Czy można pozwolić sobie po 40, 50 latach na zdobycie nowego zawodu, rozpoczęcie nowego związku, zapragnięcie czegoś, czego nigdy się nie miało pozwoliłeś sobie na to wcześniej...? Tak, możesz! - Odpowiadam, opierając się na swoim osobistym doświadczeniu i bazując na doświadczeniach moich przyjaciół i znajomych. Kiedy wiek już minął... (30, 40, 50)... coraz częściej nawiedzają nas myśli -. czy wszystko w moim życiu jest satysfakcjonujące? czego właściwie chcę? co chcę zrobić? co lubię robić? Czym jest dla mnie źródło? jak widzę swoje przyszłe życie? A im człowiek jest starszy, tym trudniej jest sobie zadawać takie pytania, a czasem też trudno jest sobie szczerze i szczerze odpowiedzieć. A odpowiedź często może zgubić się w licznych „nie” i jest już za późno… Jest już za późno na rozpoczęcie czegoś nowego w sferze zawodowej – w końcu jesteś już stary… Jest już za późno na budowanie nowych relacji, bo przeżyłam już gorzkie rozczarowanie... Już za późno na pozwalanie sobie na twórcze impulsy - wszak są sprawy dużo pilniejsze... A na to wszystko nie ma pieniędzy i czasu. Takie myśli mogą prowadzić człowieka do strachu przed zmianami, do bezczynności, do uzasadnienia, dlaczego nie odważy się zrobić pierwszego kroku w kierunku spełnienia swoich pragnień. Wszystko, co nowe i nieznane, może nas przestraszyć - i to jest normalne. Jesteśmy zwykłymi ludźmi i wszyscy mamy tendencję do martwienia się, lęku, wątpliwości, tonięcia w niepewności, uciekania od niepewności. Tak, chcielibyśmy mieć gwarantowany efekt naszych wysiłków, nieograniczone wsparcie i wiarę w naszych bliskich. Chcielibyśmy...o wiele więcej rzeczy, których chcielibyśmy i byłoby pożądane, aby ktoś inny dał nam to wszystko. Kiedy odmawiamy sobie własnych pragnień, możliwości zmiany czegokolwiek w swoim życiu, odmawiamy sobie naszego marzenia -. możemy poczuć się jak z kolejną odmową, nasze życie staje się jeszcze gorsze, jest jeszcze bardziej wypełnione szarą i ponurą codziennością Więc może jednak warto zaryzykować i spróbować zrobić chociaż coś z tego, o czym marzysz, weź to pierwsze Krok w stronę spełnienia marzeń! Nie oczekuj, że wszyscy wokół Ciebie będą głośno oklaskiwać Twój pierwszy odważny krok – tak się nie stanie. Znajdą się ludzie, którzy kręcą palcem na Twoją skroń, odradzają i mówią coś w stylu: „jesteś już stary, nikt Cię nie potrzebuje, nie dasz sobie z tym rady, nie stać Cię, to wszystko bzdury, nie dasz rady.” Lepiej zajmij się domem, dziećmi, wnukami itp.” Ale znajdą się też tacy, którzy wesprą Cię dobrym słowem, podają Ci rękę, będą się szczerze cieszyć ty - i będziesz mógł się na nich oprzeć. Ale najważniejsze jest to, że musisz się przede wszystkim nauczyć polegać na sobie, pozwolić sobie na własne pragnienia i pozwolić im istnieć. Próbuj, podejmuj ryzyko rób pierwsze kroki we własnym tempie i na miarę swoich możliwości, ale nie odmawiaj sobie szansy na zbudowanie swojego życia tak, jak chcesz. Nie zbaczaj ze swojej ścieżki. Tak, wiele rzeczy może się nie udać za pierwszym razem, gdy planujesz, a osiągnięcie celów może wymagać znacznie więcej wysiłku, niż początkowo oczekiwałeś. Ale to nie powód, aby wracać do przeszłości, znajomego, zrozumiałego życia. To powód, aby dać sobie czas na odpoczynek i przemyślenie kolejnego kroku. Potraktuj krok, który wykonałeś, segment, który przeszedłeś, jako doświadczenie życiowe, jako okazję, aby spróbować i doświadczyć różnych rzeczy w tym życiu, jako przejawów i esencji samego życia. Polegaj na sobie i na tych ludziach, którzy , tak jak Ty, próbuj, popełniaj, popełniaj błędy, upadaj, wstawaj, raduj się, denerwuj się i idź dalej swoją drogą. Na tej ścieżce poznasz nowych, interesujących ludzi, będziesz miał nowe możliwości i nowe perspektywy. Zobaczysz, jak jest ich wiele i że nie jesteś sam w swoim pragnieniu i pragnieniu zmiany swojego życia. Na tej trudnej, ale bardzo ekscytującej ścieżce stopniowo odkryjesz, że Twoje życie zaczęło bawić się nowymi kolorami. A ty sam stałeś się artystą, który maluje swój własny obraz życia, wykorzystując całą paletę barw. „Drogę może pokonać ten, kto idzie...!” Zrób pierwszy krok...Victoria Lysaya, psycholog,