Dzień dobry, drodzy przyjaciele! Kontynuując opisywanie części składających się na podejście fenomenologiczne, dzisiaj opowiem wam o czwartej. Ta część została dodana do tego podejścia później niż pierwsze trzy i nazywa się „Aktywna ciekawość”. Mam tu na myśli szczere zainteresowanie klientem, tym, co dzieje się pomiędzy klientem a terapeutą tu i teraz, kiedy się z nim zapoznałem w tym temacie spodobało mi się stwierdzenie, że bardzo ważnym warunkiem udanej terapii jest nasza zdolność do zauroczenia klientem. A więc tak, choć początkowo tego elementu nie było w podejściu fenomenologicznym, to pomaga lepiej zrozumieć klienta i jego wnętrze. świat. Harmonijnie uzupełnia trzy pierwsze części: nawias, opisywanie i zrównywanie, o czym niedawno pisałam. Ważne jest nasze pełne zainteresowanie i zaangażowanie w to, co i jak rozwija się między klientem a terapeutą oraz co dzieje się między nimi, jak objawia się klient. , jak rozumie tę sytuację, jak jego zrozumienie i rzeczywista sytuacja odnoszą się do siebie nawzajem i tak dalej, i tak dalej. W ten sposób pomagamy klientowi odkrywać i uświadamiać sobie, że nasza wielka ciekawość klienta i jego doświadczeń jest niezwykle ważna. To wszystko skłania nas do zadawania mu wielu różnych pytań. Nie powinieneś się od tego powstrzymywać. Ale oczywiście należy pamiętać, że nie należy przerywać klientowi, gdy dzieli się czymś ważnym, gdy jest emocjonalnie zaangażowany w swoją historię. Ale jeśli rozumuje bardziej logicznie, „z umysłu”, to oczywiście możesz zadawać pytania wyjaśniające podczas jego narracji. Jeśli odrywają klienta od głównego tematu, musimy jasno zrozumieć, dlaczego to robimy. Choć jednocześnie nie okazując ciekawości, nie odchodząc czasem na bok, możemy nie dowiedzieć się czegoś ważnego. Wszystko tutaj przychodzi z doświadczeniem. I oczywiście ważne jest, aby klient nie miał poczucia, że ​​jest na jakimś przesłuchaniu, gdy jest bombardowany pytaniami, które nie powinny zawierać odpowiedzi. Lepiej zadawać pytania otwarte, gdy nie trzeba na nie odpowiadać ściśle „tak” lub „nie”. Ważne jest, aby zachęcały klienta do rozumowania, do zbadania siebie i swojej sytuacji. Zapytaj „Dlaczego?”. również nie zalecane. Z jednej strony pytanie to można odebrać jako swego rodzaju ukrytą krytykę, z drugiej zaś pytanie „Dlaczego?” zakłada jakąś logicznie skonstruowaną odpowiedź, wypływającą z głowy, a dla nas emocje, spontaniczne rozumowanie, refleksje ważniejsze... I dlatego to pytanie często nie prowadzi do żadnych odkryć, odkryć i realizacji. Generalnie, jak w każdym innym przypadku, można go zastosować, ale tylko wtedy, gdy dokładnie rozumiemy, do czego chcemy go używać. Dziękuję za uwagę. Czekam z niecierpliwością na Wasze odpowiedzi! Jeśli spodobał Ci się materiał, kliknij „Podziękuj” Aby nie przegapić ciekawych rzeczy, zasubskrybuj moje publikacje i udostępnij materiał w sieciach społecznościowych! :) Zapisz się na konsultację:+ 7 - 9 6 5 - 3 1 7 - 5 6 - 1 2-