Czy jest możliwość zmiany nazwiska dziecka? Próbując rozwiązać swoje problemy, często próbujemy uporządkować naszą relację z matką, ale często zapominamy o ojcu i jego roli w życiu dziecka lub nie przywiązujemy dużej wagi do tematu ojcostwa i na próżno. Kiedy w rodzinie zachodzą zdarzenia związane z rozstaniem rodziców, przedwczesną śmiercią ojca lub z innego powodu, często dziecko otrzymuje nazwisko matki, a w przypadku ponownego zawarcia związku małżeńskiego przez matkę często otrzymuje nazwisko ojczyma. Nazwisko dziecka często ulega zmianie, ponieważ matka nie chciała, aby dzieci komunikowały się z ojcem i nosiły jego nazwisko. Często może się to zdarzyć, jeśli matka zerwała z ojcem i czuje się przez niego urażona. W takim przypadku może wpłynąć na postawę dziecka wobec ojca, mówiąc, że był złym człowiekiem, zrobił coś strasznego lub że dziecko nie jest mu potrzebne. Opcji może być wiele. Skutek jest ten sam: dziecko szczerze wierzy w to, co mówi mu matka, jest z nią blisko emocjonalnie związane, a jej uczucia i doświadczenia stają się jego przeżyciami. Ma wyobrażenie ojca, które ukształtowała w nim matka, która przeżywa dramat swojego życia i jak to często bywa, znajdując wsparcie i współczucie w swoim dziecku, które dzieli się z nią swoim bólem, spełniając tym samym rolę dorosły, co nie jest typowe dla dziecka. Czy ojciec jest ważny w losach dziecka? Zawsze jest dwoje rodziców: matka i ojciec. Dziecko jest częścią dwojakiego rodzaju systemu rodzinnego. Czy zmiana nazwiska ojca ma wpływ na życie dziecka? To wpływa. I jak! W końcu dziecko może mieć nazwisko rodowe tylko od ojca. Ojciec podaje nazwisko, bo dał życie temu dziecku, dał mu swoje geny, swoją krew, swoją tożsamość. Argumenty, że ojciec był złym człowiekiem, porażką lub z innych powodów, nie mogą być podstawą do zmiany nazwiska dziecka, gdyż jest ono spadkobiercą swojej rodziny. I bez względu na to, co mówią o tym, że w rodzinie było coś złego, dla dziecka nie ma to znaczenia - jest spadkobiercą krwi swoich pradziadków, od nich czerpie siłę, ochronę, wsparcie. Po swojej rodzinie dziedziczy talenty, wygląd, zdolności, unikalne cechy charakteru i zachowania. Przez wieki każda rodzina gromadziła i przekazywała swoim potomkom swoją wiedzę, swoją historię, swoje zwycięstwa, swoje osiągnięcia, swoją mądrość. Miłość, jaką rodzice obdarzyli swoje dzieci, jest nieporównywalna. Ale sama miłość jednej matki nie wystarczy dziecku. Dziecko bez względu na wszystko musi wiedzieć o istnieniu swojego ojca, że ​​jest dzieckiem swojego ojca, potomkiem swoich przodków, następcą swojej rodziny. Czasami dziecko żyje pod cudzym nazwiskiem, nawet nie zdając sobie sprawy, że ma własne nazwisko ze strony ojca i krewnych ojca. Często dorastając, człowiek zaczyna gorączkowo zbierać informacje o swojej rodzinie, gromadzi archiwa, starannie gromadzi informacje o swoich pradziadkach, o tym, gdzie mieszkali, jakimi byli ludźmi, czym się zajmowali – zew krwi, Zew przodków zmusza nas do szukania potwierdzenia naszej identyfikacji, naszej przynależności do klanu. Dziecko musi wiedzieć o istnieniu ojca, nawet jeśli nigdy w życiu go nie widziało. Nawet jeśli jest ojczym i on doskonale zastępuje biologicznego ojca dziecka. Niezależnie od okoliczności ważne jest, aby dziecko wiedziało, że nie jest „niczyje”, że są ludzie, dzięki którym otrzymało życie. Ma prawo należeć do swojej rodziny, do swoich korzeni, do swoich korzeni. Ważne jest, aby dziecko rozmawiało o tym, kim jest jego ojciec i jaki jest. Dziecko musi wiedzieć, że należy do swojej matki i ojca. I nawet jeśli jego tata nie mieszka z nim, nawet jeśli rozwiódł się z mamą, nadal pozostaje jego tatą. Związki dorosłych nie są dla dzieci. Dziecko prawdopodobnie pewnego dnia będzie w stanie zrozumieć, co dzieje się w życiu rodziców. Ważne jest, aby dziecko było chronione świadomością, że jego rodzice go potrzebują. Matki często są skłonne, powodowane urazą i złością do mężczyzny, zwrócić dziecko przeciwko ojcu. Pomyśl, czy warto