Mózg to tajemnicza, potężna rzecz, którą z powodu nieporozumienia z jakiegoś powodu nazywamy „moim mózgiem”. Nie mamy ku temu absolutnie żadnego powodu: kto jest czyim, to kwestia bardzo kontrowersyjna. To, że mózg znajduje się w naszej czaszce, nie daje nam prawa nazywać go „moim”. Jest nieporównanie potężniejszy od nas. Nie mamy władzy nad mózgiem; podejmuje on decyzje samodzielnie. A to stawia nas w bardzo delikatnej sytuacji. Ale ma jedną sztuczkę: mózg sam podejmuje wszystkie decyzje, generalnie wszystko robi sam, ale wysyła danej osobie sygnał: nie martw się, wszystko zrobiłeś, to była twoja decyzja 30 sekundy, zanim dana osoba dowie się o swojej decyzji. 30 sekund to ogromny okres aktywności mózgu. Kto zatem ostatecznie podejmuje decyzję: człowiek czy jego mózg? Ludzki mózg zawiera 10–20 miliardów neuronów – komórek nerwowych. Jeden neuron może mieć połączenia z około 20 tysiącami innych swoich odpowiedników. Przesyłanie sygnałów chemicznych między neuronami zajmuje mikrosekundy, a mózg wykonuje wiele zadań szybciej i lepiej niż dzisiejsze najpotężniejsze procesory. Sekret polega na tym, że mózg nie wykonuje zakodowanych instrukcji, ale aktywuje połączenia (synapsy) między neuronami. Każda aktywacja jest równoznaczna z wykonaniem polecenia cyfrowego. Możesz oszacować, ile połączeń jest aktywowanych w każdej sekundzie i porównać to z liczbą poleceń, które komputer wykonuje w tym samym czasie. Aktywność synaptyczna mózgu osiąga 1016 połączeń neuronowych na sekundę. Aby osiągnąć taką wydajność, potrzebny byłby milion komputerów z procesorem Intel Pentium, zużywających łącznie setki megawatów! Jeśli mózg jest stale obciążony, u osoby w każdym wieku powstają nowe połączenia nerwowe. Ludzie powinni pracować głową, to oszczędza mózg i przedłuża jego życie. Im częściej jest włączony, tym dłużej jest zapisywany. Natalya Bekhtereva napisała pracę naukową „Mądrzy ludzie żyją długo” na krótko przed śmiercią. Wcześniej uważano, że na długość życia wpływają trzy czynniki: dziedziczność, ekologia i styl życia. Ale jest jeszcze jeden czynnik - stopień obciążenia intelektualnego. Kiedy N. Bekhtereva w wieku 80 lat doznała udaru i lekarze powiedzieli jej, że potrzebuje całkowitego odpoczynku, zaczęła pisać książkę. Po kilku miesiącach lekarze byli zdumieni rezultatem, ponieważ nastąpiła bardzo znacząca poprawa. Wiele w życiu robimy automatycznie, nawet tego nie zauważając: zapinamy guziki, gasimy światło, zawiązujemy krawat, idziemy do pracy. Im więcej takich działań, tym szybciej starzeje się mózg. Potrzebuje po prostu „młodej krwi” – ​​nowych neuronów. A jest to możliwe tylko wtedy, gdy zmusisz mózg do szukania nowych rozwiązań. Każda niespodzianka, niestandardowa akcja sprawia, że ​​podnieca się na całego. Jeśli człowiek cały dzień stoi za taśmą produkcyjną w fabryce, a wieczorem dla relaksu położy się przed telewizorem z piwem, to jego mózg zaczyna się starzeć. W rezultacie starzeje się całe ciało. Ciężka praca dla mózgu to lekarstwo. Nowe zadania maksymalnie angażują mózg. Wcale nie jest trudno zaskoczyć swój mózg: wystarczy przestawić meble, a będziesz musiał nauczyć się poruszać po mieszkaniu w nowy sposób. Można zacząć jeść zupę z małej miski, jest zabawnie i co najważniejsze – niespodziewanie, można inaczej iść do pracy. Albo wymyśl 5 synonimów słowa „cześć” i spróbuj użyć ich wszystkich tego samego dnia, robiąc zakupy, odbierając pranie chemiczne, spacerując po parku, spotykając się z przyjaciółmi. Jednym słowem trzeba uruchomić wyobraźnię . Bo nawet gdy myślimy o czymś nowym, już zmuszamy nasz mózg do bardziej aktywnej pracy. Rodzimy się z potężnym komputerem w głowie. Ale musisz zainstalować w nim programy. Niektóre programy już w nim są, ale niektóre trzeba tam pobrać i pobieramy je przez całe życie, aż do śmierci. Cały czas je pompuje, cały czas zmieniamy, odbudowujemy, uczymy się czegoś nowego. Mózg to nie tylko sieć neuronowa, to sieć sieci, sieć sieci sieci. W mózgu znajduje się 5,5 petabajtów informacji, co daje trzy miliony godzin oglądania. 8 988 02 55 100