MYŚLENIE OPERACYJNE. PSYCHOSOMATYKA Termin ten został po raz pierwszy wprowadzony przez francuskich psychoanalityków zajmujących się chorobami psychosomatycznymi.* Charakteryzuje się brakiem fantazji i snów. Pozbawiony symboli i metafor. Taki pacjent ma trudności z semiotyzacją rzeczywistości. Trzyma się z daleka od tego, co się dzieje, nie angażując się w to, bo podekscytowanie jest trudne do przepracowania.* Pacjent chirurgiczny jest egzystencjalnie niewypłacalny – potrzebuje ustalonego raz na zawsze zewnętrznego znaczenia. * Pacjent chirurgiczny może wyglądać na oświeconego, którego umysł nie cierpi, bo nie ma dostępu do mentalnej stymulacji, ale istnieje i znajduje wyjście poprzez objawy somatyczne. Jest oddalony nie od świata, ale od siebie, od źródła swoich popędów.* Somatyzacja w stanie operacyjnym jest możliwa dzięki temu, że myślenie zostaje wyłączone z procesu przetwarzania sytuacji traumatycznej. Jeśli mentalizacja jest wówczas niemożliwa zamiast przekształcić aparat psychiczny, następuje reakcja somatyczna.* Pacjenci z psychosomatozą wyrażają oznaki braku bólu psychicznego, wykazując oziębłość afektywną. Pierre Marty opisał 3 sposoby radzenia sobie u człowieka z pobudzeniem: psychiczny, behawioralny, somatyczny. Kiedy pierwsze dwa są zablokowane, u pacjentów somatycznych stosuje się trzeci, który przekształca się w „powszechne zjawisko” i względne wymazanie ekspresji objawowej. Dlatego też pacjenci lękowi nie opisują doświadczenia lęku, ale nazywają siebie spiętymi i zestresowanymi. Pacjenci z depresją nie opisują poczucia winy i obwiniania się, ale odnoszą się do braku formy. Z przypadku klinicznego Dziewczyna żyje od 2 lat z mężczyzną alkoholikiem. Pracuje. Na tle używania muzhv zaczyna się somatyzować i chorować. Guzy pojawiają się w macicy, w tle nudności niezwiązane z chorobą żołądka. Badania lekarzy nie prowadzą do korzystnego wyleczenia. Przychodzi do psychologa i pytana, czy ma problemy w życiu osobistym i jak jej stan ma się do choroby, nie identyfikuje jej. Związek choroby fizjologicznej z problemami w organizmie może wynikać z faktu, że pacjent doświadcza różnego rodzaju negatywnych uczuć, które należy stłumić, aby utrzymać toksyczny związek. Bycie w toksycznym małżeństwie jest znacznie spokojniejsze niż pozostawienie w samotności w kryzysie egzystencjalnym. Za problemami związanymi z tłumieniem uczuć kryją się głębsze przyczyny drugorzędnych korzyści wynikających z choroby. Psychologowie głębi mogą pomóc to zrozumieć..