Od autora: DZIECIŃSTWO JAKO ZJAWISKO ANTROPOLOGICZNE, KULTURALNO-LOGICZNE, PSYCHOLOGICZNE I PEDAGOGICZNE: Materiały Ogólnorosyjskiej konferencji naukowo-praktycznej z udziałem międzynarodowym. Samara, 24-25 października 2012 r. W ramach projektu „A.Z.B.U.K.A. DZIECIŃSTWO." Część 2. - Samara: CDC „F1”; As Gard Publishing House LLC, 2012. - 390 s. W ostatnim czasie można zaobserwować duży wzrost liczby letnich obozów wiejskich dla dzieci[1]. W dużej liczbie dzieci na wakacjach pomaga państwo, które aktywnie dotuje ludność, płacąc od 50 do 100% kosztów wyjazdu[2]. Rodzice chętnie korzystają z tej możliwości, gdyż wakacje na koloniach wiejskich wydają im się ukierunkowanym programem rozwoju umiejętności komunikacyjnych dziecka, jego samodzielności, przystosowania się do nowych sytuacji życiowych, a częsty pobyt na świeżym powietrzu poprawia zdrowie. Z tego poglądu wynika, że ​​dziecko będzie w obozie z radością i dla własnego dobra. Ale w rzeczywistości często dzieje się odwrotnie: dzieci po przybyciu na obóz zaczynają płakać, kłócą się z rówieśnikami, pozostają niezrozumiane w nowym środowisku i same nie potrafią wytłumaczyć, co się dzieje z nimi i wokół nich. Oprócz problemów społecznych i osobistych dzieci mają także problemy związane z wiekiem, których pracę komplikuje tak krótki okres pobytu dziecka na wakacjach, ale bez uwzględnienia tego nie da się kompetentnie zorganizować wakacji i rozwiązać ich problemów dziecka na wiejskim obozie dla dzieci (zwanym dalej „DCC”). Pierwszą osobą, do której doradcy zwracają się z problemami, jest psycholog. Dlatego istotne jest badanie pracy psychologa w środowisku wiejskiego obozu dla dzieci i identyfikacja cech tej pracy. Problemem naszych badań jest niedostateczny rozwój cech pracy psychologa w warunkach obozu wiejskiego, w którym psycholog pracuje. Do obowiązków zawodowych psychologa należy umiejętność doradzania dzieciom i kadrze pedagogicznej, diagnozowania i korygowania normalności i zaburzeń nieprawidłowego rozwoju dziecka, stosować metody i techniki uwzględniające różne grupy wiekowe dzieci w oddziale (obecnie panuje tendencja do tworzenia oddziałów wielowiekowych [3] [5, s. 308]), a także stosować. metody oceny i korygowania klimatu psychologicznego w oddziale itp. Aleshina Yu.E. (1994) jako główny cel poradnictwa psychologicznego definiuje udzielanie pomocy psychologicznej, tj. rozmowa z psychologiem powinna pomóc osobie rozwiązać problemy i nawiązać relacje z innymi. Obozow N.N. (1993) celem psychologa w poradnictwie jest wyjaśnienie klientowi przyczyn i konsekwencji sytuacji życiowych. Tutaj konieczne jest przekazanie klientowi informacji psychologicznych istotnych dla jego problemów. To zadanie rodzi kolejne, gdy konieczne jest zbadanie indywidualnych cech psychologicznych klienta, aby na ich podstawie prawidłowo przekazać tę informację, biorąc pod uwagę, co i w jakiej formie dana osoba jest gotowa przyjąć. Gronostaj P.P. i Vaskovskaya S.V. (1995) określają swoje podejście do poradnictwa psychologicznego jako problematyczne. Problemy są stawiane w centrum pracy i postrzegane nie jako przeszkoda, ale jako siła napędowa rozwoju osobowości klienta. Kochyunas R.B. (1999) definiuje cel jako rozwój dojrzałych cech osobowości u klienta. Na tej podstawie jasne jest, że celem psychologa jest pomoc osobie w oparciu o cechy osobowości i sytuacje. Zatem celem tej pracy jest zdobycie nowej wiedzy na temat pracy psychologa w obozie dla dzieci, co będzie pomoc w przyszłości w opracowaniu programów rozwojowych, korekcyjnych i profilaktycznych pracy psychologa z dziećmi w warunkach dziecięcych placów zabaw. Aby osiągnąć zamierzony cel, rozwiązano następujące zadania: teoretyczna analiza literatury przeprowadzono dostępne na ten temat badania, zbadano sytuację zawodową psychologa w warunkach dziecięcych grup dziecięcych, przeprowadzono interpretację i analizę uzyskanych danych. Hipotezą niniejszego badania jest założenie, że decydujące znaczenie ma środowisko do identyfikacji pewnych