Atak paniki to nagły i silny atak niepokoju o uczucia w ciele. Czynniki wywołujące atak paniki są najczęściej kojarzone z intensywną aktywnością fizyczną, przebywaniem w samotności na ulicy, duże zatłoczenie ludzi, wysokość, głębokość, transport publiczny, przestrzeń zamknięta lub otwarta itp. Wszystkie te sytuacje powodują napięcie i wiążą się z postrzeganym zagrożeniem (dla niektórych osób ataki paniki mogą nie wiązać się ze strachem przed pewnymi sytuacjami). Warto zaznaczyć, że w czasach prehistorycznych niektóre z tych sytuacji rzeczywiście mogły być niebezpieczne i nasz mózg jest na to zaprogramowany ewolucyjnie. Z reguły atak paniki pojawia się niespodziewanie i jest od razu błędnie interpretowany. Osoba staje się nadmierna w stosunku do własnych uczuć, wierzy w swoją interpretację i znajduje się w napiętym oczekiwaniu, że to się powtórzy. Wszystko to z kolei prowadzi do nowego ataku paniki. Osoba ucieka się do zachowań ochronnych. Na przykład może poprosić o towarzystwo, zmniejszyć aktywność fizyczną, a nawet zacząć unikać pewnych czynności. Rozwija przekonanie, że bez takiej siatki zabezpieczającej stanie się coś strasznego. Objawy ataku paniki: dreszcze lub gorączka, zawroty głowy, duszność, szybkie bicie serca, dezorientacja w przestrzeni, dzwonienie w uszach, pocenie się, drżenie, uczucie, że. nastąpi mimowolne oddawanie moczu lub wymioty, osoba może czuć ból w klatce piersiowej, zawał serca, wariować, mieć drgawki – a temu często towarzyszy strach przed zbliżającą się śmiercią . Takie odczucia mogą wynikać z powodów psychologicznych, jednak aby wykluczyć obecność prawdziwej choroby i mieć pewność, warto poddać się badaniom lekarskim. Wymienione objawy mogą być również często spowodowane błahymi przyczynami - używaniem kofeiny, alkoholu i narkotyków. Warto wiedzieć: Strach i niepokój aktywują współczulny układ nerwowy, który przygotowuje organizm do reakcji „walcz lub uciekaj”. Może to zwiększyć częstość oddechów, przyspieszyć tętno i poprawić wzorce oddychania. W odpowiedzi na to rozpoczyna się hiperwentylacja. Podczas hiperwentylacji człowiek oddycha często i do krwi dostaje się więcej tlenu niż to konieczne, a jednocześnie wydycha niewielką ilość dwutlenku węgla. Organizm blokuje dopływ tlenu do mózgu, co powoduje uczucie uduszenia i zawroty głowy, drętwienie kończyn. Jest to normalna reakcja organizmu na strach. Zalecenia: 1) Sformułuj, czego dokładnie się boisz i poznaj swoje wyzwalacze: strach przed zamkniętymi lub otwartymi przestrzeniami, strach przed doznaniami własnego ciała, strach przed nocnym przebudzeniem – wszystko, co jest. istotne specjalnie dla Ciebie 2) Śledź swoje myśli, gdy jesteś zdenerwowany lub przestraszony. Oto kilka myśli osób cierpiących na ataki paniki: • Zaraz zwymiotuję. • Zaraz zemdleję. • Nagle mam guza mózgu. • Zaraz dostanę zawału serca. • „Ja” krztuszę się. • Oślepiam. • Tracę nad sobą kontrolę. • Wyglądam śmiesznie. • Boję się, że kogoś skrzywdzę. • Boję się, że zrobię sobie krzywdę. • Będę krzyczeć. • Zbyt boję się ruszyć. • Dostaję szału.3) Opisz swoje zachowania ochronne i unikające: na przykład niekorzystanie z transportu publicznego, unikanie dużych tłumów, sprawdzanie pulsu, unikanie podróżowania itp. Zachowanie ochronne opiera się na na magicznym myśleniu, wierze w iluzję kontroli i bezpieczeństwa, a w rzeczywistości wywołuje to tylko ataki paniki 4) Zastanów się, co będzie Cię motywować do zmiany: Być może chcesz poczuć się pewnie bez alkoholu i leków, idź spokojnie ulicą. rób to bez ciągłego towarzystwa innych ludzi i bądź z siebie dumny. 5) Zbuduj hierarchię lęków: Zrób listę swoich lęków, zaczynając od najbardziej niewygodnego, a kończąc na tym, który można znieść. Oceń poziom dyskomfortu związanego z każdym strachem w skali 10 i opisz jaki.