Wśród stanów psychicznych istnieje bardzo złożona kombinacja strachu i niepokoju, która również ma tendencję do ograniczania życia - jest to stan ataków paniki. Przyjrzyjmy się dokładnej definicji: Atak paniki (PA). (kryzys wegetatywny) to niewytłumaczalny, bolesny dla pacjenta atak, atak silnego lęku, któremu towarzyszy strach, w połączeniu z różnymi objawami wegetatywnymi (somatycznymi). W medycynie takie ataki nazywano „kryzysem wegetatywnym”, „kryzysem współczulno-nadnerczowym”. ”, „kardioneuroza”, „VSD”, „dystonia neurokrążeniowa” „Atak paniki charakteryzuje się atakiem strachu, paniki lub niepokoju i/lub uczuciem wewnętrznego napięcia w połączeniu z czterema lub więcej objawami z listy panika: 1. Bicie serca, szybki puls2. Pocenie się 3. Dreszcze, drżenie, uczucie wewnętrznego drżenia4. Uczucie braku powietrza, duszność5. Zadławienie lub trudności w oddychaniu6. Ból lub dyskomfort po lewej stronie klatki piersiowej7. Nudności lub dyskomfort w jamie brzusznej8. Zawroty głowy, niepewność, zawroty głowy lub zawroty głowy9. Poczucie derealizacji, depersonalizacji 10. Strach przed szaleństwem lub zrobieniem czegoś niekontrolowanego11. Strach przed śmiercią 12. Uczucie drętwienia lub mrowienia (parestezje) w kończynach13. Bezsenność14. Zamieszanie myśli (zmniejszenie dobrowolnego myślenia) Najbardziej podstawową cechą PA jest obecność w przeszłości sytuacji, w której dana osoba czuła się źle i doświadczyła intensywnego dyskomfortu fizycznego połączonego ze strachem. Pojawiła się nawet myśl: „Mogę umrzeć”. To doświadczenie było tak imponujące, że w tle pojawia się ciągły niepokój, który przeradza się w strach – „może mi się to jeszcze raz przydarzyć, a może będzie gorzej”. Pojawia się „strach przed strachem”, tj. strach przed powtórzeniem doświadczenia. Wszystkie wysiłki emocjonalne są skierowane na kontrolowanie sytuacji. Stopniowo człowiek ogranicza krąg swojej aktywności – unika podobnych sytuacji, miejsc czy doświadczeń, które mogą wywoływać te same doznania. Ograniczenia jednak do niczego nie prowadzą. Poziom niepokoju nie maleje, a przestrzeń życiowa zamienia się w małą wyspę na morzu niepewności.