Od autora: Artykuł składa się z dwóch części - pierwsza jest nudna, druga nie jest do końca nudna. Można zacząć od dowolnego: „jeśli ktoś chce dojść do siebie, jego droga wiedzie przez świat” (Frankl, 1990, s. 120). „Dla egzystencjalisty nie można zdefiniować osoby, ponieważ początkowo niczego nie reprezentuje. Dopiero później staje się osobą i taką osobą, jaką sam się stanie.” Sartre J.-P. Nudna część. Jak być sobą, jeśli nie wiem, kim jestem? „Bądź sobą” to wyświechtany frazes popularnej psychologii, tak popularny, że wiele osób uważa już taką tezę za mit. Przeciwieństwo stawiane jest w następujący sposób: „Osoba że jest taki, jaki jest w danej chwili.” Jest i nie ma, gdzieś, gdzie jest prawdziwy lub autentyczny, osoba jest zawsze autentyczna.” Nie zamierzam obalać wysuniętej antytezy. Dla niektórych jest to istotne, a zatem pomaga żyć najlepiej z punktu widzenia danej osoby, ale mam własny punkt widzenia na ten temat i częściowo ujawnię go w tym artykule. Istnieją takie koncepcje psychologia egzystencjalno-humanistyczna - tożsamość i autentyczność. Autentyczność oznacza wolność od ról społecznych, autentyczny wyraz uczuć i myśli, a czasem idealną osobę, którą można się stać. Termin ten pochodzi od greckiego słowa „authenticus”, które dosłownie oznaczało autentyczność. We współczesnym sensie filozoficznym i etycznym za zachowanie autentyczne uznaje się zachowanie odpowiadające przyjętej przez jednostkę orientacji na wartości (choć może ono odbiegać od norm i wartości uznawanych w społeczeństwie lub w jego otoczeniu). ludzkiej psychiki, aby wyrazić mu, jak wyobraża sobie swoją przynależność do różnych grup społecznych, ekonomicznych, narodowych, zawodowych, językowych, politycznych, religijnych, rasowych i innych. Zrozumienie tożsamości jest moim zdaniem prostsze – całkiem możliwe jest określenie, czy dana osoba utożsamia się z określoną rolą społeczną. Ale z autentycznością jest trudniej - w psychologii nie ma jednej definicji tego, czym jest prawdziwa osoba. I nie ma jasnej odpowiedzi na pytanie: „Kim jestem?” Każda osoba może sama określić, kim jest, ale tą definicją może być tożsamość, a nie autentyczność. Dlatego w poszukiwaniu tego, co jest w człowieku prawdziwe, chcę przejść od czegoś przeciwnego - zidentyfikować te elementy psychiki, które mogą. nazwać nie autentycznym, ale co pozostaje po takim wyjątku - być może odpowie na pytanie „co to znaczy być sobą?” Nie jest to całkowicie nudna część Jak nie być sobą w różnych kierunkach psychologii Człowiek naprawdę się staje osobą dopiero w momencie podejmowania decyzji (A. Maslow) Nie być sobą w Analizie Transakcyjnej Eric Berne „odradza” by nie być sobą – słuchać, co mówią Ci autorytety i znaczące osoby dorosłe, traktując wszystko jako prawdę i na wierze. Po co myśleć i rozumieć coś, podejmować decyzje tu i tam teraz”, jeśli możesz zwrócić się do tego, co ktoś powiedział i zgodnie z tym postępować. Zrób to – niech odpowie ten, który to powiedział. Jeśli głos „wroga”. " powtarza w głowie - "nie okazuj woli i samoświadomości - lepiej się napić i odpocząć, poddać się przyjemnej pokusie, nie myśląc o tym" - to dobry sposób na uniknięcie bycia sobą. Kiedy pojawiają się emocje i uczucia , tłumić je i pod żadnym pozorem nie wyrażać, nie pokazywać innym. Zamiast wyrażać to, co ci leży na sercu, lepiej milczeć, a potem się obrazić, po czym musisz pogrążyć się w poczuciu winy – w ten sposób masz gwarancję, że nie będziesz sobą, gdy pojawi się chęć śmiechu, śmiechu, śmiechu. chodzić po trawie na rękach i myślałeś „co ludzie pomyślą” i nie zrobiłeś niczego, czego szczerze chciałem – zrobiłem wszystko dobrze – to dobry sposób, aby nie być sobą w Jung’s Analytical Psychologia Nie być sobą – przedstaw ludziom maskę „persony”, nie muszą wiedzieć, co się z Tobą dzieje „w środku” – pozwól im zobaczyć tylko to, co chcesz im pokazać! Problemy w rodzinie i w duszy koty drapią, chce się krzyczeć i wrzeszczeć- nie waż się, - mów ludziom, że jesteś wzorowym człowiekiem rodzinnym, masz kochającą żonę i dodaj - w jakim świetnym dzisiaj nastroju