Są na świecie ludzie altruiści, ludzie cierpliwi, ludzie będący ofiarami. Kierują się trzema prostymi przekonaniami: cierpienie jest dobre i pożyteczne; bardzo miła osoba wynagrodzi mnie za to / wydaje się, że tak jest bardzo dobrzy, elastyczni i wygodni: są zawsze gotowi do pomocy, są bardzo opiekuńczy, potrafią dostosować się do potrzeb bliskich nawet ze szkodą dla siebie, są gotowi pracować do wyczerpania, mogą pracować latami bez zwolnień lekarskich, wakacje i święta, są przyzwyczajeni do ignorowania przeziębień, gorączki i bólów głowy, zawsze zachowują porządek i są niezwykle dumni ze swojej wytrzymałości i szlachetnego zmęczenia. Nie mniej niż nadludzie! Z reguły ich rodzice byli sadystami, sprawcami przemocy, agresorami lub po prostu raczej twardymi ludźmi o despotycznych metodach edukacji. Dzięki takiemu podejściu ich dziecko wyrosło na bardzo posłuszne, wygodne, opanowane i starało się nie „błyszczeć”, aby nie zostać uderzonym kapuśniakiem (zarówno fizycznie, jak i słownie). W rezultacie przyzwyczaił się do tego, że nie ma własnego zdania i pragnień, bo „kochano go” tylko wtedy, gdy było mu wygodnie i o nic nie prosił. Tak przyzwyczaił się do deprywacji, wyuczonej ascezy i oportunizmu. Gdzieś we wszechświecie równoległym do masochisty istnieje zupełnie inny układ współrzędnych człowieka zdrowego, który jest pewien, że: - życie powinno być szczęśliwe - potrzebujesz żeby móc być egoistą – trzeba umieć być innym – można czynić dobro lub nie, ale masochista o tym nie wie. A swoją drogą, dla niego psycholog jest generalnie wrogiem numer jeden, bo potrafi zatrzymać ich cierpienie. Dlatego do końca będą opierać się terapii. Dawno, dawno temu żył masochista. Tak, czuł się źle, zraniony i przestraszony. Ale nigdy o nic nie prosił, nie był oburzony i nie wywołał skandalu. Po prostu cicho i metodycznie budował pasywno-agresywny gniew. To wybuchowy koktajl trzech składników: Biernego oskarżenia. Zobacz, jak masochista bezinteresownie służy innym, oczekując w zamian wdzięczności. A nie otrzymując tego, obraża się, cierpi jeszcze bardziej i chodzi ciemniejszy niż chmura, przez was, niewdzięcznicy. Na przykład dziewczyna nie mówi wprost mężczyźnie, jak bardzo jest z nim nieszczęśliwa i dlaczego, ale dosłownie ma to wypisane na twarzy. Będzie westchnęła leniwie w przestrzeń, ale nigdy nie wyjaśni, co się dzieje, jakby przerzucając odpowiedzialność za swój stan na mężczyznę. Kolejnym ulubionym tematem masochistów są nudne skargi, ale kategoryczna odmowa pomocy. I to jest też bierne oskarżenie, że nie da się pomóc kochanemu masochiście. Jak mówią, jeże płaczą, wstrzykują sobie, ale nadal jedzą kaktusy. Bierne czekanie. Wyobraź sobie: masochista to osoba bez potrzeb. Całe swoje gorzkie życie pracuje aż do wyczerpania, stara się dla innych, służy potrzebom bliskich i jest bardzo dumny z tego, jak potrafi znosić i cierpieć. To tak, jakby „dusił” normalnych ludzi, pozbawiał ich pragnień, decydował za nich, jak mają żyć i co robić. Dlatego partner masochisty nie ma możliwości posiadania osobistych potrzeb, których masochista się nie domyślił. A poza tym - masochista jest tak skonstruowany, że latami będzie oczekiwał wdzięczności, ale nigdy o nic nie poprosi, natomiast wyjątkowo się oburzy, że w odpowiedzi na jego dobroć nikt nie okaże mu życzliwości. Kara bierna. Masochista zawodowo wywołuje ból, żal i poczucie winy u swoich bliskich, a jednocześnie oni szczerze nie rozumieją, za co płacą i co złego zrobili. W tym przypadku karą bierną jest pogorszenie życia masochisty, które spowodowałeś. Magia, prawda? Wydaje się, że całym swoim zachowaniem i stanem mówi: „Zobacz, jak źle się czuję! To wszystko twoja wina!” Masochista pozbawi cię możliwości zobaczenia go zdrowego, zamożnego i szczęśliwego. Przy nim nigdy nie będziesz w stanie być troskliwy i dobry, a to jest prawdziwa manipulacja, której prostą i stosunkowo nieszkodliwą formą jest uraza i odległe milczenie. A skrajną formą kary biernej jest rak lub inna poważna choroba „zapracowana” przez masochistę, alkoholizm i.