Jak często słyszymy stwierdzenia o następującej treści: „Straciłem zainteresowanie wszystkim, nie mam pragnień, nie mogę, nie wiem, czego chcę, Poddaję się, wszystko na marne, na próżno żyję.. „Co może się za tym kryć? Czy takie stwierdzenia zawsze mogą sugerować objawy depresyjne, czy są też inne przyczyny takiego nastroju? Jeśli zwrócimy się do psychologii rozwojowej, możemy zobaczyć, że w życiu człowieka jest miejsce na dość dużą liczbę okresów, w których doświadcza on pewnych turbulencji, niestabilności, wątpliwości, dyskomfortu i te etapy życia nazywane są kryzysami związanymi z wiekiem. Warunkowo można je podzielić na dwie grupy: Kryzysy dzieciństwa i dorosłości. Do pierwszej zalicza się: 1. Kryzys noworodkowy, 2. Kryzys pierwszego roku życia, 3. Kryzys trzech lat, 4. Kryzys siedmioletni, 5. Kryzys nastolatków. Do drugiego: 1. Kryzys wczesnej dorosłości, 2. Kryzys 30 lat, 3. Kryzys 50 lat, 4. Kryzys przejścia do późnej dorosłości. Zwracam uwagę, że powyższa klasyfikacja jest dość warunkowa i może wykazywać pewne różnice w różnych źródłach. Co łączy te okresy. Jeśli przejdziemy do etymologii słowa kryzys, przekonamy się, że jest ono pochodzenia greckiego pochodzenie (κρίσις) i jest tłumaczone jako: proces, werdykt, decyzja, punkt zwrotny, zamach stanu, wynik (bitwy). W terminologii medycznej jest to nazwa stanu, w którym pacjent może wyzdrowieć lub przestać walczyć o swoje istnienie Czym charakteryzują się punkty kryzysowe w psychologii? Tym, że w tak trudnych momentach stare metody przystosowania się do życia, interakcji ze światem zewnętrznym, sposoby osiągania określonych celów przestają działać lub stają się nieskuteczne, a nowe nie zostały jeszcze opracowane , może pojawić się poczucie, że ziemia znika spod nóg, pieczołowicie tworzony przez lata świat wali się, gubią się podstawy do budowania linii życia... Zamieszanie i rozpacz potrafią ogarnąć człowieka . I tutaj wiedza, że ​​takich okresów jest kilka, może się przydać i one oprócz dość bolesnych stanów dają jednostce także możliwość zrozumienia bieżących doświadczeń, odcięcia tego, co niepotrzebne i dysfunkcyjne, zaktualizowania fundamentów, wyznaczenia celów i rozwoju. produktywne strategie istnienia w świecie, sposoby interakcji ze sobą i innymi. Należy pamiętać: zawsze istnieje wybór JAK zareagować na to, co się ze mną dzieje i CO w tym widzę: upadek lub nowe możliwości..