jesteś! Nie możesz więc być sobą. Poczułeś transcendencję istnienia, zdałeś sobie sprawę z obecności czegoś nieziemskiego i transpersonalnego, znalazłeś się w wirze najdziwniejszych zbiegów okoliczności synchroniczności – nie wierz tym doświadczeniom, większość ludzi wie, że nie ma niczego nadprzyrodzonego. nieświadomość zbiorowa jest pojęciem fikcyjnym, jaźń jest jedynie ideą tego, co nie istnieje. I nie ma znaczenia, co czujesz - nie mów nikomu, ale raczej zapomnij i nie waż się o tym pamiętać, bo w ten sposób nie możesz być sobą. Jeśli jesteś mężczyzną - bądź mężczyzną! Nie okazuj czułości, nawet jeśli jest ona rozumiana od wewnątrz – to jest zabronione mężczyznom, mężczyzna musi być silny – rób to, a nie będziesz sobą. Jeśli jesteś piękną kobietą, a chcesz nią być! aktywna, zrób pierwszy krok w stronę miłości - nie próbuj - ludzie Cię rozpoznają i będą Ci przypominać, że kobiety muszą poczekać i znieść, mają prawo do jednego, a do drugiego nie - bo to wiedzą wszyscy - nie bierz pierwszy krok, aby nie być sobą. Nie być sobą w Psychosyntezie Assagioliego. Nigdy nie zadawaj sobie pytania „kim jestem?”. Po prostu uwierz – wiesz, kim jesteś, wszyscy ludzie wokół ciebie wiedzą, kim jesteś. To oczywiste - jesteś Wasią lub Maszą, jesteś księgowym lub menadżerem, jesteś mężem lub żoną, jesteś córką lub matką... nigdy nie wiesz kto jeszcze - to wszystko ty i powinieneś nie myśl o tym, gdzie naprawdę jesteś – bo starasz się nie być sobą. Filozofia Wschodu mówi o Wyższym Ja, oświeceniu i Absolucie – nie potrzebujesz tych pojęć, nie musisz szukać tego Wyższego. Ja i staraj się nawiązać z nim połączenie – wszystko w życiu jest normalne i jasne – praca, dom, pieniądze, władza, kariera, polityka – ta wiedza wystarczy, żeby nie być sobą. Po co integrować razem odmienne części osobowości, jeśli tak mogę na to spojrzeć jak na normalne zjawisko - wewnętrzne sprzeczności - każda z nich jest przejawem mnie, tak, myślę jedno, czuję drugie, robię trzecie i nie muszę wszystkiego sprowadzać do harmonijnego funkcjonowania, bo dążę nie być sobą Nie być sobą w psychologii egzystencjalno-humanistycznej Ciało się urodziło i na pewno umrze, i nie ma sensu zastanawiać się nad znaczeniem poszukiwania sensu życia, sensu narodzin, sensu umierania. , lepiej żyć bez myślenia o głębi – łatwiej nie być sobą „Czy jestem obecny w tym działaniu?”, „Czy istnieję jako autentyczna osoba?”, „Czym jest, a czym nie jest. ?” - pytania zupełnie niepotrzebne, bo to już normalne - obudziłem się, jadłem, pracowałem, spałem - to jest istnienie, które jest zrozumiałe i nie ma w ogóle znaczenia, czy to istnienie jest świadome, czy mechaniczne - gdy zadaniem nie jest bądź sobą. Samorealizacja jest dla tych, którzy nie chcą pracować, dla tych, którzy „nie chcą być garbati, ale chcą być nieziemscy”, do szczęścia wystarczy jeść, pić i oglądać telewizję, a kreatywność to domena estetów i zboczeńców – myśl tak, żeby nie być sobą. PS Gdzie „mieszka” autentyczność, czyli co to znaczy być sobą? „Człowiek nie jest odpowiedzią. Pytaniem jest człowiek”. Tillich P. W moim rozumieniu, aby odpowiedzieć na pytanie „czy można być sobą, czy też człowiek jest zawsze sobą?”, należy jasno wiedzieć, co oznacza „Być” i co oznacza „Ty sam”. Pojęć tych może być wiele Osobiście jestem pod „Byciem” nie oznaczającym fizjologicznego, zwierzęcego, automatycznego istnienia ciała i jego odruchowych funkcji, ale egzystencję Ludzką, jako egzystencję wypełnioną Samoświadomością, świadomym Myśleniem, egzystencję obdarzoną Znaczeniem. „Bycie” to dla mnie zjawisko kontaktu wewnętrznego uczucia-wiedzy „Jestem” z zewnętrzną refleksją „Jestem tu i teraz”. Przez „Ja” mam na myśli Ludzką część mnie – myślącą, realizującą , uczucie. W moim rozumieniu procesy, nawet te, które zachodzą w ciele, nie mogą być przeze mnie nazwane, dopóki nie zostaną zrealizowane. Kiedy pamiętam oddech, rozumiem, że ciało oddycha. Ale czy oddycham? Czy świadomie staram się oddychać i bić serce? NIE. Ale potrafię je rozpoznać, zidentyfikować jako „moje” – ale od razu pojawia się pytanie – czy!