Znowu wracam do tematu charakterów. Możesz wcześniej przyjrzeć się innym postaciom.. Charakter masochistyczny nazywany jest również autodestrukcyjnym.. Ogólnie samo pojęcie „masochizmu” jest bardzo popularne. Często kojarzy się to z życiem seksualnym. Jednak osoby o charakterze masochistycznym, o których teraz porozmawiamy, niekoniecznie są masochistami seksualnymi. Czy spotkałeś kiedyś ludzi, którzy wolą smucić się z powodu problemu, niż go rozwiązać, o czym już mówiłem? częściowo porusza tematykę ofiar, zachowania ofiar w swojej notatce „Jestem ofiarą”. Może to być osoba, która okalecza się (samookalecza się lub stale przypadkowo rani się lub wpada w kłopoty). Ktoś, kto mieszka z partnerem i ciągle na niego narzeka (bije, obraża, nie zwraca uwagi). Albo ktoś, kto jedzie do pracy z gorączką, nosi ciężkie torby. Ogólnie rzecz biorąc, ktoś, kto systematycznie się wyczerpuje.😩Jeśli jest to Twoja bliska osoba, to prawdopodobnie próbowałeś złagodzić jego cierpienie. Ratować. Ale zbawienie zawodzi. Z jakiegoś powodu...Na początku jest ci go żal, potem zaczynasz się złościć. Uczucie złości jest przytłaczające. Wydaje się, że tej sytuacji nie da się zmienić. Im więcej wysiłku się wkłada, tym bardziej staje się beznadziejna... Dlaczego tak trudno pomóc takiej osobie? W końcu „zwykle” cierpienie fizyczne i duchowe jest sygnałem, aby coś zmienić. Ale masochistyczna osobowość nadal trwa. Jednocześnie poczucie winy i ciągłe przypomnienie cierpienia w postaci zewnętrznych przejawów (smutny, zmęczony wygląd, zaczerwienione oczy itp.) Przenoszone są na osoby wokół nich, pojawia się przyczyna cierpienia (np szef zmuszony), wszystko to uzupełnia moralizujące „masochista jest dobry, reszta jest dobra”. Źle”.... Nie do końca słuszne jest myślenie, że masochiści „czerpią” przyjemność ze swojego cierpienia. Doświadczają bólu tak samo jak inni. Jednakże ludzie zachowujący się masochistycznie znoszą ból i cierpią, świadomie lub nieświadomie, w nadziei na jakąś późniejszą korzyść. Często w życiu stwarzają okoliczności, przez które jego cierpienie jest usprawiedliwione. Czasami człowiek atakuje siebie, aby inni go nie wyprzedzili lub aby nie wydarzyło się coś bardziej bolesnego (na przykład rozwód jest postrzegany jako gorszy niż bicie). należy też pamiętać, że w ogóle chrześcijański światopogląd niesie ze sobą ideę związku pomiędzy cierpieniem życiowym a późniejszymi nagrodami. Co prowadzi do ukształtowania się takiego charakteru? W dzieciństwie takie dzieci można by pocieszyć, gdyby odważnie znosiły nieszczęścia, lub dziecko skupiało na sobie uwagę rodziców, gdy wpadało w kłopoty lub było chore... Cecha ta występuje u przedstawicieli obu płci, ale nadal kobiety mają większą przewagę predyspozycje do jego powstania. Ponieważ chłopiec-dziecko, w przypadku niekorzystnego dzieciństwa, częściej wpada w agresję... Jakie zalecenia można podać w komunikacji z taką osobą - to ratunek dla siebie! Psychoterapia z taką osobą jest możliwa, ale przede mną jeszcze dużo pracy, podczas której wykształci się „zdrowy egoizm”, przejęcie odpowiedzialności, obnażenie magicznych przekonań...😉 Chętnie o tym porozmawiam szerzej przy jednym spotkaniu moich konsultacji Lista referencji: 1. Nancy McWilliams. Diagnostyka psychoanalityczna, 2010.