cechdziecka, ustalone przed rozpoczęciem interakcji, a praca psychologa ma cechy, które należy wziąć pod uwagę przy opracowywaniu programu wsparcia psychologicznego dla dzieci w wieku przedszkolnym. „Rozwój duchowy nie jest prostym przejawem właściwości wrodzonych, ale wynikiem zbieżności danych wewnętrznych z zewnętrznymi warunkami rozwoju. Nie można pytać o jakąkolwiek funkcję, o jakąkolwiek właściwość: „Czy dzieje się to od zewnątrz czy od wewnątrz?”, ale trzeba zapytać: „Co dzieje się w nim od zewnątrz? Co jest w środku? (Stern V., 1915, s. 20). Podstawą metodologiczną badań były prace E. Haeckela, W. Preyera, S. Halla, L. S. Wygotskiego, D. B. Elkonina, E. Eriksona, K. Wilbera. Organizacja rekreacji, poprawy zdrowia, zatrudnienia dzieci w wieku szkolnym i młodzieży badali N.I. Nikitina, M.E. Sysoeva, N.F. Dick i kilku innych. Prawie wszystkie publikacje mają na celu zrozumienie roli nauczyciela, doradcy w zespole dzieci aktywny udział w ich rekreacji. „Co zrobić z dziećmi na obozie zdrowia w szkole? Oczywiście, aby się bawić, aby wakacje dzieci w obozie były pełne, życie ciekawe, a wspomnienia radosne i przyjemne” [4]. V.P.Bederkhanova, N.B.Krylova i inni zawsze zwracali szczególną uwagę na ostateczne otoczenie dziecka. Naukowcy i praktykujący nauczyciele zidentyfikowali „pułapki metodologiczne”, które czyhają na każdy obóz, a których należy unikać [1]. Praca z dzieckiem leży oczywiście w gestii doradców i wychowawców. Wychowawcami i doradcami mogą być osoby o różnych specjalnościach, chociaż oczywiście w pracy z dziećmi preferowani są kandydaci z wykształceniem pedagogicznym. Doradcami są najczęściej studenci I-II roku instytutu pedagogicznego, którzy przyjechali na obóz na staż. Wtedy oczywiste jest, że nie zagłębiają się w psychologiczną wiedzę na temat wieku, społecznej sytuacji rozwoju, wiodącej działalności, znaną nam z dzieł L.S. Wygotskiego, D.B. Elkonina. Chociaż informacje te są najbardziej przydatne przy podejmowaniu decyzji o możliwości podjęcia określonego rodzaju aktywności dziecka na terenie obozu oraz przy rozwiązywaniu konfliktów wewnątrz jednostki [2]. Wówczas zadaniem psychologa staje się podnoszenie kompetencji psychologicznych kadry pedagogicznej. Praca psychologa na obozie związana jest z rozwiązywaniem sytuacji konfliktowych, grami na rzecz spójności zespołu, adaptacją dzieci do nieznanych warunków i zespołu. korekta stanów emocjonalnych w procesie adaptacji i socjalizacji. Czas pracy psychologa na obozie jest ograniczony do 21 dni na zmianę. W tym okresie psycholog wyznacza główne zadania: tworzenie oddziałów, realizację programu adaptacji, indywidualizacji, integracji, przygotowania do separacji [7, s. 107-112]. Ponadto rozwiązano problemy komunikacyjne. W trakcie pobytu dzieci na obozie pojawiają się prośby dzieci o konsultacje indywidualne, w których pojawiają się różne kwestie: od konfliktów intrapersonalnych, problemów z samooceną, po problemy dziecko-rodzic związane z relacjami rodzinnymi wpływającymi na dziecko, a także jego światopogląd, światopogląd i stan psychiczny. W warunkach ograniczonego czasu niemożność komunikacji z rodzicami. A ponieważ dziecko znajduje się poza zwykłymi warunkami swojego rozwoju, poza swoim zwykłym środowiskiem, bez bezpośredniej obecności rodziców, okres ten można uznać za okres sprzyjający kształtowaniu się osobowości dziecka, okazję do wypróbowania swoich możliwości w inny sposób , spróbować innej roli społecznej. Jest to dla dziecka świetna okazja, aby spojrzeć na siebie i świat z innej perspektywy. Praca psychologa pomoże mu podnieść lub wyrównać poczucie własnej wartości; jest to dobry czas na skorygowanie umiejętności komunikacyjnych, sprawne zintegrowanie dziecka z zespołem, podniesienie własnego punktu widzenia, adekwatnego do rzeczywistości w celu przystosowania społecznego jest to możliwe, ponieważ większość dzieci się nie zna i najprawdopodobniej nie będą się w przyszłości komunikować. Dużą trudnością jest faktże w obozie jednorazowo na zmianę