata. Pamiętajcie, że ktoś może się obrażać miesiącami, ale nie wie, jak się radować; ktoś jest ciągle z siebie niezadowolony, stawia sobie duże wymagania, nie wie, jak uzyskać wsparcie od innych osób itp. Nie będę opisywać różnych modeli wychowania i ich różnych konsekwencji; skupię się na tym, że rodzice zawsze chcą czegoś od swojego dziecka dla siebie. Być posłusznym, nie wtrącać się, być mądrym, miłym, odważnym, uczciwym, wesołym, a wtedy prawdopodobnie będzie szczęśliwy. Wtedy rodzice będą szczęśliwi. Czego potrzebuje dziecko? W ciele matki dziecko doświadczyło poczucia bezpieczeństwa, akceptacji i biernej zależności. Sam akt narodzin przerywa ten stan na zawsze, ale nieświadome wspomnienie o nim pozostaje. Po urodzeniu dziecko przechodzi od biernej do czynnej zależności od osoby opiekującej się nim. Teraz uczy się wpływać na tę osobę, która zaspokoi jego potrzeby, gdyż dziecko nie potrafi zadbać o siebie i nie może wybrać innej osoby, która lepiej się nim zaopiekuje. Stopniowo dziecko staje się coraz mniej zależne, może wiele dla siebie zrobić, ale nie może zaspokoić swojego podstawowego pragnienia życiowego, aby stać się „osobą” bez pomocy innych ludzi. Dlatego dziecko potrzebuje otaczających go dorosłych, którzy pomogą mu w tym rozwoju. Co to znaczy czuć się indywidualnością? Oznacza to: - mieć stabilne, pozytywne poczucie siebie; - polegać na swoich wewnętrznych kryteriach wartości; - mieć zdolność kierowania wydarzeniami w swoim życiu; - czuć swoją autonomię i akceptację przez otaczający cię świat. Wszystko to przejawia się w umiejętnościach komunikacyjnych danej osoby, które są zewnętrzną manifestacją wewnętrznego świata danej osoby. Osoba zwraca się do psychologa, gdy doświadcza porażki lub niezadowolenia w swoim subiektywnym poczuciu siebie jako osoby. Czego człowiek – klient – ​​chce od osoby – psychologa tego samego, czego chciał w dzieciństwie od dorosłych? wokół niego - odnalezienie własnej osobowości przy pomocy drugiej osoby. Tutaj klient jest w pewnym konflikcie. Nie jest już dzieckiem, ale chce tego samego. Jest dorosły i jakoś niezręcznie jest pokazywać swoje osobiste problemy innej osobie dorosłej. Pamiętajmy, że pod każdym względem inni ludzie zawsze chcą czegoś od drugiej osoby dla siebie. Rodzice chcą, żeby był taki, jaki oni chcą; nauczyciele chcą, aby uczniowie dobrze się uczyli; przyjaciele chcą, żebyś był dobrym przyjacielem; sprzedawca chce, aby produkt został zakupiony; woźny chce przestać śmiecić; fryzjer chce, żeby siedział spokojnie i dał się obciąć; itp. Czego chce psycholog? Dlaczego potrzebuje pomagać innym ludziom stać się szczęśliwszymi? Psycholog, jak zwykły człowiek, rozwiązuje psychologicznie swoje osobiste problemy, to mu pomaga, z wielkim zainteresowaniem poznaje zakamarki swojej duszy. Dlatego interesuje się życiem wewnętrznym drugiej osoby. Kontakty z ludźmi są bardzo trudną pracą, dlatego ważne jest, aby psycholog wiedział o swoich ograniczeniach, dzięki czemu z niektórymi problemami lubi więcej pracować, gdzie jest więcej energii miłości i większego sukcesu, ale przy niektórych problemach jest to inna droga naokoło. Okazuje się, że psycholog potrzebuje od klienta jedynie chęci współpracy, aby osiągnąć rezultat. Pragnę zaznaczyć, że o wyniku decyduje sam klient, bo to jest jego życie. Psycholog może jedynie zgodzić się na pracę na rzecz tego rezultatu lub odmówić. I okazuje się, że w życiu klienta są one wyjątkowerelacja. Klient doświadcza tego, czego brakowało mu w dzieciństwie – jego osobowość jest w centrum tej relacji. Psycholog „należy” do klienta, czyli podczas spotkania czuje i myśli na korzyść klienta. Psycholog wie, że doświadczenie dorastania i pozytywną pewność siebie może zapewnić jedynie swoboda aktywnego wyrażania siebie w dobrych relacjach, w atmosferze