Od autora: Wszyscy mówią, że musisz kochać siebie, aby inni też cię kochali. Ale na czym dokładnie polega miłość własna? Co i w jaki sposób należy w tym celu zrobić? Proponuję Ci przynajmniej 3 kroki, które pomogą Ci pokochać siebie. Z jakich konkretnych działań składa się miłość własna? Tutaj i w kolejnych artykułach opiszę przynajmniej trzy działania, które są niezbędne do kultywowania miłości własnej. A więc działanie pierwsze: postrzeganie siebie i w pełni dostrzec, co dzieje się w środku... Wydawałoby się to proste, ale w rzeczywistości jest piekielnie trudne. Wszyscy uwielbiamy, gdy to, co mówimy lub robimy, jest postrzegane. Co to znaczy? Postrzeganie oznacza całą serię działań: obserwacja: zagłębiać się, zaglądać, słuchać, rozważać, to znaczy powstrzymywać się od osądów, dopóki nie zrozumiesz, jakie zjawisko, działanie, myśl, uczucie jest przed tobą, zrozum: do uświadomić sobie motywację, siły motywujące zjawiska, działania, myśli, uczucia, odpowiedzieć na pytanie „dlaczego?” I jak?" to wydarzenie lub sytuacja ma miejsce; wspieraj – wyraź swój dobry stosunek do tego zjawiska, działania, myśli, uczucia, przekonania, że ​​w ogóle jest to dobre lub może być dobre; lub jeśli nie da się tego wesprzeć, wyraź swoje negatywne nastawienie, ale mimo to pozwól, aby była ta inna, „zła” rzecz, pomimo tego, że się z nią nie zgadzasz. Zacznijmy zatem od uwagi. Jedna z moich klientek mówi: „Jak zwiększyć siłę woli? Jak odnieść większy sukces? Dla mnie pytanie brzmi inaczej: na czym polega chęć osiągnięcia sukcesu: co z jednej strony sprawia, że ​​chcesz odnieść sukces, a z drugiej powstrzymuje Cię na drodze do tego. W końcu motywacja człowieka składa się z sprzecznych rzeczy: chęci osiągnięcia i chęci nierobienia niczego, chęci pracy i chęci relaksu. Sądząc po słowach mojego klienta, zauważa i szanuje jedynie chęć osiągnięcia czegoś. Jednocześnie pomija taką naturalną dla człowieka chęć odpoczynku, linienia, bezczynności, np. leżenia. Facet nie chce dostrzec tego drugiego aspektu swoich pragnień, narzekając na siłę woli. Ale zobaczmy, co zrobiłaby kochająca, mądra matka, gdyby dziecko nie chciało czegoś zrobić. Zróbmy mały eksperyment myślowy. Uważna mama byłaby w stanie rozpoznać, dostrzec i zrozumieć lenistwo – nie ma nic nadprzyrodzonego w tym, że dziecko jest leniwe. Co zrobiłaby dalej? Zbesztany? Oskarżony? Czy próbowałbyś bagatelizować lub zaprzeczać dziecięcemu lenistwu? Najprawdopodobniej działałaby z myślą o lenistwie, czyli dostrzegając je. Oznacza to, że próbowałbym zmotywować dziecko, zniewolić je lub dojść do porozumienia - teraz zrobisz to, a potem odpoczniesz. Warunkiem koniecznym miłości własnej jest umiejętność dostrzegania w sobie naturalnych procesów, „złych” lub „niepochlebne”, ale takie ludzkie i odnosi się do nich. Z szacunkiem, powiedz mi? Nie, absolutnie nie. Przecież o to właśnie proszą magazyny o modzie – idź na zakupy, jeśli masz zły humor, pozwól sobie na zjedzenie ciasta, zabierz się na imprezę, jednym słowem zapełnij fale radiowe czymś, co zagłuszy problem Istotą prawdziwej miłości własnej jest raczej wyrozumiała, uważna i rozsądna postawa. W trudnych chwilach spróbuj sprawdzić wyimaginowany obraz mądrej osoby, która cię kocha. Jak poradziłby sobie z Twoimi słabościami, myślę, że zrobiłby to w ten sposób: zachęcaj, zamiast zmuszać, negocjuj, zamiast obwiniać i stawiać ultimatum. Rozumiem, zamiast oceniać. I nie ma znaczenia, że ​​taka mądra osoba może nie istnieć w rzeczywistości. On jest w nas. Wkraczając na ścieżkę miłości własnej, ważne jest, aby kultywować w sobie takiego mędrca. W końcu to ten obraz może nam pokazać, jak możemy traktować siebie inaczej - z miłością i uwagą. Oryginalny artykuł „Miłość do siebie. Pierwsza akcja: postrzeganie” znajduje się na mojej stronie psikomfort.