Zacznę być może w wieku 12 lat. Spróbuję wyjaśnić, co dzieje się w tym wieku, pamiętając o swoich doświadczeniach i wiedzy, którą posiadam. Myślę, że do napisania tego artykułu skłoniło mnie zainteresowanie pracą z nastolatkami, ich życiem, a także fakt, że teraz. Mam informacje, których brakowało mi w tym wieku. Kolejnym przesłaniem, które mnie przyświeca, jest to, że przechodząc przez różne etapy wiekowe, możemy utknąć w jednym z nich, zajmując się zadaniami, które należy rozwiązać. Dorastanie zaczyna się w okresie dojrzewania. U jednych procesy te rozpoczynają się wcześniej, u innych nieco później. Moim zdaniem jest to najtrudniejszy okres dla człowieka. Chciałem napisać dziecko, ale złapałem się na myśli, że w tym okresie dziecko zaczyna już stawać się i rozwijać w osobę dorosłą. Można z grubsza powiedzieć, że jest w połowie dzieckiem, w połowie dorosłym. Rozwijają się tu dwie linie rozwoju: jedna psychologiczna, druga fizjologiczna. Jeśli mówimy o linii fizjologicznej, wówczas w organizmie zachodzą zmiany endokrynologiczne. Przysadka mózgowa i tarczyca zaczynają wydzielać hormony. Oddziaływanie hormonów wzrostu i hormonów płciowych stymuluje intensywny rozwój fizjologiczny. Zmieniają się proporcje ciała, zmienia się wzrost i waga. Pamiętam siebie i mogę powiedzieć, że w tym wieku byłam bardzo szczupła, co bardzo mnie zaniepokoiło. Do dziś pamiętam, jak wspierało mnie stwierdzenie matki znajomego, który był niższy ode mnie i grubszy, że ja wtedy urosnę w ramionach, a on urosnie. Ponieważ następuje szybki rozwój, mogą pojawić się trudności funkcjonowanie płuc i serca, dopływ krwi do mózgu. W związku z tym mogą wystąpić zmiany w kondycji fizycznej i nastroju. Ponieważ nastolatki wytwarzają w tym okresie znacznie więcej hormonów niż dorośli i są pod ciągłym stresem. W związku z tym rodzice nie powinni być zaskoczeni, dlaczego nastrój ich dziecka tak bardzo się zmienia. Zastanawiając się nad latami nauki i oburzeniem niektórych osób, dlaczego potrzebuję, powiedzmy, wyższej matematyki, ponieważ… „Najprawdopodobniej nie przyda się to w życiu”. W tym wieku rozwija się formalne logiczne myślenie. Myślenie nabiera dorosłej logiki, pozwala analizować abstrakcyjne pojęcia, szukać błędów i logicznych sprzeczności w sądach. Mówiąc najprościej, aby „przebiegłi dorośli” nie mogli Cię „oszukać”. Rozwój intelektualny wiąże się z rozwojem wyobraźni. To wzajemne zbliżenie umożliwia pojawienie się kreatywności. A bez kreatywnego podejścia pojawiają się problemy z przystosowaniem się do świata dorosłych. Działając wyłącznie według zapamiętanych zasad i wzorców, człowiek traci zdolność do elastyczności, co może prowadzić do różnych chorób nerwowych. Innym ważnym aspektem fantazji w tym wieku jest odgrywanie potrzeb i uczuć, które przytłaczają nastolatka. Jak pisze I.Yu Kulagin i V.N. Kolyutsky’ego „Pragnienia niezaspokojone w prawdziwym życiu łatwo spełniają się w świecie fantasy: introwertyczny nastolatek, któremu trudno jest porozumieć się z rówieśnikami, staje się bohaterem i jest oklaskiwany przez tłum”. Ważną świadomością tego wieku jest: poczucie dorosłości i „samoświadomość”. Nie jest to łatwy czas zarówno dla rodziców, jak i nastolatków. Z jednej strony dziecko domaga się traktowania go jak dorosłego, słuchania jego opinii, a jednocześnie nie jest jeszcze gotowe na podjęcie wszystkich obowiązków dorosłego życia. Nawiasem mówiąc, przejaw dorosłości u nastolatków objawia się na różne sposoby: specyficzny sposób ubierania się, słuchanie określonej muzyki Dojrzewanie to jeden z okresów rozwoju człowieka, kiedy jest on oddzielony (oddzielony) od rodziców. Próbuje swoich sił w dorosłym życiu. Drugą stroną tego okresu jest reakcja rodziców na wszystkie te zmiany. Z doświadczenia zawodowego powiem, że czasami rodzice proszą o radę: co mam zrobić? Dziecko nie pracuje, pije, jest leniwe.” Dla wyjaśnienia, ile lat ma dziecko? Odpowiadają: tak, ma już 40 lat. Nie wszyscy rodzice.