„Mój chłopak i ja mieszkamy razem, rzadko kłócimy się na co dzień, mamy wiele wspólnych zainteresowań, wszystko wydaje się być w porządku, ale czasami on decyduje się spędzić czas w towarzystwie jego przyjaciele beze mnie. Wyjeżdża wieczorem i wraca późno w nocy. Znam jego znajomych, nie budzą we mnie jakiejś szczególnej sympatii czy kategorycznego odrzucenia, to zwykli ludzie i nie o to w nich chodzi właściwie, ale o to, że kiedy mój chłopak odchodzi, jest mi bardzo źle i samotny, czuję się opuszczony. Rozumiem rozumem, że nie należy „ścigać” za to, mam też własną grupę dziewczyn, czasami się spotykamy, a facet traktuje to normalnie, nie sądzę, że go zostawię, ale kiedy odchodzi, jakby wszystko we mnie się kurczy, nie mogę się na niczym skoncentrować, ciągle patrzę na zegarek, a jeśli przyjdzie później, niż obiecał - kłótnia, łzy, chłód w związku. Starałam się tego nie okazywać, po prostu znosić ten dyskomfort, ale i tak się załamałam i wpadłam z oskarżeniami. Boję się, że w tym tempie związek całkowicie się przeżyje, nie wiem co robić…” Z rozpaczą i niepokojem w głosie, klientka szybko dzieli się swoim problemem Historia mojej bohaterki (nazwijmy to jej Diana) nie jest czymś wyjątkowym; wiele osób, zarówno kobiet, jak i mężczyzn, doświadcza poczucia opuszczenia i opuszczenia, zarówno w związkach romantycznych, jak i przyjacielskich. I choć „symptomy” problemu mogą być podobne, to jego architektura jest zawsze wyjątkowa, gdyż opiera się na osobistym doświadczeniu danej osoby, na indywidualnych znaczeniach, jakie każdy nadaje wyrażeniu „zostałem porzucony”. To właśnie te znaczenia musimy odkryć podczas konsultacji, zbadać ich realność i znaleźć odpowiedź na pytanie „co robić?” Podczas gdy Diana opisuje swoją sytuację, ja ustalam wspierające ją słowa i konstrukcje – czyli te same wątki, które powinny być pociągnij tak, aby plątanina zaczęła się rozplątywać. Na tym etapie ważna jest wrażliwość i obserwacja; jest zbyt wcześnie, aby zagłębić się w „głębie świadomości”, ponieważ istnieje niezbadana warstwa widocznych ludzkich zachowań. Jest oczywiste, że Diana czuje w tej chwili uczucie do swojego chłopaka jest znaczącym mężczyzną w jej życiu. Dla nas ważny jest ten, czyje działania i czyje zasoby wpływają na zaspokojenie naszych potrzeb. Kiedy młody mężczyzna wychodzi na spotkanie z przyjaciółmi, Dianę ogarnia silny niepokój, reakcje w jej ciele (wszystko w środku jest ściśnięte) sygnalizują, że interpretuje tę sytuację jako zagrożenie. Dowodem na to są także stosowane przez nią strategie eliminowania dyskomfortu: kontrola nad młodym mężczyzną (patrzy na zegarek, odnotowuje spóźnienia), gdy spotyka się z naturalnym protestem i odmową ze strony mężczyzny, zaczyna się kontrolować (nie pokazać, że źle się czuje, to toleruje), krytykuje i nakłada sankcje – karze partnera za zachowanie, które jej nie odpowiada, czasami manipuluje. Oczywiście w gabinecie psychologa nie będziemy się zajmować dewaluacją młodego mężczyzny Diany i jej z pewnością nie spotka się z krytyką swoich działań. Zidentyfikowanie nieskutecznych strategii behawioralnych jest konieczne, aby mieć pewność, że mózg Diany „dostrzeże” zagrożenie dla jej potrzeb w momencie, gdy facet wychodzi na spotkanie z grupą przyjaciół. Przyjrzyjmy się bliżej, co ta sytuacja oznacza dla Diany. Automatyczna myśl „zostawił mnie” to dopiero wierzchołek góry lodowej i bardzo niebezpieczna w przypadku kolizji z interesami drugiej osoby: nadanie charakteru „”. zasadność” tej myśli, Diana zaczyna wierzyć, że kontrola, krytyka i sankcje wobec jej chłopaka są uzasadnione. Jednak stosując te wszystkie strategie, tylko podważa zaufanie do związku i zachęca młodego mężczyznę do coraz częstszego stosowania strategii unikania (lub ucieczki), póki co tylko do swoich przyjaciół ocean świadomości w chwili, gdy myśli: „Znowu mnie zostawia, znowu zostawia mnie samą” – zostałam porzucona/zostawiona sama, czyli nie będę w stanie o siebie zadbać – zostałam opuszczona; / pozostawiony sam sobie, co oznacza, że ​​będę musiał stawić czoła.