Od autorki: Opublikowano w magazynie „Szczęśliwa rodzina” Bajkowe historie: Emelya Ostatnio jednym z popularnych tematów jest poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: „Gdzie się podziali prawdziwi mężczyźni? ” Temat ten jest aktywnie poruszany na łamach czasopism popularno-naukowych, w Internecie oraz w „kobiecych rozmowach”. Jeśli publikacje naukowe delikatnie przytaczają dane statystyczne na temat „feminizacji mężczyzn i maskulinizacji kobiet”, to w zakulisowych rozmowach nieustannie słychać kobiece zarzuty pod adresem współczesnych mężczyzn: lenistwo, brak inicjatywy i infantylizm. Jednocześnie tendencja jest charakterystyczna głównie dla poradzieckich krajów słowiańskich: na Zachodzie wszystko jest w porządku, o Wschodzie nie wspominając. Tamten mężczyzna nadal odgrywa rolę obrońcy, żywiciela rodziny i żywiciela rodziny. Co więc dzieje się z naszymi mężczyznami, a dokładniej z tą ich częścią, która jest „nieprawdziwa”? Na to pytanie istnieje wiele odpowiedzi: od socjologicznych i filozoficznych po utylitarno-pragmatyczne, codzienne. Jedna odpowiedź jest zakorzeniona w nieświadomości zbiorowej, w psychologii archetypów. Studiując baśnie, mity i legendy danego ludu, można poznać jego typowe sposoby przezwyciężania kryzysu, oznaki „dobrego” i „złego” zachowania, rytuały i zwyczaje. Bajki i mity analizowali wybitni psychoanalitycy, psychologowie i psychoterapeuci, w tym S. Freud, K.G. Jung, B. Bettelheim, M.-L. von Franz, H. Dieckmann itp. Powstaje zatem pytanie: czy w baśniach słowiańskich istnieje prototyp współczesnego człowieka, który wywołuje tyle lamentów i krytyki? Myślę, że każdy zna odpowiedź. Ta postać to Emelya, bohaterka baśni, która istnieje w różnych wersjach: „Na żądanie żartu”, „O głupcu Emelyi”. Żyje w różnych wersjach tej historii, czasem ze swoimi braćmi, czasem ze starym ojcem i braćmi. W rodzinie nie ma matki. Starsi bracia Emelyi są mądrzy, ale on jest głupcem: cały czas spędza leżąc na kuchence. Powstaje pytanie: dlaczego tak się zachowuje? Może to zaburzenie psychiczne? Ale nie - rozumie kierowane do niego prośby, ale praktycznie nie jest zdolny do dobrowolności: brakuje mu sił i energii, aby się „zmusić”. Na przykład synowe, żony braci proszą go o coś, a on odpowiada: „Niechętnie…” Czy jednak nie jest to znajomy obraz? Emelyę można odepchnąć od pieca jedynie groźbami lub obietnicami. Synowa więc mu mówi: „Idź napij się wody, bo inaczej twoi bracia wrócą z targu i nie przyniosą ci prezentów”. „OK” – odpowiada Emelya. Zastanówmy się teraz: w jakim wieku człowiek zachowuje się w ten sposób? Odpowiedź jest oczywista: w dzieciństwie. Dziecko rozwija się i wzrasta poprzez serię kryzysów. Wygląda na to, że Emelya od trzech lat znajduje się w stanie kryzysu. Jego zachowanie charakteryzuje się tym, co podkreślił także L.S. „Siedem gwiazd symptomów” Wygotskiego: negatywizm, upór, upór, samowola, dewaluacja dorosłych, protest-bunt, despotyzm. Stąd wszystkie jego cechy. Zauważ, że Emelya cały czas spędza na kuchence. Pojęcia niezawodności, bezpieczeństwa, stabilności i ciepła są zwykle kojarzone z piecem. Piec jest jednym z symboli matki, kobiecego łona i życia