Dziś proponuję odmianę...bajkę. Bajka o Maszy i Niedźwiedziu - bajka, w której Masza dotarła do niedźwiedzia, a następnie za pomocą swojego sprytu i ciastek wróciła do dziadków. Nie będziemy teraz wdawać się w szczegóły relacji między niedźwiedziem a Maszą - to zupełnie inna historia... Porozmawiajmy o relacji między niedźwiedziem a ciastami. Te same ciasta, które leżały w koszyku i ukrywały Maszę. Niedźwiedź przeszedł więc dużą odległość i był zmęczony. Muszę się jakoś pocieszyć!! Tutaj Niedźwiedź myśli: - Usiądę na pniu i zjem ciasto! A z pudełka do niego: - NIE siadaj na pniu, nie jedz ciasta! A biedny Mishka poszedł dalej. Nastrój całkowicie się pogorszył. I już nie raz zwyciężył, ulegając namowom Maszy - nie mógł siedzieć w domu! Idzie dalej... Zmęczony... już nie chodzi, ale wlecze się... Biedny miś myśli - usiądę na pniu i zjem placek! Ale „wewnętrzna Masza” żąda: nie siadaj, nie jedz! A Mishka siłą przedostaje się do wioski... I tam atakują go psy, a on: - pozbawiony ciast - pozbawiony komunikacji - wyczerpany - pogryziony przez psy, wraca do swojej nory…. Tak oto niezjedzony placek okazuje się przyczyną nieszczęścia!!!! To oczywiście żart (jeśli ktoś jeszcze nie zrozumiał), ale jak wiemy, w każdym żarcie jest szczypta humoru… Fakt pozostaje faktem – poczucie winy zakręca błędne koło: Wina – poczucie winy; Kara – rygorystyczna dieta, potępienie; Przebaczenie nagradzane jest pysznym jedzeniem; Wina to poczucie winy; Jednocześnie mechanizm błędnego koła wypiera poczucie własnych pragnień dotyczących jedzenia, niezależnie od tego, czy chcę tego, czy innego produktu. Spróbujmy rozwinąć fabułę - pozwalając Mishce zjeść JEDEN placek! Nie, tylko jeden, ale cieszę się każdym kęsem, czując, jak sok z jagód napełnia usta niewyobrażalnym smakiem! Jak Mishka dziękuje Maszy za takie ciasta! Jakie one są smaczne i aromatyczne! Jak podoba Ci się ten zwrot Jak już wiesz, wewnętrzne obietnice nie pomagają. Ograniczenia również nie pomagają; wręcz przeciwnie, uruchamiają mechanizm awarii. Rozwiązanie jest proste – przestań się osądzać! Skoncentruj się na cieszeniu się jedzeniem, które jesz! Po co? Kiedy oceniasz siebie, jesz szybko, aby wewnętrzny krytyk tego nie zauważył i nie zaczęło się poczucie winy. A co najważniejsze, zatrzymujesz początek błędnego koła - karę za poczucie winy. A także, jeśli świadomie cieszysz się jedzeniem, wytwarza się więcej hormonów przyjemności. Oznacza to, że będziesz potrzebować mniej jedzenia. W końcu, jeśli jesz „szybko” z poczuciem „grzechu”, to o jakich hormonach przyjemności możemy mówić? Zakończę więc: - Aby jeść mniej, musisz poczuć swoje pragnienia - czego chcę w tej chwili? - Pozwól sobie zjeść to jedzenie. - Przestań się obwiniać. - Uzyskaj maksymalną przyjemność z jedzenia.