Od autora: Artykuł ukazał się na moim blogu „Błędy w myśleniu, czyli rozmowy na rzecz świadomości” Jak zawsze zacznijmy od definicji. A raczej z definicji, bo nie udało mi się znaleźć bardziej kompletnej. Wielka Encyklopedia Radziecka: Myślenie, proces odzwierciedlania obiektywnej rzeczywistości, stanowiący najwyższy stopień ludzkiej wiedzy. Słownik psychologii analitycznej V. Zełenskiego: Myślenie to mentalny proces interpretacji tego, co jest postrzegane. Wikipedia: Myślenie to najwyższy stopień ludzkiego poznania, proces refleksji w mózgu otaczającego świata rzeczywistego, oparty na dwóch zasadniczo różnych mechanizmach psychofizjologicznych: tworzeniu i ciągłym uzupełnianiu zasobu pojęć, idei oraz wyprowadzaniu nowych sądów i wnioski. Myślenie pozwala zdobywać wiedzę o takich przedmiotach, właściwościach i relacjach otaczającego świata, których nie można bezpośrednio dostrzec za pomocą pierwszego systemu sygnałowego. Duży słownik psychologiczny (Meshcheryakov B., Zinchenko V.): Myślenie to psychologiczny proces odzwierciedlania rzeczywistości, najwyższa forma ludzkiej aktywności twórczej. Jeśli uważnie przeczytasz definicje, będziesz w stanie zidentyfikować dwa główne warunki: myślenie jest procesem umysłowym; Ponieważ myślenie jest procesem umysłowym, a nie czymś naturalnym, umiejętności tej można się nauczyć. A ponieważ jest to proces poznania, obejmuje nie tylko ustaloną wiedzę, ale także ciągłe dodawanie nowej wiedzy i umiejętność widzenia objętościowego. Myślenie liniowe jest najczęstszym sposobem myślenia ludzi. Myślenie liniowe to myślenie, które ustawia się w jednej linii i bierze pod uwagę tylko jedną stronę. W przypadku myślenia liniowego zawsze następuje ocena informacji, zdarzeń itp. - pozytywny lub negatywny. Z powyższego wynika, że ​​myślenie linearne obejmuje tylko jeden warunek – proces mentalny. Najczęściej jest to proces poszukiwania potwierdzenia swoich myśli, przekonań, punktów widzenia i pomysłów. Nazywam to myśleniem „jednotorowym”, w którym Twoje myśli podążają tylko jedną ścieżką. Liniowe myślenie jest nieodłączną cechą każdego, ale w różnym stopniu. Możesz to zaobserwować u siebie, kiedy zaczynasz udowadniać coś, co uważasz za słuszne. W tym momencie nie przyznajesz, że druga strona również może mieć rację. Pojawiają się dwie niezgodne prawdy, a każda prawda w obu dowodach będzie spójna. Widać to doskonale w przypowieści. Pewien filozof zabrał swoich uczniów i powiedział im: „Nauczę was myśleć w taki sposób, abyście wygrali każdą próbę”. Kiedy przyszedł czas na opłacenie czesnego, jeden ze studentów odmówił. Filozof pozwał go. Na rozprawie uczeń powiedział: „Jeśli przegram, to nauczyciel nas oszukał, bo powiedział, że wygramy każdy proces. Jeśli wygram, nauczy nas czegoś, czego nie wie. Dlaczego ma mu płacić? Uczeń filozofa ma taką samą rację jak filozof. Kiedy zderzają się dwa przeciwstawne, „jednotorowe” myślenie, zawsze pojawia się konflikt. Jeden z interaktywnych zaczyna bronić swojej strony (toru) i nie jest gotowy, aby spojrzeć na problem z drugiej strony. Chęć zachowania racji jest główną przyczyną konfliktów, o jakiej wiedzy możemy tu mówić! Konwencjonalny schemat myślenia „jednotorowego” wygląda następująco: wybór (pewnego stwierdzenia, jednego kierunku rozwoju wydarzeń, jednego przekonania lub opinii itp.) liniowy kierunek myślenia (rozwijanie dowodów tylko w jednym kierunku) ocena . Głównymi wadami takiego myślenia będą: ciągła pozycja obronna; potępienie, oskarżenie i, z drugiej strony, poczucie winy; niemożność dostrzeżenia szans; efektem takiego myślenia jest wieczna walka i cierpienie. Dotyczy to nie tylko relacji osobistych, ale wszystkich obszarów interakcji. Nieumiejętność dostrzeżenia nowych możliwości w swoim biznesie prowadzi do upadku samego biznesu. Jak powiedziałem, „pojedynczy utwór”myślenie jest w różnym stopniu