wewnątrzmacicznego. W starożytności piec był centrum domu, tak jak matka jest centrum dziecięcego świata. Dlatego pomimo swojego anty-zależnego zachowania Emelya pozostaje blisko swojego pieca-matki, ponieważ nie jest jeszcze wystarczająco gotowy na niezależną egzystencję. Centralny moment opowieści związany jest z wyprawą Emelyi nad rzekę. Emelya nabrała wody z lodowej dziury i już miała wyjść, gdy nagle zobaczyła wyłaniającego się z niej szczupaka. Odłożył wiadra i chwycił szczupaka; ale szczupak nagle przemówił ludzkim głosem: „Pozwólcie mi wejść do wody na wolność!” Z czasem się Ci przydadzą, wykonam wszystkie Twoje polecenia. Powiedz po prostu: „Na rozkaz szczupaka, ale na moją prośbę” – a wszystko zostanie dla ciebie zrobione”. Co symbolizuje szczupak? Pierwsze skojarzenia to ostrożność, szybkość, agresja. Szczupak jest drapieżnikiem. Jednocześnie jednak jest symbolem czujności i ochrony. Oczywiście stróżowanie jest funkcją męską, ale szczupak jest postacią kobiecą. Kształt szczupaka przypomina fallusa,dlatego też szczupak w bajce symbolizuje falliczną kobietę, męską matkę, która chroni swoje dziecko przed problemami świata zewnętrznego. Emelya jest więc mężczyzną z kompleksem matki, nad którym opiekują się dwie matczyne postacie – szczupak i piec. Piec daje ciepło, spokój, komfort, stabilność; szczupak wspiera go i chroni w sytuacjach, gdy musi wstać z pieca i coś zrobić, zdobyć nowe doświadczenie. Dlaczego tak się dzieje, dlaczego obraz matki rozbija się na dwie części? Oczywiście, ponieważ w różnych wersjach baśni ojciec jest albo starym człowiekiem, albo nie żyje, to matka ma pełnić obie funkcje – matczyną i ojcowską. Naturalnie zarówno jedna, jak i druga rola matczyna są istotne, gdy dziecko jest mały. Potrzebuje opieki, jedzenia, ciepła, wsparcia. To matka jest władzą wykonawczą dziecka. Kiedy dziecko czegoś potrzebuje, czegoś pragnie, to ona pomaga mu zdobyć to, czego pragnie, to ona wprowadza je w świat przedmiotów i ludzi. „Matka jest obrazem świata, ojciec jest sposobem działania”. Ale kiedy ojca nie ma, falliczna matka nadal opiekuje się synem i robi dla niego to, do czego sam jest w stanie. Jeśli więc matka jest bardzo niespokojna, jeśli boi się o swoje ukochane dziecko, swojego jedynego syna, to robi wszystko, aby pozostało ono od niej zależne i w efekcie zależne. Organizuje jego życie w taki sposób, że potrzebuje jej w dzień i w nocy. Dlatego brzmią słowa: „Na rozkaz szczupaka, na moją wolę”. Polecenie – czyli polecenie – matki jest zgodne z pragnieniem dziecka. Właściwie chcą tego samego. Dlaczego? Bo matka szczupak i syn pozostają jednym. Do budowania granic potrzebny jest ojciec, a jeśli jest nieobecny lub niedoczynny, matka nigdy nie oddziela się od syna i towarzyszy mu przez całe życie. Taka matka może oddać ukochanego syna tylko właściwemu substytutowi – z ręki do ręki, jak rozkaz. Takich historii są setki. Nadopiekuńcza matka wychowuje syna – i nie pozwala mu dorosnąć. Pozostaje infantylny, zależny i niedojrzały. Aby przeżyć, musi trzymać się matki lub znaleźć inną kobietę - „szczupak”, „piec” lub „2 w 1”. A wtedy życie toczy się jak w zegarku. W bajce Emelya