Wszyscy wiemy, że dziewczęta rozwijają się fizycznie znacznie szybciej niż ich rówieśnicy. I choć chłopcy też interesują się samochodami czy kolekcją potworów, dziewczęta już ulegają swoim seksualnym instynktom, wciągają je w strony pornograficzne, masturbują się i rozpoczynają wczesne życie seksualne. Oczywiście możemy mówić o demokracji i seksualizacji świata , ale są pewne. Z grubsza rzecz biorąc, to problemy ze świata zewnętrznego stymulują popęd seksualny i pogłębiają problem hiperseksualności u nastolatków. Celowo nie podaję danych statystycznych, ponieważ są one zbyt różne, a czasami, moim zdaniem, „. profesjonalnie przystosowany” do warunków społecznych. Mówią, że u nas wszystko w porządku. Ale prawdę o podziemnych aborcjach wśród nastolatków mądrze przemilcza się. Czy dziecko jest nastolatkiem? Okres przejściowy to trudny etap w życiu każdego człowieka. To nie tylko proces hormonalnej (czasami przytłaczającej) eksplozji, to także czas kształtowania się idei wartości, a także samoafirmacji. Wyobraźmy sobie świat wartości współczesnego nastolatka. Zamieszczenie kolejnego filmu na kanale YouTube w celu zebrania lajków jest przejawem samoafirmacji. Patologiczne pragnienie uznania (przy braku czynników moralnych i wolicjonalnych, zainteresowania działalnością twórczą, sztuką itp.) skutkuje różnymi formami agresji, w tym autoagresją. Hiperseksualność w okresie dojrzewania można ogólnie uznać za normę. charakterystyczne dla okresu dojrzewania, fiksacja psychiki na wrażeniach i fantazjach seksualno-erotycznych, której towarzyszą spontaniczne erekcje, częste emisje i inne przejawy zwiększonej pobudliwości seksualnej; Powodując przejściową neurotyczność, hiperseksualność pokwitaniowa przyczynia się jednocześnie do powstawania warunkowych kompleksów odruchowych sfery płciowej, zapewniających prawidłowe funkcje seksualne w okresie dojrzałości. http://www.medinfo.ru/sovety/sex/06.phtml Znów „śliskie” pytanie o normę. Co jest uważane za normalne, a co jest patologią? W nauce wciąż nie ma wyraźnej granicy. Jednak problem nadpobudliwości seksualnej wśród dziewcząt w wieku 13–17 lat jest naprawdę destrukcyjnym obrazem w jego aspektach społeczno-kulturowych, psychofizjologicznych i seksuologicznych. Hiperseksualność jest często synonimem nimfomanii. Wielu seksuologów uważa nimfomanię nie za normę, ale za wyraźną patologię. Z punktu widzenia seksuologii nimfomania to przesadne pożądanie seksualne typu obsesyjnego lub przewartościowanego, oparte na dysonansie między tym, co biologiczne, a psychiczne. składniki libido. Tutaj czerpiemy w szczególności z szeregu klinicznych objawów hiperseksualności u nastolatki z wyraźnym neurotyzmem: 1. odhamowanie (z akcentem seksualnym). Dziewczyna komunikuje się ze starszymi chłopcami w sposób całkowicie zrelaksowany. Siedzi na kolanach młodych ludzi, z którymi w zasadzie nie ma kontaktu (mogą to być koledzy z klasy, koledzy z klasy lub osoby starsze), narusza intymne granice młodych ludzi 2. W procesie edukacyjnym hiperseksualność dziewcząt objawia się także wyzywającymi, demonstracyjnymi zachowaniami (np. zaakcentowana szminka lub robienie sobie selfie podczas wykładu lub seminarium, flirtowanie z kolegami z klasy, wstawianie nieprzyzwoitych uwag, w rzeczywistości nie można usiedzieć w miejscu, wiercenie się, maniery); 3. Ogólne zachowania aspołeczne – alkoholizm, narkomania katastrofalnie pogarszają obraz kształtującej się osobowości.4. W sieciach społecznościowych nimfomanki publikują zdjęcia o treści erotycznej z wyraźnymi perwersyjnymi akcentami (można to wyrazić sadystycznymi lub masochistycznymi skłonnościami, histerycznym statusem, odpowiednim projektem ścian, zachowując masę zdjęć z dużą ilością elementów aspołecznych). 1. Absolutnie nie należy stosować samoleczenia i stosowania kar fizycznych!2. Jeśli zauważysz u swojego dziecka takie zaburzenia, koniecznie skonsultuj się najpierw z psychologiem (w tym przypadku.