Połączenie z życiodajnym źródłem zostaje utracone, jeśli w tym, co się dzieje, człowiek nie widzi pojawienia się nowego wzrostu, który przekształci jego wewnętrzny świat. Bezwładność grzęźnie w niepewności. Chronologia nieświadomych działań przewija wydarzenia w różnych skalach, próbując przekazać człowiekowi prostą prawdę. Skupianie punktów bólu, niczym dzwonek alarmowy, budzi świadomość człowieka do transformacji. Ale żeby zobaczyć coś nowego, trzeba będzie pożegnać się ze starymi śmieciami stanu wewnętrznego, które obciążają ruch. Jeśli nie jest to konieczne dla nosiciela formy, w której zachodzą procesy bioenergetyczno-informacyjne, to nie ma to sensu w nakładaniu dodatkowych obciążeń „koła ratunkowego” na już niszczący system. To może popchnąć sytuację do przodu. W samolocie, jeśli w systemie nastąpi rozszczelnienie, należy założyć maskę tlenową. A człowiek na co dzień, aby się nie udusić, będzie chciał zaczerpnąć nowego, świeżego powietrza. Będzie to pierwszy krok do wzięcia odpowiedzialności za siebie, przez samego człowieka. W tym przypadku właściwa jest pomoc psychologiczna, która pozwala wyprowadzić klienta poza granice codzienności. Kryzys niepewności nie jest zadaniem łatwym, ale da się go rozwiązać. Pierwsze kroki są trudne i nie bezbolesne. Po ustaleniu kierunku ruchu można pracować ze stroną cienia i negatywnymi korzeniami. Wykorzenienie lęków i uzależnień robi miejsce na coś nowego. Wyzwalacze z pewnością nie są dla osób o słabych nerwach, ale na tym polega paradoks konieczności uporządkowania stanu podtrzymywania życia. Stabilność układu nerwowego i wegetatywnego pozwala reagować na to, co się dzieje, bez entropii, a układ nerwowy mózgu rejestruje nowy stan i wyłącza stary mechanizm negatywnych schematów. Dusza, jak dziecko, jest krnąbrna, nieokiełznany, egocentryczny, wrażliwy i impulsywny. Uwielbia się bawić, ustalając grę według własnych zasad, zapominając o dorastaniu i zadaniach. Kryzysy jako przypomnienia pomagają jej zobaczyć światło. Ale psychika nie jest stabilna, a energia psychiczna falą przywraca duszę do zapomnienia. Praca psychologa jest znakomita, dusza jest bardzo subtelnym narzędziem. Ale dostrajając go zgodnie z czasem, rodzi się nowy. Niepewność znika.