nieodłączne od każdego człowieka; tylko ludzie oświeceni mogą robić wyjątki. Jak rozpoznać, że myślisz jednotorowo? Pierwszym sygnałem jest to, że jesteś po jednej z możliwych stron i zaczynasz jej bronić. Drugi znak jest taki, że Twoje myśli krążą tylko w jednym kierunku. Trzecim znakiem jest obecność oceny wydarzenia, osoby itp. Istnieje inny sposób myślenia, nazywam go wolumetrycznym, który obejmuje nie tylko pierwszy, ale także drugi warunek – wiedzę. Przy takim sposobie myślenia można wykorzystać dowolne myślące punkty odniesienia. A co najważniejsze, nie ocenia, czy jest to pozytywne, czy negatywne. Jedyną oceną może być to, czy jest to dobre, czy złe dla ciebie osobiście. Ale taka ocena prowadzi do zrozumienia siebie, a nie do konfliktu. Konwencjonalny schemat myślenia trójwymiarowego: akceptacja różnych punktów widzenia jako akceptowalnych, zrozumienie, że wszystko ma swój biegun i wizję każdego problemu, każdego zdarzenia zarówno z jednej, jak i przeciwnej strony, brak podziału na pozytywne i negatywne oraz akceptacja jako w istocie neutralny. W niektórych przypadkach stosujemy myślenie „jednotorowe”, w innych myślenie trójwymiarowe. W przypadkach, gdy coś dotyczy nas osobiście, automatycznie przełączamy się na myślenie „jednotorowe”, obejmujące obronę naszych opinii, przekonań i punktów widzenia. Prawo Padnosa (z prawa Murphy'ego): Ludzie tolerują tylko rzeczy, które ich nie dotyczą. Myślenie nie jest dane od urodzenia, ale umiejętność. I każdą umiejętność można rozwinąć, jeśli oczywiście istnieje chęć. Jednym z najprostszych ćwiczeń rozwijających myślenie jest znalezienie maksymalnej liczby zastosowań zwykłych przedmiotów. Podnieś przedmiot, taki jak ołówek, szczoteczka do zębów, wazon z kwiatami i znajdź 10-20-30... sposobów ich wykorzystania. Trudny? Nie, to nie jest trudne, po prostu nie jest znane. Ćwiczenia rozwijające myślenie opierają się na jednej zasadzie – nauczyć ludzki mózg zadawania nietypowych pytań, szukania nieoczekiwanych odpowiedzi oraz eksperymentowania z obrazami i pomysłami. Oto kilka ćwiczeń, które polecam regularnie wykonywać, bardzo dobrze jest wykorzystać je jako zabawę podczas spotkań z przyjaciółmi. Weź słownik, otwórz go i wybierz losowo pierwsze słowo, które spotkasz. Zamknij słownik i otwórz go ponownie, aby wybrać drugie słowo, które przyciągnie Twoją uwagę. Teraz spróbuj znaleźć między nimi jakieś powiązanie, odpowiadając na pytanie: co łączy pierwsze i drugie słowo. Być może będziesz musiał wymyślić historię, aby połączyć te dwa słowa. Narysuj zwierzę składające się z części różnych zwierząt. Na przykład: ciało to kurczak, ogon to pies itp. Twoim zadaniem jest zagłuszyć zdrowy rozsądek i dokończyć „pracę”. Narysujmy dom. Zwrócił się do Ciebie klient, obiecując zapłacić bardzo dużą sumę, jeśli zrealizujesz jego zamówienie. Warunek - dom musi spełniać 10 wymagań i musi mieć... (i tu wybierasz losowo 10 słów ze słownika). Rysując schematycznie, spróbuj wyobrazić sobie, jak by to wyglądało w rzeczywistości. Wybierz dowolny rzeczownik i wpisz w kolumnie 10 przymiotników, które do niego pasują. Na przykład „kot jest duży, w paski, miękki, piękny itp. W innej kolumnie wpisz 10 przymiotników, które nie pasują do tego rzeczownika. Staraj się dobierać przymiotniki z różnych sfer percepcji, aby nie skończyć na kolekcjonowaniu różnych kolorów kota. Inny przykład: „nazwa” może być długa, głośna, skomplikowana itp., ale nie może być plastikowa, gruba itp. Za każdym razem, gdy coś zauważysz, wyobraź sobie, że widzisz to na obrazie. Twoim zadaniem jest wymyślenie odpowiedniego tytułu dla zdjęcia. Na przykład: „ofiara lodówki” (dziecko, które otwiera lodówkę w poszukiwaniu czegoś do jedzenia). Istnieją bardziej złożone ćwiczenia rozwijające myślenie trójwymiarowe. Aby nie popaść w jednotorowe myślenie, traktuj te ćwiczenia jak grę. Pisać.