W jakim stopniu udało Ci się spełnić swoje wcześniejsze obietnice i życzenia, aby przestać nadepnąć na te same grabie i zmienić swoje życie? Z moich obserwacji wynika, że ​​te skargi i obietnice nie działają. Mimo wszystko tworzone są sytuacje i okoliczności, aby ponownie trafić w tę samą prowizję. "Dlaczego?" – pewnie pytasz. Człowiek stawia się w tej trudnej sytuacji, zapominając, że powtarza swoje wcześniejsze doświadczenia. W psychoanalizie nazywa się to przymusem powtarzania. Co popycha człowieka do ciągłego znajdowania się w podobnych sytuacjach, które przynoszą same problemy i cierpienie? Mieć od czasu do czasu takie relacje z ludźmi, z partnerem, z którym często kontakt jest obrzydliwy i psuje nastrój? . Ale osoba nadal wybiera tę komunikację. Dlaczego bez przerwy krążą ci po głowie te same myśli, co tylko pogarsza sytuację. Ale osoba nie poddaje się, ale ciągle kręci tą myślą, aż w końcu czuje się przez to chora. Jest to zasada obsesyjnego powtarzania, która jest kluczową zasadą funkcjonowania ludzkiego aparatu mentalnego to powrót do stanu, który dana osoba przeżyła, jako traumatyczny. I to powtórzenie (powrót) ma na celu odnalezienie się w stanie poprzedzającym stres traumatyczny. To było największe odkrycie Freuda: zasada powtarzania, jako podstawowa forma pracy psychiki. Zasada obsesyjnego powtarzania nie istnieje sama w sobie. Za tą zasadą kryje się wymóg popędu, co opisał Freud w tekście „Poza zasadą przyjemności”: „Jeśli popędy rzeczywiście mają taką ogólną właściwość, że dążą do przywrócenia raz doświadczonego stanu, to nie powinniśmy się zdziwiony, że w życiu psychicznym tak wiele procesów przebiega niezależnie od zasady przyjemności... Ale wszystko, nad czym zasada przyjemności nie wykazała jeszcze swojej mocy, nie powinno być z nią w konflikcie…»