Jeśli szukasz idealnego związku i idealnego partnera, jedyne co znajdziesz to związek z własnymi oczekiwaniami. Prawdziwy człowiek nie będzie się do nich „pasował”, bo na pewno nie jest idealny. Źle je, źle śpi, źle pachnie, odpowiada niewłaściwymi słowami lub opowiada głupie dowcipy. Wszystko to sprawia, że ​​żyje, ale daleko mu do zamierzonego „modelu”. Partner nie ożywa od razu, dopiero wtedy, gdy zaczyna ci ufać. Na początku wszyscy zaprzyjaźniamy się z obrazami, wydobywając na pierwszy plan to, co w nas najlepsze, aby zaprosiły nas na drugą randkę, podały numer telefonu lub chociaż odpowiedziały na wiadomość po przyjemnym wieczorze w kawiarni. Chcemy być lubiani, dlatego na chwilę zakładamy maski, a kiedy po chwili Twój partner pojawia się przed Tobą taki, jaki jest, masz wrażenie, że przez cały ten czas byłeś okrutnie oszukiwany. I on czuje to samo do ciebie. To wzajemne rozczarowanie jest nieuniknione. Zawsze. Nawet najbardziej zagorzali realiści w chwili zakochania pozwalają sobie marzyć i chętnie dają się zwieść pięknemu obrazowi, początkowo oferowanemu zamiast prawdziwej osoby, ponieważ obraz jest prosty i piękny, został wymyślony przez ty, a prawdziwy człowiek jest inny i złożony, urodził się i wychował w innej rodzinie, w innych ludziach. To normalne, że chcesz, abyś czuł się komfortowo w związku, ale oczekiwanie, że partner doskonale zaspokoi wszystkie Twoje potrzeby, oznacza dążenie do niemożliwego. Nawet jeśli on sam chciałby cię stale sprawiać przyjemność, nie uda mu się to. I Ty też. To najtrudniejsza lekcja do nauczenia się w związku: w kimkolwiek się zakochasz, pokochasz kogoś innego. Maski opadną, a ideał ustąpi miejsca rzeczywistości. Istotną różnicą między idealnym a prawdziwym partnerem jest zazwyczaj to, czemu partner powie „nie”. Dopiero w młodości wydaje się, że prawdziwa miłość może istnieć tylko tam, gdzie niedoświadczeni nastolatkowie chcą tego samego, cenią to samo i zawsze patrzą w tym samym kierunku, a potem okazuje się, że w życiu, gdy ludzie się nie „spotykają” , ale mieszkajcie razem, tworząc jedną rodzinę z dwóch osób, to tak nie działa. Dlatego wspólnie osiągają to, czego nie byliby w stanie zrobić sami: każdy wnosi coś od siebie. A żeby być z Tobą, przede wszystkim musisz nie być sobą, musisz być inny. I oboje musicie być prawdziwi. Wtedy jest szansa, że ​​coś Ci się uda.