Uczucia to stosunek człowieka do obiektów i zjawisk rzeczywistości, doświadczany w różnych formach Wielu znanych psychologów badało, jak nasze stany psychiczne odbijają się na naszej twarzy i ciele. I udowodnili, że istnieje kilka podstawowych, podstawowych uczuć, które wszyscy ludzie wyrażają w ten sam sposób, niezależnie od tego, czy mieszkają w Rosji, Afryce czy Szwecji. Lista podstawowych uczuć jest kontrowersyjna. Proponuję Państwu ten przyjęty w terapii Gestalt (kierunek psychoterapii, w którym głównymi zasadami są trafność (praca w teraźniejszości), chęć rozwijania świadomości i rozwijania umiejętności brania odpowiedzialności za swoje życie), gdzie uważa się, że istnieją tylko pięć elementarnych emocji: ZŁY - Smutny - ZADOWOLONY - PRZEstraszony - SEXY. MAD – złość, wściekłość, agresja, wstręt. SAD – smutek, smutek, cierpienie. GLAD – radość. BĘDĘ - strach. SEXY – przyjemność, błogość, czułość. Czy zauważyłeś, że wina nie znajduje się na liście? Nie jest to podstawowa emocja wynikająca z doświadczenia przyjemności lub bólu. Nie ma ona podstaw w procesach biologicznych zachodzących w organizmie. Z wyjątkiem ludzi, nie występuje w świecie zwierząt. Można zatem przyjąć, że wina jest wytworem kultury i związanych z nią wartości. Wartości te ucieleśniają zasady moralne i normy zachowania, które wpajane każdemu dziecku przez rodziców stają się częścią struktury ego dziecka. Na przykład większość dzieci uczy się, że kłamstwo jest złe. Jeśli kiedykolwiek skłamią po przyjęciu tej zasady, poczują się winni. Jeśli będą się opierać takiemu wychowaniu, doprowadzi to do konfliktu z rodzicami, co może również prowadzić do poczucia winy. Każda osoba ma inny zestaw powodów do poczucia winy (w przeciwieństwie do zestawu powodów, które powodują podstawowe uczucia). Powyżej przyjrzeliśmy się różnicy między winą jako moralną oceną własnych uczuć a winą jako potępieniem działania człowieka z punktu widzenia prawa. W drugim przypadku wina oznacza, że ​​ustalone prawo zostało naruszone przez takie czy inne zachowanie. W pierwszym przypadku wina odwołuje się do poczucia, które często nie ma związku z konkretnymi działaniami lub zachowaniem danej osoby. Osoba, która łamie prawo, jest winna przestępstwa niezależnie od tego, czy czuje się winna, czy nie. Dziecko, które czuje złość na swoich rodziców, może cierpieć z powodu poczucia winy, mimo że nie dopuściło się żadnego destrukcyjnego czynu. Poczucie winy jest formą samooceny. Każde uczucie lub emocja może stać się źródłem poczucia winy, jeśli zostanie z nim powiązana negatywna ocena moralna. W którym to przypadku? W przypadku, gdy nasze uczucia i emocje są niewygodne dla otaczających nas osób, tak jak ich pierwotne źródło jest dla naszych rodziców, a następnie są sprzeczne z podstawami społecznymi. Z reguły dziecko jest zmuszane do poczucia winy: z powodu pragnienia przyjemności, aby w przyszłości uczynić z niego produktywnego pracownika; w związku z jego seksualnością, w celu stłumienia jego zwierzęcej (naturalnej) natury; w przypadku wrogości, aby uczynić go uległym i zrezygnowanym. Często dzieje się tak pod wpływem nieświadomego strachu rodziców. Podczas takiego wychowania często dochodzi do zniszczenia potencjału twórczego dziecka i wytłumienia jego podstawowych potrzeb. Jednak w każdym posłusznym dziecku żyje duch nieposłuszeństwa i buntu, który w każdej chwili może wybuchnąć. Wiele osób powściągliwych seksualnie ma skłonność do perwersji. A dla tych, którym brakuje przyjemności, atrakcyjne są eskapady (eskapada francuska – ekstrawagancki trik, atak), które obiecują pozytywne emocje. Zwolennicy, którzy uważają poczucie winy za regulator zachowania, mogą się więc dwa razy zastanowić. Niektórzy ludzie skłonni do poczucia winy są przyzwyczajeni do narzucania go innym, nie chcąc dostrzec w sobie winy, zrzekając się odpowiedzialności i przerzucając ją na innych. ramiona innych. Ponieważ poczucie winy podważa siłę człowieka i osłabia jego zdolność kontrolowania swojego zachowania,.