przebywa od 350 do 1000 dzieci. Psycholog musi nie tylko ustalić strukturę zespołów, uporządkować relacje w zespole, ale także indywidualnie pracować z wieloma problemami, które pojawiają się na co dzień w grupach dziecięcych. Jak wspomniano powyżej, praca psychologa nie ogranicza się do zespół dziecięcy. Znaczenie pozytywnego nastroju nauczycieli, doradców i pozostałego personelu dostrzega także psycholog. Dlatego kolejnym elementem pracy psychologa na obozie jest aktualizacja świadomości wychowawców i doradców w zakresie znaczenia ich uczestnictwa w życiu dzieci oraz podnoszenie samooceny poprzez pomyślne wykonanie powierzonej pracy Często, kiedy dzieci, które przychodzą do pracy w charakterze wychowawcy na obozie, nie do końca rozumieją swoje funkcje i kreują obraz opiekuna albo na podstawie osobistych, wcześniejszych doświadczeń, albo na podstawie filmów o obozach dla dzieci. W takich sytuacjach borykają się nie tylko z problemami emocjonalnymi, komunikacyjnymi i społecznymi, ale także z osobistą niekompetencją. Powodem jest to, że wysoko wykwalifikowani specjaliści i nauczyciele często nie zgadzają się na wyjazd na obozy dla dzieci, aby kontynuować pracę podczas wakacji. Istnieje zatem potrzeba podnoszenia poziomu kompetencji przyszłych pracowników, gdzie istotną rolę odgrywa obecność i umiejętność wykorzystania wiedzy psychologicznej [3]. Praca psychologa z zespołem wychowawców i doradców oznacza także działania profilaktyczne mające na celu zapoznanie przyszłych pracowników z warunkami pracy, czynnościami, jakie będą od nich wymagane podczas pracy w obozie itp. I w tym celu należy rozpocząć pracę z przyszłymi doradcami i wychowawcami poza obozem [7]. Tutaj należy przestrzegać zasad sformułowanych przez K.K. Płatonowa dla profesji. Jest to zasada złożoności, celowości; zasada osobistego podejścia; zasada niezawodności (wymagania dotyczące odporności osobistej na zakłócenia); zasada zróżnicowania, która przewiduje różne specjalności wchodzące w skład danego zawodu; zasada typizacji, która nakazuje łączenie zawodów w określone grupy; zasady perspektywy i rzeczywistości [8] Problemem profesjonalnej kadry pedagogicznej jest formalizm, gdy wszystko jest spisane, wyliczone co do minuty i nie powinno być żadnych błędów [1] oraz nadmierna organizacja: obecność wielu technik metodologicznych. pozwala „doładować” przesunięcie do granic możliwości, ale w wyniku codziennej intensywnej aktywności i pseudoaktywności dzieci zaczynają odczuwać zmęczenie emocjonalne i intelektualne, dla nich maraton zabaw zamienia się w bolesny przenośnik taśmowy; 5] Zatem, biorąc pod uwagę specyfikę środowiska społecznego dzieci w wieku przedszkolnym, istnieje wiele cech pracy psychologa. Należą do nich: - ograniczone dyżury; - brak bezpośredniej kontroli rodzicielskiej; - duża liczba dzieci w różnym wieku i nieznających się na sobie; - młody skład doradców; - prośba o indywidualne konsultacje związane z osobowością dziecka obozy wiejskie wymagają specjalnego podejścia, które obejmie funkcję edukacji przez pryzmat wiedzy filozoficznej, pedagogicznej i psychologicznej. Kierując się tym, można założyć potrzebę opracowania całościowego programu wsparcia psychologicznego dzieci w wieku przedszkolnym w ramach podejścia integralnego, uwzględniającego psychologiczno-wiekowe podejście do poradnictwa. Referencje: Belov V.N. Produktywność zajęć dzieci na letnim obozie zdrowia jako warunek ich samorealizacji: Diss. ...kandydat nauk pedagogicznych. /Państwo Mordowskie pe. Instytut nazwany na cześć M.E. Evsevieva. Arzamas, 2010. 141 s. Burmenskaya G.V. Psychologiczne podejście rozwojowe w poradnictwie dla dzieci i młodzieży. M .: Wydawnictwo Moskiewskiego Instytutu Psychologiczno-Społecznego, 2002. 416 s. Wygotski L.S. Psychologia pedagogiczna. /wyd. V.V. Davydova. M.: AST Astrel Khranitel, 2008. 671 s. Gorbunova N.A. Obóz szkolny: Rozwój zajęć dla dzieci w ramach szkolnego obozu zdrowia. Wołgograd: Nauczyciel-AST, 2003. 131 s. Organizacja wakacji letnich).