Szef dostaje pierwszy puchar i pierwszy kij. (Przysłowie) Każdy szef to przede wszystkim zwykły człowiek, który ma własne poglądy na życie i rozwiązywanie problemów. A dla mężczyzn i kobiet, jak wiadomo, te dwa parametry są bardzo różne. Czy łatwiej jest pracować z szefem płci męskiej czy kobietą? Jakie są cechy pracy z nimi? Uljanowski psycholog Andriej Biełousow odpowiedział na te pytania: „Każdy menedżer, mężczyzna czy kobieta, musi wziąć pod uwagę swoje cechy płciowe w stylu zarządzania działem lub organizacją” – mówi specjalista. „Ignorując je, menedżer częściej cierpi na psychozę -zaburzenia emocjonalne i choroby fizyczne, gdyż jest to sprzeczne z jego naturą. Każdy lider jest na swój sposób pionierem; musi stale iść do przodu, wyznaczać globalne cele dla firmy i kierować zespołem ludzi o podobnych poglądach. Jeśli przejdziemy do statystyk, większość odkryć w całej historii ludzkości została dokonana przez mężczyzn, ważne jest, aby zrozumieć, jakie cechy (cechy) im w tym pomogły. Cechy charakterystyczne dla męskiego przywódcy. Szef płci męskiej jest skłonny do kierowania przy podejmowaniu decyzji kierować się wyłącznie logiką i zdrowym rozsądkiem. Szef-mężczyzna umiejętnie podejmuje decyzje, próbuje i podejmuje ryzyko. Łatwiej mu popełnić błąd pięć razy i osiągnąć wynik za szóstym, ale zrobić to w jeden dzień, niż analizować i planować na tydzień. Dzięki temu jest aktywny, działa szybko i sprawnie. Wszystkie bieżące problemy są rozwiązywane natychmiast, brak opóźnień skutkuje wysokimi wynikami i ożywioną pracą. Umie pracować słowami: zawsze mówi na temat, potrafi w niewielkiej liczbie słów umieścić maksimum znaczenia. Rozumie istotę omawianej kwestii i wypowiada się terminowo i we właściwym miejscu. Odpowiedzialny za siebie i za tych, którzy z nim idą. Umie organizować się w czasie, wyznaczać cele i dążyć do nich. Szef-mężczyzna wie, jak kontrolować swoje emocje; biznes jest dla niego najważniejszy, więc problemy rodzinne zwykle nie wpływają na pracę. Potrafi tworzyć nowe rzeczy, które przynoszą korzyści w życiu każdego członka społeczeństwa. Jednak w relacji z szefem-mężczyzną trudno jest dojść do kompromisu lub spróbować go do czegoś przekonać. Rzadko przyznaje się do błędów, bo zagraża to jego statusowi i autorytetowi. Mężczyzna zarówno w życiu, jak i zwłaszcza w pracy, nie zwraca uwagi na szczegóły. Ma w głowie strategiczny cel i kroki taktyczne. Dlatego może nie od razu zauważyć błędy swoich podwładnych. Cechy charakterystyczne dla kobiety-lidera. Wykazuje się przyzwoitością, etyką i taktem w kontaktach z innymi. Akceptuje życie, siebie, bliskich, innych takimi, jakimi są. Charakteryzuje się mądrością, spokojem, płynnymi ruchami. Wykazuje wywiązywanie się z podjętych obowiązków, stałość i stałość w uczuciach, relacjach i poglądach. Kobieta-lider jest bardziej emocjonalna i wrażliwa. Łatwiej jest ją zaniepokoić nawet najmniejszą zmianą planów. Jej nastrój może się zmienić z wielu powodów. Wątpi bardziej. Pokazuje swój nastrój wyraźniej niż mężczyzna. Bardzo ważny jest dla niej mikroklimat (relacje) w zespole, przywiązuje dużą wagę do szczegółów i drobiazgów. W związku z tym jej styl zarządzania można nazwać „zarządzaniem państwem”; musi pracować w stanie spokoju, integralności, elastyczności, łagodności, wtedy będzie w jedności ze swoim pierwotnym stanem naturalnym. Dlatego wskazane jest, aby kobieta robiła tylko to, co kocha, co przynosi jej przyjemność, radość i harmonię. Ale takich kobiet jest niewiele... Zauważono, że większość kobiet menedżerek kopiuje męski model zarządzania i próbuje na siłę wykonywać ruchy wektorowe, np. w stronę wyznaczonych celów, jednak bazując na naturalnych danych, nie jest w stanie tego zrobić , a jeśli będzie mogła, to tylko dzięki własnym siłom życiowym, które nie są nieograniczone. Za odmowę wyrażania kobiecej natury grozi mu szybkie starzenie się i wygląd „mężczyzny w spódnicy”. −Ogólne zasady komunikacji z przełożonym dla każdego pracownika są niezwykle proste.