nie wykazuje żadnej inicjatywy. Dobrze, żeby położył się na kuchence. Ale jego złośliwa synowa cały czas go dręczy: „Emelya, dlaczego tam leżysz?” Poszedłbym i porąbał drewno. - Niechęć... - Jeśli nie narąbiesz drewna, bracia wrócą z targu, nie przyniosą ci prezentów... - Tak, ale co robisz? - Co my robimy? Czy naszym zadaniem jest chodzenie do lasu po drewno na opał? I takie dialogi między Emelyą a jej synową są ciągłe w całej opowieści. Widać, że Emelya szczerze nie rozumie, czego od niego chcą, po co musi chodzić po drewno na opał, nosić wodę... Jak myślisz, dlaczego się tak zachowuje? Po pierwsze, Emelya jest „głupcem”. Dobrze jest być głupcem. Możesz nie rozumieć oczywistości. Nie musisz robić tego, czego nie chcesz robić. Możesz zachowywać się jak chcesz. Ogólnie rzecz biorąc, opłaca się być głupcem. Lena wyszła za Igora po sześciu miesiącach randkowania. Mieszkała w trzypokojowym mieszkaniu, które należało do niej i jej brata. Brat i jego żona mieszkali osobno. W dniu ślubu ojciec Leny podszedł do nowożeńców i powiedział: Znalazłem dla Was opcję na mieszkanie jednopokojowe w centrum miasta, więc sprzedajemy mieszkanie trzypokojowe, kupujemy mieszkanie jednopokojowe, a jeśli Igor dorzuca pieniądze, młoda para może liczyć na dwupokojowe mieszkanie. Lena do dziś z przerażeniem i obrzydzeniem wspomina noc poślubną. Przez całą noc jej młody mąż oskarżał ją o oszukanie go. Liczył na trzy pokoje! Wszystko już zdecydowałem, znalazłem opcje wymiany. Za pozostałe pieniądze planowałem kupić sobie samochód i wybrać się na ryby. Strażnik! Oszukali go - wsadzili mu prawie posag! Ale nie planuje pracować przez kolejne 2-3 lata, chce żyć dla siebie i odpocząć po ciężkich studiach w instytucie. Dlaczego Lena od razu mu nie powiedziała, że ​​mieszkanie nie jest jej? Obrażony Igor rozwiódł się z Leną, a ona cierpiała przez długi czas, martwiąc się, że nie od razu zobaczyła Igora i szczerze się zakochała. I szczerze mówiąc, och, jak trudno jest zerwać związek, wiedząc, że to nie Ty jesteś potrzebny, ale korzyści, jakie daje małżeństwo z Tobą.Po drugie, Emelya nie jest postacią dorosłą. Tylko chłopczyk cały czas biegnie za mamą i prosi o pomoc. A Emelya to taki mały chłopiec: zawsze znajduje tych, którzy rozwiązują za niego jego problemy. Wiaczesław ma 48 lat. Dwukrotnie rozwiedziony. Nie działa. Przez te wszystkie lata „szukał siebie”. Zapytacie, z czego żyje? Za pieniądze moich rodziców. Nie bez powodu na Białorusi mówią: „Po co geta dla matsi, o co chodzi ze svae dzitsia i emeryturą, a nie dakormitami?” Po trzecie, Emelya nie rozumie istoty stosunków społecznych. Nie wie, czym jest odpowiedzialność. Robi co chce. Chce pędzić przez miasto na pełnych obrotach na piecu, nie zwracając uwagi na ludzi - i pędzi. W bajce Emelya zmiażdżyła i zmiażdżyła wiele osób, a kiedy zaczęli go za to bić i karcić, wezwał szczupaka na pomoc i odłamał boki przestępcom pałką. Daj im znać! Emelya potrafi kraść – jeśli zajdzie taka potrzeba, może oszukać, popełnić fałszerstwo, opuścić miejsce wypadku lub nie dokończyć powierzonej pracy. Nie nauczono go z czasem prostych rzeczy, według słów Majakowskiego: „co jest dobre, a co