Czego oczekujesz od komunikacji z psychologiem? Rozmowy? Rada? Rozwiązywania problemów? Czego NIE oczekujesz od niego: komunikacji w nietypowych momentach, przekraczania granic czasu... Spotkanie z psychologiem to niesamowite wydarzenie? Nigdy nie wiesz, jak to wszystko pójdzie: jeden temat przygotowujesz w domu, a na spotkaniu pojawia się kolejny. [/url]Na początku przychodzisz i mówisz: potrzebuję jednej rzeczy, ale tak naprawdę bierzesz coś zupełnie innego. Czy spodziewałam się, że psycholog mnie dzisiaj przytuli? Myśle że nie. Przyzwyczaiłem się do rozmów, do odległości między moim krzesłem a jej krzesłem. Przyzwyczaiłam się do terapii rozmową – terapii rozmową. Czasami leniwie jest wstać z krzesła w obliczu niepewności i poeksperymentować, „spróbować się poruszyć”, odegrać scenę z pustym krzesłem lub „ubić poduszkę”. Czy myślałam, że zaryzykuję poproszenie w trakcie konsultacji o całkowicie ludzkie, niemalże matczyne wsparcie? Raczej nie... Czy spodziewałam się, że odpowiedzą na moją prośbę i przytulą mnie, powiedzą miłe słowa, a może po prostu milczą ze wsparciem? NIE. Ale to się stało. A jaki jest powód: może to 4,5 roku znajomości, a może byłam gotowa o to poprosić i zaakceptować, a może to sytuacja „siły wyższej”… Nie wiem… Jedyne, co mogę powiedzieć: było wspaniale! Freud położył klientów na kanapie - i został usunięty, a Laura Perls w razie potrzeby dotknęła swoich klientów: każdy specjalista na swój sposób wyznacza granice. http://ekaterina-pushkareva.com