Od autora: Dorastanie z dwoma synami minęło mi błyskawicznie. Teraz moja córka dorasta. Na konsultacje przychodzą chłopcy i dziewczęta, chłopcy i dziewczęta. I zacząłem łapać się na tym, że myślę, jak trudno jest być młodym. I szczęście, jeśli rodzina ma możliwość otrzymania wsparcia od krewnych, od rodziców. Dzieje się jednak inaczej... Dojrzewanie to jeden z najtrudniejszych okresów w relacji rodziców z dorastającym dzieckiem. Kim oni są teraz, twoimi dziećmi? Jeszcze dzieci czy już dorośli? A zachowują się inaczej... Jakie zmiany, dlaczego nadszedł czas, aby po raz drugi „przeciąć pępowinę”. Pierwsza pępowina została przecięta, aby noworodek mógł samodzielnie się poruszać, oddychać, jeść - następuje narodziny osobowości, fizyczne oddzielenie. Po raz drugi - wydział psychologiczny. Jest to konieczne, aby nauczyło się rozumieć siebie i innych, nauczyło się wyznaczać i osiągać cele oraz nauczyło się budować własne życie. Ważne jest, aby nastolatki przeszły inicjację i nauczyły się brać odpowiedzialność za swoje życie. Tradycyjnie uważa się, że okres dojrzewania przypada na okres od 11-12 do 14-15 lat, ale w każdym indywidualnym przypadku mogą wystąpić pewne zmiany w tym czy innym kierunku. We wczesnym okresie dojrzewania pojawia się zainteresowanie własnym wewnętrznym światem, a pojawia się chęć zrozumienia, lepszego poznania siebie. Powstającemu ostremu „poczuciu siebie” i wzrostowi znaczenia problemów związanych z samooceną towarzyszą trudności w myśleniu i mówieniu o sobie. W wieku 10-12 lat nastolatki nadal próbują znaleźć wzajemne zrozumienie z rodzicami, ale po 12 latach okres nastoletni trwa zgodnie z wyobrażeniami, jakie chłopcy i dziewczęta otrzymują od dorosłych. Wygląda na to, że ćwiczą to, co widzą wśród dorosłych. Poczucie dorosłości wyraża się w emancypacji od rodziców; dziecko domaga się suwerenności i poszanowania swoich granic. Pociągają go przywileje dorosłych, już chce o wszystkim decydować sam, ale jednocześnie nie jest gotowy na przyjęcie wszystkich obowiązków i odpowiedzialności dorosłych. Okres dojrzewania jest jak pomost między przeszłością a przyszłością... Do bedzie kontynuowane…)))