złe”. Dlatego Emelya czuje się źle wszędzie – w szkole, w domu i w pracy. Wszędzie, gdzie próbują go wciągnąć w związek i wyciągnąć od Emelyi coś innego niż leżenie na kuchence. Po czwarte, Emelya w ogóle nie toleruje wobec niego agresji. Nawet jeśli jest winny, nawet jeśli trzeba go ukarać, tylko dzięki czułości, przebiegłości i perswazji możesz osiągnąć swój cel. W bajce szlachcic pyta swoją synową, co kocha Emelya. „Nasza Emelya uwielbia, gdy ktoś go uprzejmie prosi i obiecuje czerwony kaftan, a wtedy zrobi wszystko, o co poprosisz” – odpowiada synowa Współczesna Emelya również potrzebuje próśb i obietnic. Oto na przykład rodzina Żanny i Vadima. Zhanna jest po prostu mistrzynią perswazji. Gdybym pracował w sieci dystrybuującej niemal wszystko, zostałbym milionerem. Ciągle w „pozycji klęczącej” – z szacunkiem, pochwałą za każdą drobnostkę, uważnymi podpowiedziami i sugestiami. Vadim nie zgadza się na nic za pierwszym razem. Aby wybrać się na rynek - byliśmy tam dwa tygodnie temu. Chodzenie z dzieckiem do cyrku to bzdura, co dobrego pokażą w tym cyrku. Żanna nie jąka się, jeśli chodzi o sprzątanie i zmywanie naczyń - „kobiece sprawy” nigdy nie zabrudzą męskich rąk. Sofa pełni rolę pieca. W pobliżu jest telewizor, wszystko jest pod ręką, więc Vadim nie musi się martwić. Żanna trzyma się z całych sił. Udaje się do kobiecej grupy terapeutycznej, oddaje tam swoją duszę i tylko bardzo ostrożnie daje mężowi do zrozumienia, że ​​byłaby szczęśliwa, gdyby pomógł jeszcze trochę. Żanna się boi - mężczyźni nie kłamią na drodze. Leżą na kanapach, ale na Białorusi jest dużo kanap, ale mężczyzn nie starczy na wszystko. Po piąte, sama Emelya jest agresywnym tyranem. Albo okaleczy ludzi, albo zasugeruje królowi, swemu teściowi: „Jeśli zechcę, spalę i zniszczę całe twoje królestwo!” Jest to z nim trudne, więc zobacz poprzedni akapit - tylko z uczuciem, uczuciem. I dlaczego - tak, ponieważ trzyletnie antyuzależnione dziecko jest „gwiazdą” i demonstruje wszystkie promienie swoich „siedmiu gwiazd” - to jego wiek. Po szóste, dziewczyna zakochująca się w Emelyi rzadko jest szczęśliwa , bo nie przystoi dorosłej kobiecie mieszkać z małym chłopcem . A jeśli coś nie pójdzie po jego myśli, uruchamia wszystkie posiadane środki wpływu - matkę (teściową), groźby, opuszczenie domu. Jeśli Emelya zostanie uciszony, może to wypić, ale nie minie dużo czasu, zanim zostanie zaatakowany. Ale jednocześnie pozostanie sobą - nic nie zrobi. Po siódme, Emelya jest egoistką. Nigdy się o nikogo nie troszczy. Trzeba się nim zająć. Ani rodzice, ani żona, ani dzieci nie martwią go szczególnie. Chyba, że ​​będą cię dręczyć różnymi bzdurami, takimi jak pieniądze, praca, pomoc. Teraz, jeśli chodzi o jego potrzeby, znajdzie szczupaka, który spełni jego życzenia. A jeśli inni czegoś chcą, to ich problem. Z Emelyą jest to trudne. Twardy. Ale wielu decyduje - zamiast żyć samotnie przez sto lat, lepiej mieć przynajmniej jakiegoś mężczyznę. Mają nadzieję, że będzie kochał, rozumiał i reedukował. Po prostu mają daremną nadzieję. Nikt nie mówi: w cyrku mogę wytresować dowolnego tygrysa - będzie chodził na tylnych łapach! Bo on rozumie – trener –.