wzajemnej akceptacji. Psycholog tworzy taką atmosferę, ale nie może jej stworzyć sam; jest to możliwe tylko wspólnie z klientem. W relacji z psychologiem klient objawia się w taki sam sposób, jak w innych relacjach w jego życiu. Nie będę opisywał wspólnej pracy, gdy panuje atmosfera współpracy, bo to jest główny warunek pracy. Zatrzymam się na kilku typowych przyczynach, które temu zapobiegają: 1. Ogólne powody kulturowe.2. Bezwładność psychiki Jeszcze niedawno, około 250 lat temu, nie było takiej nauki jak psychiatria czy psychologia. Ludzi, którzy nie mieścili się w ówczesnych normach, etykietowano jako chorych fizycznie, opętanych, świętych głupców lub przestępców. Obecnie w niektórych krajach nadal nie ma psychiatrii, np. w Libii, ale jest to wyjątek. A teraz, w wyniku rozwoju intelektualnego, wszechstronnego badania osobowości człowieka, tendencji humanistycznych, do biologicznego podejścia do problemów ludzi w psychiatrii dodano kwestie natury moralnej. Jednak nie wszyscy ludzie mają jasność co do różnicy między diagnoza „psychiatryczna” – choroba i diagnoza „psychologiczna” – jakość życia. Psychiatra zajmuje się diagnozami „psychiatrycznymi” i jeśli posiada dodatkowe wykształcenie, może pracować z tą samą osobą nad jego adaptacją do środowiska społecznego. Diagnozą „psychologiczną” zajmuje się psycholog lub psychoterapeuta. W tym artykule zajmę się aspektami psychologicznymi. W tym sensie można powiedzieć, że psycholog pomaga osobie przywrócić zdolność do twórczych adaptacji w celu utrzymania lub poprawy jakości życia, o której decyduje sama osoba. Niezbyt lubię określenie „twórcza adaptacja”, ale myślę, że jest prawdziwe. Słowo „akomodacja” zapobiega poczuciu wyższości człowieka i przywraca go ze stanu dziecięcej wszechmocy, pomagając zaakceptować jego ograniczenia. A do tego ważne jest kreatywne podejście. Erich Fromm zaproponował definicję kreatywności jako zdolności człowieka do zastanawiania się i uczenia się, łączenia swoich przeszłych doświadczeń w celu troski o przyszłość. Usługi psychologa w naszym społeczeństwie nie stały się jeszcze znane i zrozumiałe. Zajęcia z psychologii zostały wprowadzone w szkołach dopiero teraz, choć nie we wszystkich szkołach. A to, co nowe, zawsze wywołuje napięcie, to, co niezrozumiałe – strach. Człowiek zbliża się do czegoś nowego tylko wtedy, gdy jest w nim więcej zainteresowania niż strachu lub gdy odchodzi od starego i znajomego, ale bolesnego. W każdej nieznanej sytuacji osoba nieświadomie szuka znanych elementów i postrzega je jako znaki. Wtedy to, co nieznane, jest postrzegane tak, jakby było już znane. W ten sposób człowiek radzi sobie ze stresem i lękiem przed nieznanym. Nauka nowych i niezrozumiałych rzeczy wymaga czasu, aż staną się bardziej zrozumiałe i bezpieczne. Nauka o psyche sama w sobie jest bezpieczna, ale jak można ją praktycznie wykorzystać dla siebie? Kontakt z psychologiem odbywa się w stary, znany sposób, jak nauczyciel, jak lekarz. Dlatego człowiek może być rozczarowany; jego wewnętrzne oczekiwania nie pokrywają się z rzeczywistością zewnętrzną. Wydało mu się, że wyjaśnienia i rady wystarczą; otrzymuje je, lecz nie stosuje ich jak poprzednio. Tutaj osoba często się zatrzymuje, postrzegając nową sytuację zewnętrzną z psychologiem przez pryzmat swoich wewnętrznych przeszłych doświadczeń w komunikacji z nauczycielami lub lekarzami. I dopóki ktoś nie zauważy różnicy między swoim starym i nowym doświadczeniem, nie przyzna, że ​​stare doświadczenie tutaj nie działa, nie będzie miał motywacji do nowego. Dotyczy to nie tylko stosunku człowieka do psychologii, do psychologa, ale także stosunku człowieka do samego siebie. Psychika jest bardzo obojętna. Jego struktura tworzy się długo i zmienia się przez długi czas, ponieważ niektóre z jej własnych zachowań.