Ludzie doświadczają traumy odrzucenia w dzieciństwie, w wyniku emocjonalnego dystansu rodziców. Ciągłe poczucie własnej bezużyteczności tworzy chroniczny, choć często nieświadomy, strach przed poznaniem nowych ludzi, strach przed wyrażeniem siebie, przed byciem widocznym wśród innych. Taka osoba boi się wejść w związek, żeby nie zostać zdradzona, boi się wyrazić siebie w pracy, bo boi się usłyszeć krytykę kierowaną pod jej adresem. Prawie zawsze trauma odrzucenia jest konsekwencją destrukcyjnego wychowania w rodzinie. Osoby, które doświadczyły takiej traumy w dzieciństwie, często były odrzucane i ignorowane przez własnych rodziców. Dziecko gromadzi urazę i złość wobec rodziców, ale nie jest w stanie kompetentnie przez nich żyć. W dorosłym życiu jedyne, co może zrobić, to przenieść swoje żale na relacje z innymi ludźmi, często nawet tego nie zauważając. W niektórych przypadkach traumę odrzucenia można przeżyć już w starszym, świadomym wieku. Z reguły jest to spowodowane toksycznymi związkami i nieodwzajemnioną miłością. Trauma odrzucenia może mieć różną siłę i głębokość. Im bardziej dziecko było ignorowane i odrzucane, tym bardziej dotkliwa będzie trauma. Z reguły osobę z taką traumą wyróżnia niechęć do siebie, utrata poczucia własnej wartości i poczucia własnej wartości. Często taka osoba nie jest w stanie określić osobistych granic, bronić ich i chronić. Jeśli doświadczyłeś traumy porzucenia, jesteś narażony na ryzyko uzależnienia i współzależności w związkach. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że w związku całkowicie zatracasz się w swoim partnerze i jego życiu, zapominając o życiu własnym. Czasami osoba odrzucona wybiera odwrotny model zachowania. W tych okolicznościach, gdy ludzie są do niego nastawieni, robi wszystko, czasami staje się po prostu nie do zniesienia, tak że ludzie są zmuszeni go odrzucić i dać mu możliwość powrotu do normalnego stanu. W pewnym sensie pogarda rodzicielska prędzej czy później przekształca się w siebie -pogarda. Nienawiść zaczyna budzić się w człowieku z powodu tych cech, których jego rodzice nie mogli znieść. Ogólnie rzecz biorąc, istnieją trzy podstawowe powody, które wywołują traumę odrzucenia. Przede wszystkim jest to narcyzm matki lub ojca. Tacy rodzice uważają, że dziecko powinno być ich pełną kopią i okrutnie karzą i gardzą wszelkimi odstępstwami od tej „normy”. Mogą też po prostu nie kochać dziecka lub nie okazywać mu w pełni swojej miłości. Dzieje się tak na skutek własnych urazów i kompleksów psychicznych, a czasami na skutek niechcianego dziecka i postrzegania go jako ciężaru. W niektórych przypadkach matka lub ojciec postrzegają swoje dziecko jako konkurencję. Na przykład konkurent o uwagę drugiego małżonka, który musi przepracować traumę odrzucenia. Można przez to przejść samodzielnie lub z pomocą psychologa. Jednocześnie pierwszą rzeczą, nad którą należy popracować, jest separacja od rodziców.